Οι Alice In Chains επιστρέφουν με νέο δίσκο 14 χρόνια μετά από την τελευταία studio κυκλοφορία τους. Όσοι βιαστούν να μιλήσουν για απλά ακόμα ένα reunion, θα κάνουν μεγάλο λάθος. Με το νέο τους δίσκο “Black Gives Way To Blue” αποδεικνύουν ότι ακόμα μπορούν να γράφουν τραγούδια που έχουν κάτι να πουν.
Όσοι πάλι εκφράζουν αμφιβολίες για το αν και κατά πόσο ο νέος τραγουδιστής William DuVall θα μπορέσει να αντικαταστήσει τον Layne Staley, πρέπει να πούμε ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Ο DuVall τραγουδά με το δικό του τρόπο, ο οποίος θυμίζει λίγο Staley χωρίς όμως να μπορεί να γίνει λόγος για προσπάθεια αντιγραφής. Στο δίσκο αυτό οι Alice In Chains καταφέρνουν να συνδυάσουν επιτυχημένα στοιχεία από όλες τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, δηλαδή των heavy κομμάτια με τα “περίεργα” riffs και τους ακουστικούς πειραματισμούς, κυρίως όπως αυτοί εκφράσθηκαν στο EP “Jar Of Flies”, μαζί με μια ενέργεια οι οποία τους κάνει να ακούγονται φρέσκοι. Στο δίσκο υπάρχουν αρκετοί στίχοι που έχουν να κάνουν με τον αδικοχαμένο πρώην τραγουδιστή τους, Lane Staley, καθώς σύμφωνα με δηλώσεις των μελών της μπάντας, δεν περνάει μέρα που να μην τον σκέφτονται. Για πολλούς, όπως και για εμένα, ο νέος δίσκος των Alice In Chains ήταν ο πιο αναμενόμενος δίσκος της χρονιάς, και ευτυχώς το συγκρότημα κατάφερε να κυκλοφορήσει μια δουλειά αντάξια του ονόματος της αλλά και των προσδοκιών των οπαδών της.
Δημήτρης Καρβούνης
548 
