Όταν βλέπεις στο δελτίο τύπου τις λέξεις “Melodic Gothic Metal”, ενώ παράλληλα η εταιρεία αναφέρεται στο σχήμα ως “Symphonic/ Power Metal”, είτε κάποιο λάκκο έχει η φάβα, είτε κάποιος έχει κάνει κουτσουκέλα!
Ας τα πάρουμε από την αρχή εμείς όμως… Ο κιθαρίστας και ιθύνων νους της μπάντας, William Graney, είχε συνεργαστεί πρόσφατα με τους Cradle of Filth, αναλαμβάνοντας την καθοδήγηση των χορωδιακών μερών του τελευταίου δίσκου τους. Νωρίτερα είχε αποσπάσει πολύ καλές κριτικές για το EP “Shadow Symphony” που είχε ηχογραφήσει με τους Damnation Angels, ενώ το “Bringer of Light” που στην Ιαπωνία είναι διαθέσιμο εδώ και ένα χρόνο περίπου, έχει λάβει θετικά σχόλια.
Η δίλεπτη (συμφωνική) εισαγωγή “Ad Finem” οδηγεί στο δεκάλεπτο “The Longest Day of My Life”, μια όμορφη σύνθεση με μελωδικό refrain και κλασικίζουσα διάθεση. Το “Reborn” αποτελεί μια καλύτερη βάση για το τι πρεσβεύει το σχήμα, με τις Kamelot επιρροές να είναι εμφανείς. Το “I Hope” που ακολουθεί, όπως και τα “Someone Else” και “Bringer of Light” βρίσκονταν στο EP του group και βαδίζουν σε πιο τυπικά μοτίβα, με το ένα να αποτελεί μπαλάντα και τα άλλα δύο να powerίζουν πιο πολύ. Το “Acerbus Inceptum” που χωρίζει τις παραπάνω συνθέσεις, είναι ένα ακόμη instrumental. Ακολουθεί το “Shadow Symphony” (το οποίο παραδόξως δε βρισκόταν στο ομώνυμο EP), ένα πολύ ωραίο (και απλό) mid tempo κομμάτι. Προτελευταίο τραγούδι μια πολύ ωραία διασκευή στο “No Leaf Clover” των Metallica, η οποία ναι μεν ξεφεύγει ιδιαίτερα από το πρωτότυπο, αλλά με χαροποίησε σαν επιλογή. Το album κλείνει με το σχεδόν δεκάλεπτο “Pride (The Warrior’s Way)”, μια σύνθεση που “μυρίζει” Ιαπωνία, με έφεση στη μελωδία και τα παραδοσιακά στοιχεία. Για την ακρίβεια θυμίζει soundtrack σε πολλά σημεία και αποτελεί ιδανικό επίλογο.
Εδώ οφείλω να αναφέρω πως παρότι το “Bringer of Light” περιέχει τρία από τα πέντε κομμάτια του “Shadow Symphony” EP, υπάρχει διαφοροποίηση καθώς εκτελούνται από τον Per Fredrik Asley, ο οποίος ανέλαβε τη θέση πίσω από το μικρόφωνο ένα περίπου χρόνο μετά την κυκλοφορία του EP.
Κατανοώ το ότι το symphonic metal που παρουσιάζουν οι Damnation Angels, είναι αρκετά “σκοτεινό” και ατμοσφαιρικό, αλλά για κανένα λόγο δε μπορεί να χαρακτηρισθεί “gothic”! Ακολουθεί πιστά όμως, χωρίς να τα αντιγράφει, τα βήματα των Kamelot, έτσι όπως εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια, με τη διαφορά πως δίνεται μεγάλη έμφαση εκ μέρους της παραγωγής στα ορχηστρικά μέρη, χωρίς να υποβαθμίζει τη metal πλευρά του group. Σε γενικές γραμμές το συμφωνικό στοιχείο με το power, ακροβατεί πολύ καλά.
Εν ολίγοις λοιπόν, οι Damnation Angels, είναι μια ποιοτική symphonic power μπάντα η οποία επιτέλους κυκλοφορεί το ντεμπούτο της στην Ευρώπη μέσω της Massacre και όσοι δηλώνουν fan των Kamelot, των Serenity, και γενικά τέτοιου τύπου συγκροτημάτων, οφείλουν να αποκτήσουν το “Bringer of Light” άμεσα!
612 
