“Days of War” λοιπόν και πρώτη κυκλοφορία για τους Γάλλους Pendact.
Χωρίς να είναι το διαμάντι που θα λείπει από τη δισκοθήκη όποιου δεν το αγοράσει, η δουλειά που μας προσφέρουν οι Γάλλοι είναι σίγουρα κάτι παραπάνω απο ενδιαφέρουσα και ευχάριστη στο ακουσμά της.
Θα συναντήσουμε ένα κράμα από μελωδικό death, με τα πλήκτρα να κατέχουν περίοπτη θέση, μαζί με κάποιες πινελιές από metalcore που σε κανένα σημείο δεν θα ξενίσουν τους πιο παραδοσιακούς της ιστορίας.
Οι επιρροές του συγκροτήματος κινούνται γύρω από τους In Flames και Soilwork με αρκετή δόση από Stratovarius στα πλήκτρα. Παρεπιπτώντος η δουλειά που έχει γίνει στα πλήκτρα είναι απλά συγλονιστική για πρώτο album. Οι εναλλαγές στο ρυθμό, οι μελωδίες, τα θέματα που διαπραγματεύονται κατά τη ροή των κομματιών τα καθιστούν το Α και το Ω του album. Οι κιθάρες κάνουν τη δουλειά τους και με το παραπάνω με τα δυνατά riff και τις μελωδίες που ηχούνε πραγματικά ευχάριστες στα αφτία του ακροατή. Τα φωνητικά χωρίς να φτίαχνουν καινούργια σχολή έχουν τον απαραίτητο τσαμπουκά που χρειάζεται. Μοναδική ένσταση τα drums που ακούγονται κάπως ξερά. Πράγμα το οποίο μπορεί να διορθωθεί στην επόμενη κυκλοφορία.
Highlights του album, χωρίς να υστερεί κάποιο κομμάτι, είναι τα Day of War, Northern Stars και Betrayer (ακούστε τα πλήκτρα σε αυτό το κομμάτι και θα καταλάβετε τι εννοούσα με τα λεγόμενα μου πρίν). Συνοψίζοντας, είμαστε απέναντι σε μια πολύ ελπιδοφόρα κυκλοφορία που φέρνει φρέσκο αέρα σε ένα είδος που το χρειάζεται. Μοναδικός κριτής θα είναι ο χρόνος για τους Pendact, χρόνος ο οποίος κυλάει υπέρ τους και στη συνέχεια θα φανεί αν θα τον εκμεταλευτούνε η όχι. Τα εφόδια πάντως τα έχουν.
ΥΓ Η εισαγωγή του album (Walk Alone) με ταξίδεψε έστω και για τα 40 πρώτα του δευτερόλεπτα στους Amorphis εποχής Tales… Αυτό μου έφτανε.
622 
