Με πάνω από είκοσι χρόνια στο κουρμπέτι και με έξι αξιοπρεπέστατα full length, οι Αμερικάνοι Suffocation, συνεχίζουν το καλό τους σερί με το έβδομο πόνημά τους που ακούει στο όνομα “Pinnacle of Bedlam”.
Το κύριο χαρακτηριστικό της μπάντας είναι η συνέπειά της, σε ότι αφορά το υλικό της, κάτι σχετικά δύσκολο για μια τεχνική brutal death μπάντα, με τόσο χρόνο ζωής (αν και είχε υπάρξει και μια αδράνεια τεσσάρων χρόνων). Δηλαδή πέρα από ένα- δύο album που απλά δεν ήταν εξίσου καλά με τα άλλα (αλλά πολύ καλύτερα από άλλες κυκλοφορίες στο είδος), οι Suffocation μπορούν να καυχιόνται για τη μέχρι στιγμής πορεία τους.
Το “Pinnacle of Bedlam” ακούγεται πιο “σύγχρονο”, χάρη στο χεράκι του Chris “Zeuss” Harris (Hatebreed, Arsis, Soulfly etc) και αυτό είναι το συστατικό που το διαφοροποιεί κάπως από τις υπόλοιπες δουλειές τους. Διότι από εκεί και πέρα, η συνταγή για τους Suffocation παραμένει η ίδια και δεν έχει κανένα λόγο να αλλάξει!
Τίγκα τεχνικοί, τίγκα death, τίγκα brutal, τίγκα πωρωτικοί! Δε θα βιαστώ να μπω σε συγκρίσεις, ή να κατατάξω το “Pinnacle of Bedlam” ως μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της μπάντας, μιας και ο χρόνος και οι ακροάσεις θα το αποφασίσουν αυτό!
Ως τότε όμως, ακούστε τα “Purgatorial Punishment”, “Eminent Wrath”, “Pinnacle of Bedlam”, “Inversion”, “Rapture of Revocation” και την (φαινομενικά αχρείαστη) επανεκτέλεση του “Beginning of Sorrow”, από το “Breeding the Spawn” του 1993, και βγάλτε μόνοι σας συμπεράσματα!
Οι οπαδοί της μπάντας καλό είναι να σπεύσουν να ακούσουν τι ετοίμασαν πάλι οι Suffocation για τα μπιρμπιλοτά σας αυτιά, ενώ οι φίλοι του τεχνικού brutal death οφείλουν να τσεκάρουν την εν λόγω κυκλοφορία.
687 
