Άκου τίτλος..! “Ι’m a loser baby” όπως έλεγε και ο Beck.
Ένας αντι-τίτλος σε αντίθεση με το όνομα του γκρουπ.
Ας γνωρίσουμε την μπάντα λοιπόν πριν να κουβεντιάσουμε το album. Είναι Σουηδοί, αν δεν τους ξέρεις τους περνάς για Άγγλους, γιατί αυτό θέλουν να περάσουν. Με πλειάδα επιρροών όπως είναι σύνηθες και αναμενόμενο στους καιρούς μας, δημιουργούν ένα προσωπικό μετα-στυλ με garage punk glam hard και rock ’n roll στοιχεία, με αγαπημένα σημεία αναφοράς Thin Lizzy, T-Rex και πολλούς άλλους. Στο debut album (“Shades of White”) το 2011, σάρωσαν τα Σουηδικά charts παράλληλα με πάνω από 150 εμφανίσεις πανευρωπαϊκά.
Το “Born to lose” είναι ένα album φτιαγμένο με low budget προδιαγραφές, πράγμα το οποίο οι ίδιοι υπερήφανα δια-“φημίζουν” στο site τους, υποστηρίζοντας το γνωστό: “Less is more”. Έξυπνη κίνηση, αφού στα live η ηχητική απόκλιση θα είναι ελάχιστη, και σε εποχές στις οποίες οι μουσικοί χαρακτηρίζονται κυρίως από τις ζωντανές εμφανίσεις τους, κάτι τέτοιο μόνο υπέρ τους μπορεί να λειτουργήσει.
Και τα 12 κομμάτια είναι φτιαγμένα σχεδόν με γεωμετρική πρόοδο, τηρώντας τις προαναφερθείσες επί των επιρροών παραμέτρους, δίνοντας ένα αισθητικό αποτέλεσμα “ευανάγνωστο” μεν, προβλεπόμενο δε. Αυτό που παρατηρεί όμως κανείς σε ότι αφορά στο ερμηνευτικό κομμάτι, είναι το ότι οι The Gloria Story πιστεύουν πραγματικά σε αυτό που κάνουν, και η άγρια χαρά τους είναι έκδηλη παντού. Είναι αυτό το μεταφυσικό στοιχείο που προικίζει με ενέργεια τη μουσική τους, και μοιάζει να υπενθυμίζει: “Rock’n roll’s not dead”.
Ίσως, το να δημιουργείς μουσική διατηρώντας την αυθεντική σου διάθεση, είναι αυτό που σε κάνει στις μέρες μας αυθεντικό.
593 
