Πριν από όλα, το συμπέρασμα και η ουσία: Τρία στα τρία, τρείς μπάντες οι οποίες στο μέτρο που αναλογούσε στην κάθε μία έκαναν ό,τι ακριβώς έπρεπε για να χαρακτηριστεί η συναυλία άκρως επιτυχημένη. Ακολουθούν οι λεπτομέρειες.
Την στιγμή που φτάνω στο ΑN οι Rita Mosss, με το υπέροχα τρολιάρικο δελτίο τύπου, έχουν μόλις ξεκινήσει. Αν και είχα ενημερωθεί για δαύτους τους εξαίρετους νέους, από την εμφάνιση τους με τους Blackmail, κατεβαίνοντας τις σκάλες και κρίνοντας από την ένταση περιμένω ότι θα δω μία, όπως θα λέγαμε, full μπάντα, αλλά όχι. Στην σκηνή βρίσκονται δύο μόνο άτομα. Κι όμως ο χώρος γεμίζει σωστά με τον τσαμπουκαλεμένο punk ήχο τους.
Τα έξυπνα επιλεγμένα εφέ του μπάσου υποκαθιστούν και την -απούσα- κιθάρα ενώ τα drums δέχονται την επίθεση ενός -καλού πάντως- μουσικού που σκοπεύει να τα κατεδαφίσει, εν μέρει το καταφέρνει κάποια στιγμή με τα πιατίνια και μαγκιά του.
Το ηχητικό αποτέλεσμα είναι αρκετά ογκώδες και στιβαρό με φωνητικά επιθετικά που σκοπίμως δίνουν έμφαση στην έκφραση κι όχι στην μελωδία. Σε κάποια σημεία μου φέρνουν στο μυαλό κάτι από -ας μου επιτραπεί η ιεροσυλία- Jello Biafra , σε κάποια άλλη –θου Κύριε- Butthole Surfers.
Στίχους δεν πιάσαμε πολλούς αλλά την ουσία την πήραμε, οπότε κι από εδώ, ευχαριστημένοι. Στο τελευταίο κομμάτι μία κιθάρα προστίθεται και συμπληρώνει αυτοσχεδιαστικά. Το γκρουπ κλείνει την εμφάνιση του παίζοντας λίγο περισσότερο από 20 λεπτά και αφήνει πολύ καλές εντυπώσεις.
Rita Mosss setlist
Blue Sugar
Four Snares
Gospel 6
Kissing Day
A Childish Cat Song
Playground Trip
Money is Bliss/207
Επόμενη μπάντα, The Social End Products (αναφορά σε τραγούδι του ’66 των Bluestars). Όμορφη, καθαρή, μελετημένη, σιξτάδικη ψυχεδέλεια, το να τους αναφέρω απλά ως garage θα τους αδικούσε κι ίσως θα τους τσουβάλιαζε. Κι αυτό επειδή έχουν δώσει ιδιαίτερη προσοχή σε όλες τις σχετικές υφολογικές λεπτομέρειες. Και προσοχή, δεν αναφέρομαι (μόνο) στα μαύρα γυαλιά του κιθαρίστα ή το μούσι/μαλλί του μπασίστα.
Ντεφάκι περασμένο στο hi-hat, μαράκες και άλλα κρουστά, εν είδει μάλιστα μπαγκέτας ενίοτε και σωστή στυλιστικά πρώτη φωνή από τον ντράμερ του συγκροτήματος. Ακόμα σωστότερη υποστήριξη με έξυπνα backing vocals από τα τρία υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος. Καλό, γεμάτο μπάσο και κυρίως right-to-the-point ως προς το μουσικό είδος.
Όμορφος, λαμπερός ήχος από την jaguar της Sara D Satan. Ψυχεδελικά, άρρωστα σολάκια από την πανέμορφη ηλεκτρική δωδεκάχορδη του ετέρου κιθαρίστα. Μοναδικό ψεγάδι μία ελαφρά μονοτονία στις συνθέσεις, αλλά για να είμαι ειλικρινής πιστεύω περισσότερο σε μία μπάντα που παιδεύεται περισσότερο να κατασταλάξει στο τι ακριβώς θέλει να παίξει και να βρει πως διάολο παίζεται αυτό, παρά σε κάποια που προσπαθεί να συνθέσει πολύπλοκα χωρίς να είναι συνεπής στις επιρροές της.
The Social End Products setlist
Kaleidoscopic Path
Strange
Dirty
Pills
Desert knows my name
Wrong side of the track
Rooted like a tree
Slit your wrist
Good Samaritan Gone Bad
Feel like a Snake
Threw my Herat to the dogs
Λίγο μετά τις 11:00 και ενώ το κλίμα είναι ήδη ζεστό από τα δύο επιτυχημένα opening acts στο γεμάτο, αν κι όχι κατάμεστο, ΑΝ ακούγονται οι πρώτες νότες από το suitcase piano των The Men. Έξι άτομα τώρα, αντί για τέσσερα σε σχέση με την προηγούμενη τους συναυλία επί ελληνικού εδάφους γεμίζουν την σκηνή.
Με ουσιαστικότατες αλλαγές στην σύνθεση τους αφού ο τότε κιθαρίστας είναι πλέον εκπληκτικός μπροστά από τα πλήκτρα, ο τότε μπασίστας με μία κιθάρα les paul στα χέρια σολάρει ακατάπαυστα με πολλούς τρόπους και τεχνικές χρησιμοποιώντας ακόμα και slide -πράγμα σχετικά σπάνιο σε punk συγκροτήματα, ενώ το μπάσο αναλαμβάνει ένας νέος, ταυτόχρονα τεχνικός και ουσιαστικός μουσικός.
Κατ’αυτό τον τρόπο παρουσιάζουν ήχο πολύ πιο γεμάτο αλλά και με μεγαλύτερη ποικιλία επιλογών. Όσο κι αν δείχνουν αρχικά να αισθάνονται άβολα με τον ήχο, αυτό δεν επηρεάζει καθόλου το κοινό. Μετά από δεκαπέντε λεπτά έχουν καταφέρει να ενθουσιάσουν όσους παρακολουθούν και να ξεπεράσουν τα αρχικά ηχοληπτικά προβλήματα. Ανεβάζουν σταδιακά εντάσεις και υποχρεώνουν όσους παρακολουθούν να κουνηθούν στον ρυθμό τους.
Εκεί ακριβώς θα παίξουν το εκπληκτικό “Ι saw her face”, που μοιάζει βγαλμένο από την άγρια εποχή των Neil Young & The Crazy Horse ρίχνοντας τις εντάσεις, αλλά όχι τον ενθουσιασμό των θεατών. Για να συνεχίσουν και πάλι με τέρμα τα γκάζια μέχρι πέντε λεπτά πριν από τις 12:00.
Θα ξαναβγούν στην σκηνή μετά από ειλικρινή κι όχι απλώς εθιμοτυπική απαίτηση του κοινού για δύο ακόμα κομμάτια και θα κλείσουν την συναυλία αφήνοντας την αίσθηση ότι έχουν κερδίσει όλους τους παρευρισκομένους. Υποψηφιότητα για μία από τις καλύτερες στιγμές της τρέχουσας χρονιάς από μία εκπληκτική μπάντα που αποδεικνύει ότι ενώ μπορεί να παίξει σχεδόν οτιδήποτε ανήκει στο ευρύ φάσμα ήχων που καλύπτει σήμερα η punk, εκείνη επιλέγει να δημιουργήσει την δική της εκδοχή.
The Men setlist
Come
Half Angel Half Light
Without A Face
Freaky
Another Night
Open Your Heart
I Saw Her Face
Electric
Diff(erent) Daze
Candy
Night Loading
The Brass
Birdsong
Pearly
Photos: Ανδρέας Πανόπουλος
617 
