Tο βράδυ του Σαββάτου ήμουν στο Κύτταρο για λογαριασμό του Rockway.gr.
Ακούστε τι (μου) συνέβη: Την ίδια μέρα σε έναν άλλο χώρο γινόταν ένα μεγάλο live ανάλογης μουσικής αισθητικής. Αλλά είχα επιλέξει για μία ακόμη φορά να παρευρεθώ σε μια performance λιγότερο μεγαθηριακού χαρακτήρα, γιατί η λατρεία που μου έχει γίνει πια συνήθεια-εθισμός, είναι να βλέπω live μπάντες που δεν έχω ξαναδεί.
Πρώτοι εμφανίστηκαν στη σκηνή οι Mindthreat.
2 κιθάρες, μπάσο, drums, φωνητικά. Νεοσύστατη μπάντα, (formed 2011), με ένα promo release και εντυπωσιακή εμφάνιση στο Wacken Metal Battle Greece (που τους εξασφάλισε τη συμμετοχή στο Wacken Open Air) έχει ακριβώς τα στοιχεία των νέων μουσικών δημιουργών: γκαζαρισμένη ενέργεια και γοητευτική απειρία στα σημεία, σε ότι αφορά στην performance.
Με ενδιαφέρον approach στα brutal vocals και ήχο με αναρίθμητες επιρροές, μοιάζει να δοκιμάζουν και να δοκιμάζονται χωρίς ακόμη να έχουν προσδιορίσει καθαρά τον προσωπικό τους ήχο. Αναμένουμε σύντομα το EP τους.
Δεύτεροι εμφανίστηκαν οι Wings in Motion. Εκεί αισθάνθηκα περισσότερο… emotion.
2 κιθάρες, μπάσο, drums, φωνητικά και πλήκτρα. Ενδιαφέρον πάντρεμα Μelodic Death, με αναζητήσεις prog. Μελετημένη η action επί σκηνής, ακόμη και σε ότι αφορά στην κινησιολογία και το instrument holding.
Ξεχωρίζει ο George Kostantinou στο virtuoso style μπάσο του και στα brutal, ενδιαφέρουσες οι στιγμές των καλοδουλεμένων duets με τον τραγουδιστή τους Αndre Boutos. Αναμένουμε album και από αυτούς.
Humayrah για τη συνέχεια…
2 κιθάρες, μπάσο, drums, φωνητικά. Έντονες αναφορές σε Messhugah και Opeth, που λειτουργεί όμως γόνιμα και όχι παθητικά ώστε θα μπορούσε να πει κανείς πως έχουν ήδη φτάσει στο να δημιουργήσουν δικό τους ήχο.
Εντυπωσιακός ο τραγουδιστής Aztek που επιβάλλεται στο χώρο όχι μόνο λόγω των δυναμικών -επί της ουσίας- brutal vocals, αλλά και λόγω της ανάλογης σκηνικής του παρουσίας. Έχω ξαναπεί ότι πέρα από μουσικές ή τεχνικές αναλύσεις, η παρουσία των καλλιτεχνών κρίνεται ακριβώς σ’ αυτό που δεν μπορείς να αναλύσεις, στο προσωπικό στοιχείο του δημιουργού που ή σε κερδίζει ή σε κάνει να κοιτάς την έξοδο. Το album τους μόλις κυκλοφόρησε.
Kαι πάμε στο final και main act: Dimlight.
Μία μπάντα που έχει ήδη γράψει τη δική της ιστορία, καθώς έχει 6 χρόνια δημιουργικής πορείας κατά τη διάρκεια των οποίων κυκλοφόρησαν 2 albums (Obtenebration 2009, Psychosynthesis 2012) και έκαναν support act σε μεγάλα ονόματα όπως Septic Flesh, Rotting Christ και Firewind.
Πρόσφατα συμμετείχαν στο Metal Female Voices στο Βέλγιο, και εχτές επέστρεψαν μετά από ένα χρόνο στο Κύτταρο. Ο ήχος τους είναι προκλητικά απροσδιόριστος και γι αυτό σταματάς πολύ γρήγορα την αναζήτηση των επιρροών τους, πράγμα που σε κάνει να τους παρατηρείς για αυτό που οι ίδιοι είναι.
Οι Dimlight λοιπόν αποτελούνται από 2 κιθάρες, drums και φωνητικά. Ο Peter στα drums (εξ)υπηρετεί δυναμικά το ρυθμικό κομμάτι της μπάντας, πράγμα το οποίο κρίνεται απαραίτητο καθώς δεν υπάρχει το απολύτως απαραίτητο κατά την ταπεινή μου γνώμη, μπάσο. Ο ήχος συμπληρώνεται επίσης από keyboard sampling, πράγμα το οποίο εμένα προσωπικά δεν με… ερέθισε αισθητηριακά, καθώς όπως και να το κάνεις, το sampling είναι sampling.
O Peter Invoker στην κιθάρα και τα brutal vocals είναι μια δυναμική παρουσία, με ρυθμό, ενέργεια και πάθος, ξεσηκώνοντας το κοινό. Ο Nick στην κιθάρα, είναι μια παρουσία με έντονη εσωτερικότητα, που προσδίδει βάθος στην performance του, πράγμα το οποίο συνδυάζεται απόλυτα με τον εξωστρεφή Peter Invoker που μαζί δημιουργούν ένα ενδιαφέρον διπολικό κιθαριστικό συνδυασμό.
Η lead vocalist Sanna, έχει την υπεροχή της γυναικείας παρουσίας αλλά κυρίως την υπεροχή της υπέροχης φωνής της. Με εξαιρετικό λυρικό approach, χωρίς όμως να στοχεύει στην επίδειξη ικανοτήτων και χρόνια σπουδών φωνητικής στο ωδείο, καταφέρνει να δώσει το μεταφυσικό στοιχείο που η μπάντα χρειάζεται για να απογειωθεί, και να εγγυηθεί, πως αν ταξιδέψουμε με το δικό τους μουσικό όχημα, σίγουρα θα μας πάνε σε τόπους πολύ καλύτερους από εδώ…
photos: Βασιλική Παναγοπούλου
557 
