Έκτος δίσκος για τους αμερικάνους hard rockers, τρία χρόνια μετά το “All Night Long” και μπλα μπλα μπλα…
Ε, όχι, δε θα αναλωθώ σε τετριμμένα λόγια, μιας και δεν παίζει κανένα ρόλο! Όταν έχουμε να κάνουμε με Buckcherry η ουσία είναι μια: having fun! Τόσο απλά, τόσο λιτά, δίχως τεχνικούρες και σολίδια. Μιλάμε για “pure” hard rock καλοπέραση, κάτι που το κουιντέτο από το Los Angeles γνωρίζει να το κάνει καλά!
Δεκατρείς συνθέσεις (50 λεπτά) που βρίθουν από ενέργεια, μόνο που αυτήν τη φορά, το σχήμα πάει και ένα βήμα παραπέρα σε ότι αφορά το στιχουργικό τομέα… Ο Josh Todd μιλάει για την παιδική του ηλικία, ενώ παράλληλα μπαίνουν στο παιχνίδι και τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Εν ολίγοις, το “Confessions” είναι ο πιο “προσωπικός” δίσκος της μπάντας, δείχνοντας (όχι για πρώτη φορά μεν, αλλά με περισσότερη ζέση) το ότι τα τραγούδια τους δεν είναι απαραίτητα μόνο για “Crazy Bitches”…
Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως έχει μετριαστεί η προαναφερθείσα καλοπέραση (βλέπε “Gluttony”, “Wrath”, “Seven Ways to Die”, “Air”, “Lust”, μεταξύ άλλων). Απλά το group αποφάσισε να εξελίξει αυτό που ήδη είχε στα χέρια του, δίνοντας ένα album φυσική απόρροια των προηγούμενων, με την ίδια δυναμική, το ίδιο “αλήτικο” ύφος και την ίδια σπιρτάδα, αλλά παράλληλα ένα κλικ ωριμότερο.
Με κομμάτια όπως “Gluttony”, “Wrath”, “Greed”, “Nothing Left But Tears”, “Air”, “Pride” και “Lust” να πρωτοστατούν, οι Buckcherry μας δίνουν έναν ακόμη εξαιρετικό hard rock δίσκο με όλα τα χαρακτηριστικά που περιμένουν οι απανταχού fan από το σχήμα. Εν ολίγοις, σίγουρη επένδυση!
ΥΓ Ακόμη και οι “αλήτες” μεγαλώνουν λοιπόν…
757 
