Μπορώ να πω μετά βεβαιότητας πλέον πως είμαι ο επίσημος κριτικός των κυκλοφοριών της Νορβηγικής Indie Recordings, αφού για μια ακόμη φορά καταλήγει στα κιτάπια μου album της, με Νορβηγικό τίτλο, που μεταφράζεται ελεύθερα “γαμώτο”.
Οι Blood Tsunami (πόσο περισσότερο μπορεί να ταιριάζει το όνομα) αγαπούν τους Slayer και το γερμανικό thrash metal των Sodom, Kreator και Destruction και το παίζουν έτσι ακριβώς το αγάπησαν τότε.
Παλιακό trash metal, με ελάχιστα πιο Brutal φωνητικά, γρήγορες ξυραφένιες κιθάρες και σαφή και κλασική δομή τραγουδιών.
Όμορφο δισκάκι να μπαίνει με το “The butcher of Rostov” (θυμίζει λίγο Mad Butcher) και περνάνε τα 31 λεπτά πριν το καταλάβεις, σαν νερό.
Δεν είναι κάτι που θα το θυμάσαι για πάντα, αλλά σφύζει από αξιοπρέπεια και φρεσκάδα.
Αν είσαι από εκείνος με τα ραφτά στο μπουφάν, το στενό παντελόνι και τα Asics, μπορείς να δοκιμάσεις.
710 
