Διαβάζοντας τον τίτλο του album, “Dies Irae”, δανεισμένο από τον ομώνυμο Γρηγοριανό ύμνο του 13ου αιώνα, δικαίως θεωρώ πως έχουμε να κάνουμε με κάποιο δείγμα ατμοσφαιρικού Death metal.
Bullseye, που λένε και στο Αμέρικα!
Ξεκινάει με το ομότιτλο ορχηστρικό και στη συνέχεια ακούγονται στο βάθος και γυναικεία φωνητικά να συνοδεύει τα ατμοσφαιρικά πλήκτρα, ώσπου η τραχύτητα του ανδρός τραγουδιστή και των συνοδών του με κρουστά και έγχορδα, σπάει το ρομαντικό κλίμα (“Echo of My Cinderella”).
Οι Carved από ότι καταλαβαίνω μας έρχονται από την γείτονα Ιταλία και βρίσκονται στη δισκογραφία από το 2010, όταν και κυκλοφόρησαν ένα ΕΡ με τρία κομμάτια.
Τα φωνητικά σαν τεχνοτροπία μου θυμίζουν πολύ δικά μας αλάνια, σαν τον Σάκη (Rotting Christ) και τον Ευθύμη (από τα πρώτα χρόνια με τους Nightfall), ενώ η μουσική έρχεται πιο κοντά σε κυκλοφορίες του είδους στα μέσα του 90 και κα΄θε νότα νομίζω πως κάπου την έχω ακούσει πριν.
Κανένας νεωτερισμός δεν διακατέχει ετούτη την κυκλοφορία, που αν και είναι καλή σαν άκουσμα καταντάει βαρετή μετά από λίγο.
Τι και αν η παραγωγή έχει γίνει εκεί που έχουν πατήσει το πόδι τους οι Apocalyptica και οι Volbeat, τι και αν οι μουσικοί είναι καλοί;
Θέλει κάτι παραπάνω για να σου τυπωθεί στην ψυχή. Αυτό το κάτι πρέπει να βρουν!
ΥΓ Τίτλος “Scripta Manent (Bullshit)”, απερίγραπτο…
567 
