Mahakala, Mortal Torment, Revenge of the Giant Face (21/03/13) Kookoo bar

Το Kookoo bar μοιάζει με μουσικό γκαράζ (ξέρετε, αυτά που φιλοξενούν πρόβες και όνειρα εν δυνάμει μουσικών… εξάλλου,garage σημαίνει συνεργείο).

Αυτή η εύστοχη ή ευ-τύχης αισθητική επιλογή αποπνέει φιλικότητα και επιτρέπει ευτυχή ή λιγότερο πετυχημένα μουσικά πειράματα-περάσματα. Την Πέμπτη, λόγω της παρουσίασης του νέου album των Mahakala είμασταν εκεί.

Τι είδαμε: μια υπερμεγέθη παραγωγή (σε σχέση με το μέγεθος του χώρου) που αξιοποίησε τη λατρεία για το μεταφυσικό, επιστρατεύοντας σκηνικά, φωτισμό και video wall.

Tι ακούσαμε:

Revenge of the Giant Face



Χωρίς καν καλά καλά να έχουν σφραγίσει την παρουσία τους στο χώρο, καθώς η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά είναι ακόμη υπό του πιεστηρίου, έχουν σαρώσει τις αθηναϊκές underground σκηνές, σαρώνοντας τα oscars της αντισυμβατικής performance, και ευτυχώς, μας παίρνει όλους ο.. χάρος..!

Με πάθος και περισσή ενέργεια που στηρίζει αυτή την επιλογή (αντι-performance), άλλες φορές έξυπνα και άλλες φορές υπερ-βολικά προσφέρουν ένα μουσικό black ‘n death metal καμβά,τον οποίο εύκολα ακυρώνουν ακολουθώντας τη διαδοχή μίμηση-απομίμηση,μυθο-απομυθοποίηση,construction- deconstruction. Mε δομημένη λοιπόν την brutality (τόσο στα φωνητικά όσο και στο ύφος) και χρησιμοποιώντας έξυπνα hardcore punk και garage στοιχεία,
αυτο -αποδομούνται και η συνέχεια του κύκλου (ελπίζω όχι φαύλου) αναμένεται…

Mortal Torment



Έμφαση στο νομιμότητα του παραλόγου με τις ευλογίες του θεού Διονύσου (Θεού του Θεάτρου). Οι δυνάμεις του κακού εξευμενίζονται (καθώς έτσι κι αλλιώς η λατρεία για το σατανικό είναι πράξη εξορκισμού του κακού και θριάμβου του καλού μέσω της μουσικής), με την πληθωρική τους παρουσία, που περιλαμβάνει, κατάργηση των παπουτσιών και αντικατάσταση αυτών με παντόφλες σκύλους, χρήση αποκριάτικης περούκας (αυστηρά μετά τη λήξη του Τριωδίου), χρήση αντιμικροβιακής μάσκας, και αφιερώσεις στην κοπέλα μούσα σύζυγο με τα υπέροχα στήθη (κατ’ ομολογία του τραγουδιστή).
Death metal stand up comedy. Μπορεί οι ίδιοι να μην εφηύραν το είδος, αλλά σίγουρα είναι άξιοι συνεχιστές του. (Να σημειώσω ότι ο Διόνυσος ονομάζεται και Βρόμιος..)

Mahakala



Και είχε έρθει η ώρα να ακούσουμε το νέο δίσκο του γκρουπ. Τίτλος: Devil’s Music. Mε θεματολογία αυστηρά μεταφυσική (Lust for your blood – fucked with the Devil), και υπό τη στήριξη του ανάλογου μετα-σκηνικού, συνεχίζουν την αναζήτηση του μετα-Θεϊκού στοιχείου στο δρόμο για το “Χαμένο Παράδεισο” που χάραξε ο Milton. To σημαντικό στην περίπτωση τους είναι, ότι στηρίζουν το αισθητικό κομμάτι σε καλοδουλεμένα μουσικά αμαλγάματα, που περιλαμβάνουν black, death,thrash, και άλλα είδη της metal, και διατηρούν το σεβασμό τους στο κοινό τους, στη μουσική, στη ζωή, στην έκφραση, χρησιμοποιώντας το σκοτεινό στοιχείο ως πρόφαση. Η δημιουργική αντίθεση-αντίφαση (θάνατος-ζωή/ σατανική λατρεία-εξορκισμός/ θρήνος-εορτασμός), μας έβαλε στο mood τους και κέρδισε το θαυμασμό μας. Indeed.

photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης

405