Οι Asylum Pyre είναι η χαρακτηριστική περίπτωση συγκροτήματος που καταρρακώθηκε από την παραγωγή σε ένα αρκετά φιλόδοξο album.
Αυτό είναι κάτι που δεν αξίζει στο “Fifty Years Later” καθώς το album απέχει από τον όρο “αριστούργημα” χωρίς να βολεύεται στην αντίπερα όχθη. Η αλήθεια είναι κάπου στο ενδιάμεσο. Η φωνή της κοπέλας, σ’ αυτό το female fronted σχήμα, είναι αρκετά καλή, όχι πρωτότυπη, αλλά όχι μια ακόμα από τα ίδια. Οι συνθέσεις είναι ιδιαίτερα δυναμικές δίχως να κάνουν την αλλαγή σε ανδρικά φωνητικά αναγκαία.
Τα στοιχεία που ρίχνουν τον δίσκο, τη στιγμή που εύκολα θα μπορούσαν να αποφευχθούν, είναι όλα ιδιοκτησίες της παραγωγής και του mastering. Η ένταση της φωνής της τραγουδίστριας είναι πολύ πάνω απ’ ότι θα έπρεπε, επισκιάζοντας έτσι οποιονδήποτε άλλο ήχο με κακό αποτέλεσμα. Επίσης, η μουσική των Asylum Pyre μένει γυμνή χωρίς τα κατάλληλα συμφωνικά ή μελωδικά γεμίσματα δίνοντας ένα φτωχό σύνολο.
Το τρομακτικό στην περίπτωση του “Fifty Years Later” είναι ότι δεν θα χρειαστούν ούτε καν πενήντα… μέρες για να ξεχαστεί. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις δεν συμπεριλαμβάνεται στην λίστα με τα παράπονα ούτε καν η ποιότητα του. Έτσι δεν ξέρεις τι πάει άκλαυτο.
536 
