Meltweekend Festival: Beyond Perception, Tardive Dyskinesia, 3 Fold Pain, The Shiver, Beyond Our Demise, Abyss Of Bleeding Souls, Falling Sky (23-24/03/13), Εν Πλω Rock Club, Αγρίνιο

Έχοντας ένα τριήμερο μπροστά μου και μόλις 1½ ώρα οδικής απόστασης να με χωρίζει από την πόλη του Αγρινίου, δεν το σκέφτηκα πολύ και το Σάββατο το μεσημέρι βρισκόμουν ήδη έξω από το Rock Club Εν Πλω για να παρευρεθώ σε ένα υποσχόμενο metal 2ήμερο που διοργάνωνε η Meltdown Productions σε συνεργασία με την Pandora’s Box.

Και λέω υποσχόμενο γιατί στην σκηνή θα βρισκόταν ούτε λίγο ούτε πολύ 7 μπάντες με headliners τους δυναμικούς Beyond Perception και τους αποστομωτικούς (όποιος τους έχει ξαναδεί, ξέρει) Tardive Dyskinesia.

Day 1
Το Σάββατο την σκηνή θα μοιράζονταν 4 μπάντες και η αρχή έγινε με το τοπικό σχήμα Falling Sky. Μιλάμε για μαθητική μπάντα που απλά παρουσίασε 5-6 διασκευές σε alternative ύφος και δεν νομίζω ότι αξίζει να αναφέρουμε κάτι παραπάνω μιας και απλά ήταν μία εισαγωγή χωρίς κάτι ιδιαίτερο.

Την σκυτάλη πήραν οι επίσης Αγρινιώτες Beyond Our Demise και κάπου εδώ τα πράγματα άρχισαν να σοβαρεύουν και τα περίπου 150 άτομα (max χωρητικότητα του club) άρχισαν σιγά σιγά να στρέφουν τα βλέμματα τους στην σκηνή. Metalcore στο ύφος των As I Lay Dying ενέργεια και τσαμπουκάς από το πρώτο δευτερόλεπτο και τα πρώτα σπρωξίματα άρχιζαν ήδη να κάνουν την εμφάνιση τους σε ένα διαφαινόμενο mosh pit. Παρά το μικρό της ηλικίας τους παρουσίασαν πολύ καλά στοιχεία όσον αφορά τις παικτικές τους ικανότητες αλλά και τις αρετές τους να ξεσηκώνουν το κοινό και φρόντισαν ώστε να περάσουμε ένα πολύ όμορφο 40λεπτο κατά την διάρκεια της παρουσίας τους στην σκηνή.

Στην συνέχεια οι 3 Fold Pain ανέλαβαν δράση. Η αλήθεια είναι πως η μουσική τους είναι αρκετά ευκολοχώνευτη και αποτελούν μία ιδανική λύση για να μπει κάποιος σε ένα χορευτικό mood. Ο όρος nu metal ίσως είναι ο καταλληλότερος για να περιγράψει την μουσική τους αν και για να πω την αλήθεια δυσκολεύτηκα να καταλάβω τι ακριβώς παίζουν μιας και έλειπε πιστεύω η απαραίτητη συνοχή και ταυτότητα στις συνθέσεις των κομματιών που έπαιξαν.

Παρόλα αυτά έχοντας μία δυναμική παρουσία και έναν τραγουδιστή που ήξερε να επικοινωνεί με τον κόσμο κράτησαν το κοινό σε εγρήγορση. Η διασκευή στο Breathe (Prodigy) περισσότερο ενθουσίασε στην αναγγελία της, μιας και η απόδοση δεν ήταν η αναμενόμενη σε αντίθεση με το Forest (System of A Down) που αποδόθηκε αξιοπρεπέστατα και αποτέλεσε ιδανική επιλογή για να κλείσουν με τον καλύτερο τρόπο μία δυναμική εμφάνιση.

Τους Beyond Perception τους ήξερα σαν όνομα και είχα την ευκαιρία να ακούσω τον προηγούμενό τους δίσκο λίγες μέρες πριν το live αλλά δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να τους δω ζωντανά μέχρι και σήμερα. Και λέω δυστυχώς γιατί οι από την αρχή καταλάβαινε κάποιος ότι έχουμε να κάνουμε με μία μπάντα με πολλά κιλά καρύδια και ικανή να ισοπεδώσει όποιον βρεθεί μπροστά της.

Στα φωνητικά βρίσκεται πλέον ένας καινούργιος οδοστρωτήρας (Μάκης, ex-Negative Creeps) και σε συνδυασμό με τον εκπληκτικό και επιβλητικό Τόλη Τολέα στα τύμπανα δημιουργούν ένα groove που δυναμιτίζει την ατμόσφαιρα και δημιουργεί αισθήματα καταστροφής στους παρευρισκόμενους. Μερικά προβλήματα στο μικρόφωνο στην αρχή του live δεν στάθηκαν ικανά να τους εμποδίσουν να αποδώσουν με εκρηκτικό τρόπο την ala- Down μουσική τους.

Η διασκευή στο Fucking Hostile (Pantera) ήταν το κερασάκι στην τούρτα της βραδιάς και νομίζω ότι εκείνη την στιγμή δεν υπήρχε κανένας στο club που δεν κουνούσε το κεφάλι του η δεν “χόρευε” μπροστά στην σκηνή. Παίζοντας κατά κύριο λόγο κομμάτια από την προηγούμενη δουλειά τους αλλά και αρκετά καινούργια έκλεισαν μετά από περίπου μία ώρα την εμφάνιση τους αφήνοντας μας με πόνο στα κόκαλα και τον σβέρκο και με πολύ ιδρώτα.

Beyond Perception setlist
Asshole Groove
Send The Demons Away
Weapon
Head Banger
Anthem For The Wasted
Order Of The Pigs
Dance The Destruction
Hydra
Fucking Hostile
Death Of An Outlaw
Crawl Down Bitten
By The Power Of The Engine

Day 2
Μαζεύοντας τα κομμάτια μου από το προηγούμενο βράδυ ανασυντάχθηκα για την δεύτερη μέρα του Meltweekend Festival και λίγο πριν 10 όπου και ξεκίνησε η καινούργια παράσταση ήμουνα σε αρκετά κοντρολαρισμένη κατάσταση.

Το Εν Πλω rock club είχε αρχίζει να αγγίζει πάλι την μέγιστη χωρητικότητά του και η τετράδα από την Ναύπακτο με το όνομα Abyss Of Bleeding Souls που ανέβηκε στην σκηνή νομίζω ότι εξέπληξε ευχάριστα τους πάντες. Progressive death metal που μου θύμισε πολύ Pestilence και ένα πολύ καλό πάντρεμα καινούργιων και παλιών στοιχείων της death metal σκηνής. Εξαιρετικοί παίκτες όλοι τους δεν σταμάτησαν να κοπανιούνται παρουσιάζοντας ταυτόχρονα τις μουσικές τους αρετές με περίσσια άνεση. Ήχος τούμπανο και ένα μπάσο που γέμιζε τα πάντα και σε δυσκόλευε να συνειδητοποιήσεις ότι η μπάντα αποτελείται μόνο από έναν κιθαρίστα, ακόμη και στα solos.

Και από  την πολυπλοκότητα και την καφρίλα των Abyss Of Bleeding Souls περάσαμε μετά από περίπου 35 λεπτά στην απλότητα και αμεσότητα των Ιταλών The Shiver. Το show τους ξεκίνησε με κάποιες ηχητικές παρεμβάσεις που δημιουργούσε η υπερκινητική τους τραγουδίστρια μέσα από ένα πρόγραμμα σε ένα ipad. Αυτό δημιούργησε κάποια ιδιαίτερη ambient ατμόσφαιρα και συγκέντρωσε τα βλέμματα όλων αλλά προσωπικά δεν εντυπωσιάστηκα εξίσου από την συνέχεια της εμφάνισής τους.

Πολύ δυναμική παρουσία δεν λέω. Και οι τέσσερις που βρέθηκαν πάνω στην σκηνή δεν σταμάτησαν να χοροπηδάνε με δυνατό τους σημείο την τραγουδίστρια που και καλή φωνή έχει και καλή σκηνική παρουσία. Όμως, η καλή φωνή της δεν έχει δύναμη με αποτέλεσμα να μην πολυακούγεται και τα κομμάτια τους είναι κάπως ρηχά για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον και να για να σε πωρώσουν. Κάπου στα μισά λοιπόν άρχισα ήδη να σκέφτομαι την εμφάνιση των Tardive Dyskinesia κάτι που νομίζω ότι άρχισε να απασχολεί και το υπόλοιπο πλήθος. Μία διασκευή στο Narcotic των Liquido δεν νομίζω ότι κατάφερε να σώσει την κατάσταση και με αυτά και με αυτά φτάσαμε στο σημείο που θα εμφανίζονταν η μπάντα που θα έκλεινε αυτό το metal 2ήμερο.

Τους Tardive Dyskinesia τους είχα ξαναδεί και ήξερα πάνω κάτω τι να περιμένω. Νομίζω πως οι περισσότεροι εκεί μέσα όμως δεν ήξεραν και αυτό φάνηκε από το γεγονός ότι με το ξεκίνημα του Empty Frames έβλεπες τριγύρω σου αποσβολωμένους ανθρώπους με το στόμα ανοιχτό. Συνέχεια με The Chase Home και κάπου εκεί ο κόσμος αρχίζει να συνειδητοποιεί τι συμβαίνει και αρχίζει να κοπανιέται ανελέητα.

Ότι και να πούμε γι αυτή τη μπάντα είναι λίγο. Έχουν ομολογουμένως ένα εκπληκτικό υλικό στα χέρια τους και το αποδίδουν με το ιδανικότερο τρόπο ζωντανά. Χωρίς φλυαρίες και ποζεριές με έναν Μάνθο να δίνει μαθήματα brutal φωνητικής και μία μπάντα να αποδεικνύει ότι η τελειότητα μπορεί να πορευτεί με την ενέργεια, την εκρηκτικότητα και την πώρωση συνέχισαν ακάθεκτοι να αποδίδουν κομμάτια κυρίως από την τελευταία τους δουλεία καθώς και μερικά από τις δύο προηγούμενες. Στην μία ώρα της εμφάνισής τους κατάφεραν με άνεση να κερδίσουν νέους οπαδούς και να ικανοποιήσουν στο μέγιστο όσους τους γνώριζαν ήδη. Αποστομωτική εμφάνιση (για μία ακόμη φορά) από μία πραγματικά εκπληκτική μπάντα.

Tardive Dyskinesia setlist
Empty Frames
The Chase Home
Time Turns Planets
Complicity
We The Cancer
No one Cares
Prehistoric Man
Triggering The Fear Reactor

Τελικός απολογισμός: Ένα πλούσιο metal διήμερο, καταπληκτικές μπάντες, αρκετοί παρευρισκόμενοι (αν αναλογιστούμε ότι έγινε στην επαρχία), άριστη διοργάνωση και… ένας πόνος στο στομάχι από την υπερβολική κατανάλωση μπύρας. Να σημειώσω επίσης το πολύ χαμηλό εισιτήριο (10 ευρώ για τις 2 μέρες). Πάντα τέτοια!

Photos: Πάνος Γεροβασίλης