GOZU: “The Fury of a Patient Man”

Ως είθισται σε κυκλοφορίες της μαγικής Smallstone Recordings, το ξεκίνημα του νέου album των Βοστονέζων Gozu, “The Fury of A Panient Man”, δίνει βροντερό παρών με βαριές sludge-ατες κιθάρες και desert συναίσθημα στα φωνητικά μας δίνει έναν ακόμα λόγο φέτος για να στρέφουμε τη ματιά μας στους καταλόγους της εταιρίας.

Ταύρος εν ϋαλοπωλείω από την αρχή με το “Bald Bull”, μελωδία με βάρος νταλίκας που κουβαλάει μάρμαρα στο “Charles Bronson Pinchot” που σε προετοιμάζει για τη συγκλονιστική συνέχεια.

Ταχύτητες που παίζουν μεταξύ mid και hi tempo με στακάτο ρυθμικά μέρη, που φέρνουν στο νου τους συνεταιρίτες τους Wo Fat και Lo Pan.

Ο τραγουδιάρης παίζει με τη φωνή του όπως έπαιξε κάποτε και ο Cornell ξεκινώντας πολύ όμορφα πριν τα υπόλοιπα μουσικά όργανα στο “Irish Dart Fight”, που παίρνει επί τόπου την υποψηφιότητα για καλύτερο κομμάτι του δίσκου!

Στη συνέχεια, άλλο ένα δείγμα απίθανο rock με το “Salty Thumb”, που δείχνει περίτρανα πως η μεγαλύτερη επιρροή των μουσικών που απαρτίζουν τους Gozu είναι ο Josh Homme και η παρέα των QOTSA.

Εκτός του ότι περιέχει κομμάτι με τίτλο, που θα θυμίζει προσωπικές μας στιγμές όταν η γενιά μας ήταν στην εφηβεία, “Traci Lords”, έχει ακόμα πολλά σημεία στα οποία δικαιολογείται που η μπάντα περίμενε 3 χρόνια να κυκλοφορήσει κάτι καινούργιο, γιατί τώρα έφτιαξε ένα μουσικό σύνολο το οποίο  είναι αριστουργηματικού χαρακτήρα.

Τα ασήκωτα riff σε κομμάτια σαν το “Ghost Wipe”, συνεπικουρούμενα από την εξαίσια φωνή του Gaffney κρατάει υπέροχη παρέα για οδήγηση, γυμναστική, πιόμα κτλ.

10 κομμάτια σε ένα χορταστικό σύνολο 61ος λεπτών (το 10ο τραγούδι είναι βέβαια λίγο παραπάνω από 23 λεπτά, “The Ceaseless Thunder of Surf”) σε ένα συνδυασμό Desert heavy rock με πολλά σημεία sludge doom βάρους που κάνεις όλους μας να λικνιζόμαστε στους ρυθμούς του εξαιρετικού “The Fury of A Patient Man”.

547
About Δημήτρης Μαρσέλος 2194 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.