“providence”… όπως λέμε … «πρόνοια»
Οι CALLISTO είχαν την πρόνοια στο άλμπουμ τους αυτό να βρουν τα μαγικά φίλτρα που θα τους οδηγούσαν ένα βήμα ακόμα πιο ψηλά ,εκεί που θα κάνουν την διαφορά, εκεί που θα είχαν την ευκαιρία να δείξουν πια την ταυτότητα τους. Ένα άλμπουμ που από την αρχή που θα το κοιτάξεις και μόνο, νοιώθεις ότι εδώ…κάτι άλλο συμβαίνει…
Μια παγωμένη άπιαστη ομορφιά κατακλύζει το άλμπουμ από την μεριά του artwork, και αισθάνεσαι το Φινλανδικό αεράκι να σε τυλίγει.
Απλό.. ξεχωριστό.. σκοτεινό.
Ακούγοντας δε το άλμπουμ, που σίγουρα δεν σου αρκεί ούτε 1, ούτε 2 αλλά ούτε και 3 φορές – και όχι γιατί έχει τις τρελά πολύπλοκες συνθέσεις, όχι, ίσα ίσα είναι ένα άλμπουμ που ακούγεται ευχάριστα, χωρίς πολλά μπλιμπλίκια και υπερβολές, αλλά δεν το χορταίνεις!
Να σημειώσω ότι έχει μια συγκεκριμένη γραμμή και οι συνθέσεις είναι τόσο όμορφα…διαφορετικές.
Θα συναντήσεις πολύ καλούς μουσικούς.
Μια απίστευτα post-prog θα έλεγα φωνή η οποία σε στέλνει πίσω στον χρόνο μεταξύ ’60-‘70 noir σινεφίλ καταστάσεων…
Όσο «περπατάς» στο άλμπουμ θα πρέπει να είσαι προσεχτικός γιατί θα πέσεις στην παγίδα της ομορφιάς της μελαγχολίας…αλλά μετά θα νοιώσεις την ένταση,, τον τρόμο,, τον φόβο της τρέλας και της απόγνωσης.
Τα τραγούδια είναι στην πλειοψηφία τους αργά έως και μέτρια στους ρυθμούς τους, έως ότου επέλθουν οι εκρήξεις με πολύ σκληρά φωνητικά (και σιγά να μην είχαν) γεμάτα από οδυρμό…
Έρπουν μέχρι να επιτεθούν στο θύμα τους.
Τα φωνητικά στις πιο πολλές περιπτώσεις ακούγονται ίσα αν όχι και πιο πίσω από τα όργανα με echo fade-out συνδυασμούς.
Οι κιθάρες με ξεκούρντιστη χρειά στα πιο πολλά κομμάτια και slide ήχους που σε κάνουν να ψάχνεσαι.
Όσο για τα τύμπανα…κυρίαρχος ο ντράμερ!
Θετικό σημάδι το ότι δεν χάνεις το μουσικό θέμα του άλμπουμ από τα υπέροχα φωνητικά να σε τραβάνε…(νομίζω ότι και να ψιθύριζε ο τύπος πάλι φοβερός θα ήταν!)
Η φωνάρα αυτή ανήκει στην κλάση των Liam Mc kaley,,Stuart Staples,, Siver Hoyem.
Φωνητικά & συνθέσεις που σε οδηγούν σε δρόμους μεταξύ ονείρου και εφιάλτη..
Η μουσική των CALLISTO είναι ενδιαφέρουσα,, μοναδική,, εκπληκτική!
Με άλλα λόγια?
Μια Φινλανδική μπάντα που ξέρει και μπορεί χαλαρά από την μελαγχολία και την απόγνωση να σε οδηγήσει με ακρίβεια στην τρέλα και στην αυτοκτονία..(μανιοκαταθλιπτικοί και αυτοκτονικοί, μακριά!)
Τα δυνατά σημεία?
Τα απίστευτα art-post φωνητικά σε συνδυασμό με τις σκληρές γεμάτα πόνο κραυγές.
Οι slide-guitars και τα ξερά τύμπανα.
Άσσος στο μανίκι?
Εισχωρήσεις οργάνων όπως όμποε, φλάουτο, μαντολίνο και τρομπέτα..
Και το ότι είναι από τον βορρά… ίσως???!!!
CALLISTO 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ’09 RONDEO LIVE CLUB
“A cry of a vulture , a cry of a man”
531 
