Είναι σίγουρο πως η εν λόγω μπάντα χρειαζόταν μια “νέα αρχή”…
Διότι τρία χρόνια πριν, το μόνο που κατάφεραν με το ντεμπούτο τους είναι να μας προσφέρουν “μια από τα ίδια”, και από ότι φαίνεται στο διάστημα που μεσολάβησε δεν έβαλαν μυαλό! Καθόλου όμως!
Το σενάριο ίδιο με το πρώτο album τους: σκόρπιες καλές ιδέες, μέτριες ενορχηστρώσεις, χορωδιακή προσέγγιση Disney, χιλιοειπωμένα κομμάτια και φτηνιάρικα πομπώδης παραγωγή…
Και σα να μην έφταναν όλα τα άλλα, η αλλαγή των ερμηνευτών (Karina Bonizi στα οπερετικά και Leandro Baracho στα αντρικά) έκανε τα πράγματα χειρότερα! Τα γυναικεία παλεύονται σε στιγμές, αλλά τα αντρικά είναι ότι χειρότερο έχω ακούσει σε τέτοιο σχήμα!
Μιλάμε για δίσκο που φαντάζει προχειροδουλειά, με την παραγωγή να προκαλεί σε στιγμές γέλιο, φέρνοντας πολύ μπροστά τα φωνητικά, θάβοντας τις όποιες καλές ιδέες έχει ο κιθαρίστας της μπάντας, Cesar Raize. Θα έβαζα στοίχημα πως όλος ο δίσκος γράφτηκε μέσω υπολογιστή (που έχει Windows Millennium) και τα φωνητικά μπήκαν εμβόλιμα μετά, δίχως σαφή καθοδήγηση… Κάτι ήξεραν οι προηγούμενοι τραγουδιάρηδες και την έκαναν με ελαφρά…
Δε μπόρεσα να ξεχωρίσω ούτε μια στιγμή από το album, ενώ μετά βίας κατάφερα να ολοκληρώσω την ακρόασή του!
Το “A New Beginning” είναι τόσο εκνευριστικά μέτριο που κάνει το, επίσης μέτριο, ντεμπούτο τους να φαντάζει καλύτερο! Νομίζω πως είναι η κατάλληλη στιγμή για τη μπάντα να ρίξει τίτλους τέλους και να πάψει να βασανίζει τα αυτιά όποιου καημένου βρεθεί στο δρόμο τους!
504 
