Με σχετικά άσχημο καιρό θα βλέπαμε τους Katatonia στην χώρα μας δύο χρόνια μετά την τελευταία τους επίσκεψη.
Το άσχημο του καιρού βέβαια είναι σχετικό καθώς πολλές νύχτες βροχής έχουν φιλοξενήσει ακροάσεις δίσκων Katatonia στο παρελθόν, κάτι που για πολλούς θα μπορούσε να είναι ιδανικό. Για άλλους πάλι όχι, και φυσικά εννοούμε όσους σκόπευαν να προμηθευτούν το εισιτήριο τους από το ταμείο του Gagarin. Αναφέρομαι εννοείται στην έκπληξη που ήθελε τους εν λόγω άτυχους να περιμένουν επιπλέον είκοσι λεπτά από το άνοιγμα των θυρών, κάτω από δυνατή βροχή, για να δώσουν τα λεφτά τους και να εισέλθουν.
Η προσέλευση εξυπακούεται πως ήταν χαμηλή κατά τις εμφανίσεις των Ελληνικών σχημάτων, κάτι στο οποίο βοήθησε και το πρόγραμμα κάθε μιας εμφάνισης λίγες ώρες πριν από το live. Ως προς αυτό τουλάχιστον, τις ώρες κάθε συγκροτήματος στην σκηνή, η βραδιά κύλησε άριστα.
Κάπως έτσι, λίγα λεπτά μετά τις 20:00 εμφανίστηκαν οι Me and Myself, το μόνο female fronted σχήμα του event. Φωνή βέβαια πουθενά καθώς ο ήχος του μικρόφωνου της κοπέλας είχε πάει για Σκιούπια. Κατά τα άλλα φάνηκε να είναι μια πολύ καλή εμφάνιση, με όμορφη μουσική αν και με ανεξήγητα δυνατό ήχο και μπάσο, και κοινό που δεν θα γέμιζε τρία λεωφορεία.
Ομολογουμένως οι Maplerun τα πήγαν καλύτερα στην συνέχεια. Λίγο βελτιωμένος ήχος, αρκετά πιο έμπειρες παρουσίες, ικανοποιητικά περισσότερο κοινό και δυνατότατες συνθέσεις που κατάφεραν να μας κάνουν να νιώσουμε πως δεν πήγαμε στο Gagarin για να πιούμε το φροζίτο τσόκο μας και να φύγουμε.
Πραγματικά άξιο support συγκρότημα με ενδιαφέροντα φωνητικά, καλή μουσική και αύρα που κέρδιζε εύκολα τις εντυπώσεις. Τα σαράντα λεπτά που μας απασχόλησαν, σε αντίθεση με τα μόλις είκοσι πέντε των Me and Myself, πέρασαν πανεύκολα, κάτι που συνέβη και με το κοινό μεταξύ αυτών και των διαδόχων τους.
Οι οποίοι ήταν οι Scar of the Sun και ξεκίνησαν λίγη ώρα μετά τις 21:30. Φάνηκε πως τους ήξεραν οι περισσότεροι από τους παρευρισκόμενους, με τους περισσότερους από αυτούς να έχουν στοιβαχτεί στο κεντρικό μπροστινό μέρος του χώρου τραγουδώντας. Ένας από τους γνώριμους, με την μουσική τους ακροατές, ήμουν κι εγώ μιας και τους παρακολουθούσα για τέταρτη φορά. Από την πρώτη, το 2010, τίποτα δεν άλλαξε κι αυτό μάλλον δεν είναι με την καλή έννοια.
Το συγκρότημα είχε καλό ήχο, δυνατές συνθέσεις και σχετικά καλή κίνηση πάνω στην σκηνή. Από την άλλη λίγα ήταν τα νέα τους κομμάτια, η αμηχανία του τραγουδιστή με τα χέρια του δυστυχώς συνεχίζει αήττητη, τα τραγούδια τους δεν ξεχωρίζουν αρκετά και το όλο act απλά δεν είχε συγγένεια με Katatonia.
Όπως ήθελε και το πρόγραμμα, στις 22:45 δηλαδή, οι δημιουργοί του “Dead End Kings”, οι Katatonia, ξεκίνησαν με το πρώτο κομμάτι του νέου τους δίσκου, το “The Parting”.
Σε μια εμφάνιση που καλυτέρευε όσο προχωρούσε, οι Katatonia παρουσίασαν ένα μάλλον νοσταλγικό setlist, πολύ περισσότερο από ένα προώθησης καινούργιου album. Πράγμα καθόλου κακό. Όσο άψογα κι αν είναι τα τελευταία δύο LP τους, οι Katatonia ανέβασαν επίπεδο μουσικού ταξιδιού στον χώρο του Gagarin με μελωδίες περισσότερο από “Last Fair Deal Gone Down”, “Viva Emptiness” και “The Great Cold Distance” μαζί.
Την τιμητική τους φυσικά είχαν και τα “Discourged Ones” και “Tonight’s Decision”. Εννοείται πως υπήρξε η απουσία των πρώτων δύο δίσκων τους, γεγονός που ενισχύει το death να απέχει από ότι έχει πια να κάνει με την μουσική των Katatonia. Όσο κι αν πολλοί αρνούνται ακόμη να το αντιληφθούν.
Όπως και να ‘χει, ανάμεσα στα είκοσι κομμάτια που παρουσίασαν οι Σουηδοί, οι οποίοι δεν έχαναν την ευκαιρία να μας επισημάνουν ότι τους λείψαμε, υπήρχαν οι καλύτερες στιγμές τους. Το ότι οι ίδιες οι εκτελέσεις του συγκεκριμένου event ήταν από άλλον πλανήτη έκανε τα πράγματα ακόμα καλύτερα. Όσο, έστω, είχαν το περιθώριο να το κάνουν.
Ο ήχος τους ήταν άψογος, κάτι που περιμέναμε καθ’ όλη την ώρα που προηγήθηκε με τα προηγούμενα ονόματα που ανέλαβαν την σκηνή του Gagarin.
Όσο για το live σαν σύνολο, δύσκολο θα ήταν να το χαρακτηρίσουμε το καλύτερο τους, μιας και κάθε τους εμφάνιση εδώ είναι απόλυτα υψηλού επιπέδου και σίγουρα ξεχωριστή για τον καθένα. Σίγουρα θα θέλαμε κάτι παραπάνω από “Dead End Kings” και “Night is the New Day” αλλά κάτι τέτοιο δεν θα το συγκαταλέγαμε στη λίστα παραπόνων. Απλούστατα γιατί δεν υπάρχει.
Περιμένουμε την επιστροφή τους.
Katatonia setlist:
The Parting
Buildings
Deliberation
My Twin
Burn the Remembrance
The Racing Heart
Lethean
Teargas
Strained
The Longest Year
Soil’s Song
Omerta
Sweet Nurse
Deadhouse
Ghost of the Sun
July
Day and then the Shade
Dead Letters
Forsaker
Leaders
Photos: Αναστασία Βερτεούρη
599 
