Σου αρέσει ο χειμώνας; Ακούς πριν κοιμηθείς το “Discouraged Ones” των Katatonia ή κάποιο Tiamat, μετά την εποχή του “Deeper Kind of Slumber”;
Αν ναι, αυτοί εδώ οι συμπατριώτες των προαναφερθέντων, Σουηδοί δηλαδή, De Arma, με το ντεμπούτο full length τους, “Lost, Alien & Forlorn”, θα σε κρατήσουν για λίγο παραπάνω “δυστυχισμένο”.
Όμορφα δομημένη και μουντή η ατμόσφαιρα του album, που θα προσεγγίσει ευρύτερο όγκο gothic οπαδών, που ψάχνουν πάντα την κατάλληλη ευκαιρία να τα βάψουν μαύρα!
Τα σκόρπια death φωνητικά του Frank Allain, δίνουν μία ακόμα διάσταση στον ήχο τους, όπως αυτός τέλεια ξετυλίγεται στο “Watching the walls coming down” και σπάνε την μονοτονία των καθαρών κατατονικών. Το black metal ξεκίνημα του “Behind these filthy panes” με κάνει να κοιτάξω, μήπως κατά λάθος κάποιο άλλο συγκρότημα μπήκε στην playlist μου, ώσπου μπαίνει πάλι τεχνηέντως στο πρότερο καλούπι και συνδυάζεται άψογα.
Δεν λέω ότι οι De Arma είναι η επιτομή του ήχου, μιας που αυτό που κάνουν έχει γίνει πολλάκις και σίγουρα καλύτερα, αλλά οι συνθέσεις τους είναι καλές και άρτια εκτελεσμένες, καθώς επίσης ευχάριστα “δυσάρεστες”. Ως επί το πλείστον, μεγάλης διάρκειας τα κομμάτια του “Lost, Alien & Forlorn”, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ανυπομονείς να τελειώσουν γρήγορα.
Αν λοιπόν, σου αρέσει να κάνεις παρέα με τις σκοτεινές σου σκέψεις, άφησε την σουηδική καταχνιά να σε αγκαλιάσει.
623 
