Και εκεί που ξαφνικά έχεις πιστέψει πως ο Μέρφυ και ο καταραμένος νόμος του σε έχουν βαρεθεί και ξεγράψει πια, πάνω που παίρνεις μια ανάσα ανακούφισης και χαμογελάς πονηρά στην τύχη σου, που σε κάνει να νιώσεις λίγη γαλήνη και ευτυχία, American stories από το N.Y έρχονται να σε γεμίσουν αμφιβολίες ότι μπορεί και όχι… να μην είσαι ευτυχισμένος, αλλά χρειάζεσαι ειδική μουσικοθεραπεία και μετά βλέπουμε.
Μέσα σε δύο χρόνια τα παλικάρια από την μεγαλούπολη έρχονται να προσπαθήσουν να σε πείσουν ότι με το part II του “The Audio Guide To Happiness”, τελικά θα την βγάλεις “καθαρή”. Αμ δε! Χωρίς μεγάλο δισκογραφικό παρελθόν οι JOLLY, και μόλις με την τρίτη κυκλοφορία τώρα, δημιουργούν μια σχετική φασαρία γύρω από το όνομα τους και φυσικά μεγάλη βοήθεια στην προώθηση τους οι συναυλίες με πολύ ηχηρά ονόματα στο progressive στερέωμα.
Πρώτο άλμπουμ (που και κατά την γνώμη μου ήταν και το καλύτερο) έχουμε το “Forty-Six Minutes, Twelve Seconds of Music” το 2009. Δεύτερο έρχεται το “Audio Guide to Happiness (Part I)” το 2011 (το οποίο στην κυριολεξία που παίδεψε τον εγκέφαλο και την ψυχή… ΜΟΛΟΝΟΤΙ προσπαθούσε να κάνει τελείως το αντίθετο). Μια μικρή αναφορά στην ιδιαιτερότητα τους να σε κερδίσουν με τους ήχους τους, (που μπορείς να βρεις και να διαβάσεις σε παρουσίαση στο Rockway, ότι αφορά το part I, γιατί έτσι και αλλιώς είναι συνδεδεμένα). Στο πρώτο μέρος λοιπόν όπως και εδώ, έχουμε να κάνουμε με ένα … “επιστημονικό” κατά τους JOLLY άλμπουμ (!).
Τα άλμπουμ που είναι επιστημονικά σχεδιασμένα για να φέρουν έναν ακροατή σε μια κατάσταση πραγματικής ευτυχίας. Είναι αυτοί που χρησιμοποιούν τα γνωστά για κάποιους -κυρίως στην ιατρική- BINAURAL BEATS ή TONES. Με λίγα λόγια θα αναφερθώ στην συγκεκριμένη ηχητική επανάσταση για να γίνει και πιο κατανοητή η παρουσίαση του άλμπουμ. Είναι οι ήχοι που έχουν υποστεί κάποια συγκεκριμένη ηχητική επεξεργασία για να προκαλούν ερεθίσματα στον ανθρώπινο εγκέφαλο όπως αυτά της διάθεσης του διαλογισμού, της χαράς, της ευτυχίας, της χαλάρωσης. Οι συνέπειες λοιπόν των ήχων αυτών στα brain-waves εξαρτώνται καθαρά και μόνο από την διαφορά των συχνοτήτων σε Hz. Χρησιμοποιούνται δε ευρέως στην νευρο-ψυχολογία….
Θα ήθελα πολύ να σας πείσω να τρέξετε να το αγοράσετε γιατί θα σωθείτε! Δεν είναι έτσι όμως τα πράγματα ΟΥΤΕ σε αυτό το άλμπουμ. 12 τον αριθμό τα κομμάτια με μια εισαγωγή να προσπαθεί να σου πει (εν ολίγης) πως αν δεν έχεις ακούσει το πρώτο μέρος μπορεί και να μην είναι επιτυχής η όλη διαδικασία προς την ευτυχία. Εγώ θα σας πρότεινα να βρείτε έναν τρόπο πρώτα να τα ακούσετε και τα δύο και τα μέρη και μετά η απόφαση δική σας. Διαβάζοντας πως “… Μην εκπλαγείτε αν τα ποσοστά εγκληματικότητας πέσουν το 2013…” και καλά μετά την ακρόαση του άλμπουμ, και αμέσως μετά από αυτήν την δηλωσάρα τυχαία εντελώς μπήκε το “Dust Nation Bleak” που στην κυριολεξία είναι παράνοια και φασαρία! Με πιο χέρι να σταυροκοπηθώ, γιατί κάτι τέτοια μου γυρίζουν το κεφάλι ανάποδα αντί να με βοηθούν.
Πάντα είχα την αίσθηση ότι κάποιες συγκεκριμένες μπάντες πρέπει να έχουν απίστευτες γνωριμίες στα μέσα και στα έξω, για να μπορούν να speedάρουν στην εδραίωση της φήμης τους. Χωρίς λοιπόν να δώσω μεγαλύτερη έμφαση σε κάτι που με άφησε (για άλλη μια φορά αδιάφορη και κουρασμένη) έχουμε να κάνουμε με ένα τύπου progressive άλμπουμ, (μην με αγριοκοιτάτε, αυτοί έτσι δηλώνουν) που η πολυπλοκότητα τους ρίχνει στην ίδια τους τη φάκα, και στην κυριολεξία το άλμπουμ, σώζετε στο τελευταίο 1/3 του.
Μόλις 4 τραγούδια που εκτιμώνται όμορφα και με κάποια συνοχή, και ακριβώς στα τελευταία δευτερόλεπτα παίρνεις τα congratulations από την κοπελιά που σου λέει πως τώρα είσαι happy (και στην συνέχεια έρχεται το “χάπι”).
Έχοντας ήδη ενημερωθεί πως θα είναι σε tour με τους Πολωνούς RIVERSIDE, ευκαιρίας δοθείσης, ας ακούσω τώρα ένα πραγματικό prog διαμάντι! Ζεστό τσαγάκι κανείς;
686 
