Είναι κρίμα για τους φίλους των Redrum (και το λέω καλοπροαίρετα και από καρδιάς, ως λάτρης της μπάντας) να περνούν πέντε χρόνια ώστε να γευθούν καινούργιο δίσκο, αλλά κυρίως είναι κρίμα για το ίδιο το συγκρότημα να πραγματοποιεί τόσο μεγάλο διάλλειμα από την πρώτη του δισκογραφική κυκλοφορία με αποτέλεσμα να αδικούν τον εαυτό τους και να χάνεται πολύτιμος χρόνος ώστε να αποκτήσουν νέους οπαδούς.
Αν βέβαια υπήρχαν λόγοι ανωτέρας βίας για την καθυστερημένη δεύτερη τους δουλειά τότε τα λεγόμενα μου δεν έχουν ισχύ και ανακαλώ την σκέψη μου για να μην παρεξηγηθώ από το γκρουπ.
Οι Redrum έχουν ως βάση την Θεσσαλονίκη και η σημαντική δύναμη τους, είναι το εξαιρετικό κιθαριστικό δίδυμο Athan ‘Lyssa’ Kazakis και Panos Baxevanis όπου με την συμβολή των Thanos Sarketzis (drums), Alex Kidd (Bass) και Marco Grasshoff (keyboard) έχουν ηχογραφήσει το ολόφρεσκο “Victims of Our Circumstances” στα RMB-Studios στο Duisburg της Γερμανίας. Όμως το μεγάλο όπλο του γκρουπ είναι η φωνή του σπουδαίου γερμανού ερμηνευτή Michael Bormann (ex-Jaded Heart, J.R. Blackmore, Bonfire, Zeno Roth, Rain), ο οποίος έχει για άλλη μια φορά απογειώσει όλο το “Victims Of Our Circumstances” δίνοντας του, ένταση, πάθος και ξεχωριστή hard ‘n heavy διάθεση. Οι κοφτές, επιθετικές κιθαριστικές εκρήξεις εμπλουτισμένες με περφεξιονιστικά σόλα συνδυασμένα με αριστουργηματικά μελωδικά ρεφρέν και έξυπνα πλήκτρα δημιουργούν μικρά ρίγη hard rock ευδαιμονίας.
To album ξεκινά καταπληκτικά με δύο κορυφαία τραγούδια που είναι το “Scream” και το “You Can’t Buy No Hero” ενώ ακολουθεί το “Dust In Your Eyes” που είναι λίγο σε κλίμα παλιών καλών Jaded Heart όπως και το “Empty Promises” που είναι μία κλασσική ημιμπαλάντα την οποία έχουμε συναντήσει στα προσωπικά άλμπουμ του M. Bormann που κυριαρχούν συνήθως τα “ανεβαστικά” ρεφρέν.
Στη συνέχεια έχουμε το “Pokerface” που ξεκινά ρυθμικά και μελωδικά και εξελίσσεται στη πορεία σε μία εξέχουσα περήφανη σύνθεση! Το “Dirty White Boy” εντυπωσιάζει με την εισαγωγή του, λόγω των εγχόρδων και η φωνή του Michael Bormann σου κολλάει στο μυαλό ενώ το ρεφρέν φέρνει λίγο από Foreigner.
Ακούγοντας έπειτα το ανατριχιαστικό “Mother I’m Coming Home”, ιδιαίτερα τo στιχουργικό του κομμάτι, οι συγκινήσεις είναι πολλαπλές και δείχνει άλλη μία κρυφή γοητευτική πλευρά των Redrum. Το “Tear Down The Walls” κινείται πιο κοντά σε metal πλαίσια με την εισαγωγή του να είναι σε ύφος Nightwish κάτι που δεν συμβαίνει στο “Have A Nice Day” που είναι ένα σύμπλεγμα ήχων από Blue Murder, Τyketto, Whitesnake και Bon Jovi.
Τo άλμπουμ κλείνει με το ανεπανάληπτο “Victims of Our Circumstances” (δικαιολογημένα πήρε και τον τίτλο του δίσκου) στο οποίο η κιθάρα “μιμείται” τα κόλπα του Jimmy Page και στη συνέχεια το τραγούδι κυριαρχείται από ινδιάνικα φωνητικά (!!!) και μετατρέπεται σε ένα ατέλειωτο hard rock πανηγύρι. Τέλος αρκετά επιτυχημένη είναι και η διασκευή στο μεγάλο hit των eighties, “You’re the Voice” του Αυστραλού John Farnham.
582 
