Πολλοί ήταν εκείνοι που ανέβαλλαν τις διακοπές τους για λίγες μέρες με αφορμή την συναυλία των τρομερών FAITH NO MORE και ευτυχώς δικαιώθηκαν για αυτή την επιλογή.
Νομίζω ότι ήταν με διαφορά το καλύτερο live της χρονιάς (μαζί με εκείνο των AC/DC) και η μπάντα τα έδωσε όλα γεμάτη ενέργεια και με πολύ κέφι.
Την αρχή έκαναν οι δικοί μας Βliss οι οποίοι ήσαν αρκετά καλοί και θορυβώδεις, ένα σφιχτοδεμένο τρίο που θύμισαν έντονα τα grunge συγκροτήματα της δεκαετίας του ’90 αλλά και τα σύγχρονα με σαφή αναφορά στους Tool.
Την σειρά πήραν οι αγαπημένοι μας Faith No More, με τον κόσμο να έχει γεμίσει ασφυκτικά το Θέατρο Βράχων και να περιμένει με ανυπομονησία το αγαπημένο του συγκρότημα.Με μία περίεργη restaurant αρχή ξεκίνησαν F.N.M. αφού το “Reunited” (διασκευή των Peaches & Herb) δεν ήταν για τα γούστα μας αλλά στην πορεία ήρθε η καταιγίδα με το επικό “From Out Of Nowhere”, και τα εκπληκτικά “Land Of Sunshine” και “Caffeine” και η κατάσταση άρχισε να γίνεται όπως την ονειρευόμαστε.
O ήχος παρά τα αρχικά προβλήματα στην πορεία βελτιώθηκε σημαντικά ενώ όλη μπάντα έπαιξε άριστα και δεν υστέρησε σε κανένα τραγούδι και με την εξαιρετική απόδοση των συνθέσεων, απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο progressive group είναι οι Faith No More και πόσο μπροστά από την εποχή του ήταν συγκριτικά με τις μπάντες που ξεκίνησαν σχεδόν μαζί πριν από είκοσι χρόνια.
Όμως θα μας επιτρέψετε να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στον τραγουδιστή Mike Patton ο οποίος έκλεψε την παράσταση μιας και βρισκόταν σε δαιμονιώδη φόρμα και μετέδιδε μία τρομερή ενέργεια σε όλο το κοινό.
Η παράνοια του με τα μικρόφωνα είναι μοναδική αφού οι πολλαπλοί ήχοι που έβγαιναν έκαναν ακόμα πιο ενδιαφέρον το LIVE!
Φυσικά στη συνέχεια το γκρουπ έπαιξε σχεδόν όλα τα κομμάτια που τους έκαναν γνωστούς (Epic, Be Aggressive, Midlife Crisis, Easy), έκαναν τρομερό παιχνίδι με τον κόσμο αφού δύο τυχεροί οπαδοί ανέβηκαν στην σκηνή και κεράστηκαν σφηνάκια ενώ στο πρώτο ανκορ έπαιξαν το θέμα από το “Chariots Of Fire” του Vangelis ως εισαγωγή του “Stripsearch” ενώ εύλογα κάποια στιγμή της συναυλίας αναρωτήθηκε ο M.Patton γιατί δεν πήγαμε διακοπές…
Με λίγα λόγια απολαύσαμε μία μεγάλη μπάντα με ένα απίστευτο, παρανοικό perfomer,με το υπόλοιπο γκρουπ να δίνει μαθήματα σκηνικής παρουσίας και παιξίματος και ιδιαίτερα ο μπασίστας Billy Gould και με τον κόσμο να συμμετέχει και να απολαμβάνει πραγματικά ένα έξοχο live.
Πραγματικά ζήσαμε μία καταπληκτική και αξέχαστη ροκ βραδυά.
Γιώργος Γκουβάτσος
762 
