Ποιος περίμενε ότι μια μικρή αγγελία σε μια εφημερίδα θα αποτελούσε την αφορμή για να δημιουργηθεί μια από τις μεγαλύτερες metal μπάντες όλων των εποχών (αν όχι η καλύτερη)!
Ήταν αρχές του 1981 όταν ο (εκ της Δανίας καταγόμενος και Los Αngeles, Η.Π.Α εξορμώμενος) Lars Ulrich αποφάσισε να βάλει μια μικρή αγγελία στην εφημερίδα “The Recycler” ζητώντας μουσικούς για να τζαμάρουν με κομμάτια metal συγκροτημάτων όπως οι Iron maiden, Diamond Head και Tygers Of Pam Tang. Οι πρώτοι που απαντούν είναι οι James Hetfield και Hugh Tanner από τους Leather Charm..
Χωρίς να έχει μια ολοκληρωμένη μπάντα ο Lars Ulrich ζητάει από τον ιδρυτή της Metal Blade Records Brian Slagel να ηχογραφήσει ένα τραγούδι για τη συλλογή Metal Massacre (η οποία τελικά συμπεριέλαβε ονόματα όπως οι Ratt, Steeler, Bitch κ.ά.). Όταν η επιθυμία του γίνεται αποδεκτή στρατολογεί τον Hetfield ενώ παράλληλα ζητά από τον φίλο του Ron Quintana (ο οποίος σκεπτόταν ονόματα για ένα μουσικό περιοδικό) να βρει ένα όνομα για το νεοσύστατο γκρουπ. Μεταξύ των Metal Mania και Metallica ο Lars επιλέγει το δεύτερο!
Μια δεύτερη αγγελία στην ίδια εφημερίδα τοποθετεί έναν άγνωστο μέχρι τότε κιθαρίστα, τον Dave Mustaine (πρώην Panic), στα lead guitars, ενώ το κιθαριστικό σόλο αναλαμβάνει ένας Τζαμαϊκανός κιθαρίστας ονόματι Lloyd Grant. Το μπάσο και τα φωνητικά ανήκουν στον Hetfield.
Το όνομα του πρώτου επίσημα κομματιού των Metallica ονομάζεται Hit the Lights και κυκλοφορεί μαζί με τη συλλογή Metal Massacre στις 14 Ιουνίου του 1982 και μάλιστα το όνομα του γκρουπ γράφεται κατά λάθος Mettallica. Τρεις μήνες νωρίτερα έδωσαν την πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση στο Radio City στο Anheim της California με μπασίστα τον Ron McGovney (πρώην Leather Charm).
Την ίδια χρονιά σ’ ένα νυχτερινό club ονόματι Whisky a GoGo οι Lars και James μένουν απ’ τις μουσικές ικανότητες ενός μπασίστα που ονομάζεται Cliff Burton (πρώην Trauma) και του ζητούν να μπει στο γκρουπ. Αν και ο Burton αρχικά αρνείται, αργότερα αποδέχεται την πρόταση υπό τον όρο η μπάντα να μεταφερθεί στο San Francisco.
Όλα είναι έτοιμα για να ηχογραφήσουν οι Metallica τον πρώτο τους δίσκο όταν η Metal Blade Records τους ανακοινώνει πως δεν πρόκειται να καλύψει τα έξοδα του προϋπολογισμού τους και έτσι αρχίζει η αναζήτηση προς άλλες κατευθύνσεις. Ενόσω το συγκρότημα βρίσκεται προς αναζήτηση δισκογραφικής εταιρείας, εμφανίζεται ο μάνατζερ συναυλιών Johnny “Z” Zazoula ο οποίος είχε ακούσει το demo τους No Life ‘til Leather. Ο τελευταίος διαδραματίζει το ρόλο ρου μεσάζοντα ανάμεσα στο συγκρότημα και τις δισκογραφικές εταιρείες της Νέας Υόρκης χωρίς ωστόσο να υπάρχει αποτέλεσμα. Ο Zazoula, χωρίς να πτοηθεί, δανείζεται χρήματα και ιδρύει τη δική του εταιρεία Megaforce Records η οποία και αναλαμβάνει τα έξοδα του πρώτου δίσκου.
Όλα βαίνουν καλώς όταν επέρχεται και δεύτερο εμπόδιο. Η χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ και η βίαιη συμπεριφορά του Mustaine αναγκάζουν τα υπόλοιπα μέλη να τον διώξουν από το γκρουπ! Αξίζει να σημειωθεί πως λέγεται ότι Mustaine είχε αναγκάσει τον McGovney να φύγει από τη μπάντα αφού του χε προκαλέσει ηλεκτροσόκ ρίχνοντας του μπύρα στο μπάσο του! Τελικά ένα τηλεφώνημα και μία πτήση φέρνουν τον κιθαρίστα Kirk Hammett (πρώην Exodus) στην θέση του Mustaine. Αργότερα ο τελευταίος θα δηλώσει την απέχθειά του προς τον Hammett κατηγορώντας τον πως του έκλεψε τη δουλειά!
Το 1983 οι Metallica ηχογραφούν στο Rochester της Νέας Υόρκης, με παραγωγό τον Paul Curcio, τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο Metal Up Your Ass! Όμως οι διαφωνίες με την εταιρεία και τους διανομείς του δίσκου τους αναγκάζει να αλλάξει το όνομα σε Kill ‘Em All! Έτσι εγένετο το Thrash Metal (Μάλιστα ο δεύτερος χρονικά δίσκος θεωρείται το Show No Mercy των μεγάλων Slayer)! Ογκώδης ήχος, ταχύτατα και επιθετικά riffs, τεχνικά solos, ανηλεές double-bass drumming, άγρια φωνητικά και νότες που παίζονται απότομα και κοφτά (το λεγόμενο στακάτο) και στίχος με κοινωνικό κυρίως περιεχόμενο συνθέτουν αυτό το μεταλλικό ιδίωμα που ξυπνάει άγρια ένστικτα. Ο στίχος του Whiplash “Adrenaline starts to flow, you ’re thrashing all around, Acting like a maniac, Whiplash” τα λέει όλα. Τι να πρωτοξεχωρίσει κανείς απ’ το δίσκο; Απ’ το πρωτοποριακό Hit the Lights, τα ανεπανάληπτα The Four Horsemen (το συμπεριέλαβε αργότερα ο Mustaine ως The Mechanix στο ντεμπούτο album των Megadeth: Killing is my Business…and Buisiness is Good!), Seek and destroy και Metal militia ως το μοναδικό instrumetal (Anesthesia) Pulling teeth του Burton, ο δίσκος αποτελεί τον πρωτογενή ήχο του thrash που φτάνει στο νούμερο 120 του Billboard 200! Αξίζει να σημειωθεί ότι αρχικά κυκλοφόρησαν 1500 αντίτυπα του δίσκου αλλά μέχρι σήμερα έχουν πουληθεί πάνω από 3.000.000 κάνοντάς τον 3 φορές πλατινένιο.
Μετά από συναυλίες, με κορυφαία αυτή στο Aardscok festival στην Ολλανδία παίζοντας ως support στους φοβερούς Venom, ξαναμπαίνουν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν το δεύτερο άλμπουμ τους Ride The Lightning! Με κομμάτια όπως το αριστουργηματικό Fade to Black, το φοβερό Creeping Death, το Ride The Lightning και το instumental The Call of Ktulu (στα 2 τελευταία συμμετείχε συνθετικά ο Mustaine) φτάνει στο νούμερο 100 του Billboard 200 και ως σήμερα έχει πουλήσει πάνω από 5.000.000 αντίτυπα!
Το 1984 οι Metallica υπογράφουν συμβόλαιο με την Elektra Records A&R και η επιτυχία τους είναι τόσο μεγάλη που ένας δίσκος με μια περιορισμένη έκδοση του Creeping Death πουλάει πάνω από 40.000 αντίτυπα! Στο διάστημα αυτό δίνουν συναυλίες μαζί με ονόματα όπως οι W.A.S.P. και η πιο σπουδαία εμφάνισή τους είναι στο φεστιβάλ Monsters of Rock στο Donington Park της Αγγλίας όπου παίζουν μπροστά σε 70.000 άτομα μαζί με τους Bon jovi και Ratt.
Εντούτοις η άνοδος των Metallica δεν σταματάει εκεί! Το Μάρτιο του 1986 κυκλοφορούν το τρίτο τους album Master of Puppets. Τι να πρωτοπεί κανείς γι’ αυτό το metal αριστούργημα! Έφτασε στο νούμερο 29 του Billboard 200 μένοντας για 72 εβδομάδες και πούλησε 700..000 δίσκους στις Η.Π.Α(μέχρι σήμερα 6.812.000) χαρίζοντας τον πρώτο χρυσό δίσκο στο γκρουπ(4 Νοεμβρίου 1986)! Θεωρείται από πολλούς κριτικούς ο καλύτερος Thrash και γενικότερα Metal δίσκος όλων των εποχών, ο καλύτερος δίσκος των Metallica ενώ το περιοδικό Rolling Stone το κατατάσσει νούμερο 1 ανάμεσα στα 500 καλύτερα album όλων των εποχών! Τίποτα δεν μπορεί να εξαιρεθεί από το δίσκο! Οι κομματάρες Battery, Master of puppets, Welcome home (sanitarium), The thing that should not be, Disposable Heroes, Leper Messiah, Damage, Inc. αποτελούν ύμνους του Thrash! Ενώ το Orion αποτελεί για τον υποφαινόμενο το αγαπημένο του κομμάτι.
Ακολουθεί μία περιοδεία στις Η.Π.Α. με τον Ozzy Osbourne κατά τη διάρκεια της οποίας ο Hetfield σπάει τον καρπό του κάνοντας το αγαπημένο του χόμπι, το skateboard.Ο τεχνικός John Marshall αναπληρώνει το κενό του στην κιθάρα.
Το μεγαλύτερο, όμως, χτύπημα δεν είχε συμβεί για τους Metallica! Ήταν 27 Σεπτεμβρίου 1986 όταν ο οδηγός του λεωφορείου το οποίο μετέφερε το γκρουπ και την Ευρωπαϊκή τους περιοδεία Damage, Inc έχασε τον έλεγχο! Το αποτέλεσμα ήταν το λεωφορείο να ντεραπάρει αρκετές φορές και να καρφωθεί ο Burton κάτω από αυτό πεθαίνοντας ακαριαία! Η τραγική ειρωνεία ήταν ότι τα μέλη της μπάντας είχαν προηγουμένως τραβήξει τυχαία κάρτες για το ποιο κρεβάτι θα κοιμόντουσαν και ο Burton είχε πάρει το κρεβάτι του Hammett!
Ενώ το μέλλον προδιαγραφόταν αβέβαιο, τα τρία εναπομείναντα μέλη αποφάσισαν να συνεχίσουν με τις ευλογίες της οικογένειας του Burton αλλά και θεωρώντας ότι και ο ίδιος ο αποθανών θα το επιθυμούσε! Έτσι γίνεται οντισιόν και ανάμεσα σε 40 άτομα επιλέγεται ο Jason Newsted (πρώην Flotsam and Jetsam).
Το Μάρτιο του 1987 ο Hetfield ξανασπάει τον καρπό του στο skateboard,αυτή τη φορά πιο σοβαρά, γεγονός που ακυρώνει τη συναυλία Saturday Night Live! Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς το συγκρότημα κυκλοφορεί το δίσκο The $5.98 E.P.: Garage Days Re-Revisited που αποτελείται εξολοκλήρου από διασκευές σε τραγούδια των Diamond Head, Holocaust, Killing Joke, Budgie και The Misfits. Μάλιστα το κομμάτι Last Caress”/”Green Hell περιέχει μία παρωδία του Run to the Hills των Iron Maiden! Το album φτάνει στη θέση νούμερο Billboard 200 και έχει πουλήσει μέχρι σήμερα 1.000.000 αντίτυπα. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί και το βίντεο-αφιέρωμα στον αδικοχαμένο Cliff Burton με τον τίτλο Cliff ‘em All.
Το 1988 οι Metallica κυκλοφορούν το …And Justice for All ο οποίος διαπραγματεύεται το νομικό σύστημα, την αδικία, τον περιορισμό της ελευθερίας του ανθρώπου. Το album αποσπά διθυραμβικές κριτικές και αποδεικνύεται ως μία εμπορική επιτυχία αφού φτάνει στο νούμερο 6 του Billboard 200 και γίνεται πλατινένιο 9 εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του! Περιλαμβάνει απίστευτα κομμάτια όπως τα Eye of the Beholder, Harvester of Sorrow, το ομώνυμο κομμάτι, το instrumental To Live Is to Die και το all time classic, One. Εκτός από την πρώτη συμμετοχή του στο top-10 δίνει και μία υποψηφιότητα για βραβείο Grammy στην κατηγορία Best Hard Rock/Metal Performance. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη διάρκεια της τελετής όλοι περίμεναν ότι το βραβείο θα απονεμηθεί στους Metallica μετά τη ζωντανή τους εμφάντιση με το κομμάτι One. Κοινό και κριτικοί έμειναν έκπληκτοι και δυσαρεστημένοι όταν αυτό δόθηκε στους Jethro Tull για το Crest of a Knave! Μάλιστα λέγεται ότι ο μάνατζερ των Jethro Tull συμβούλεψε το συγκρότημα να μην παρευρεθεί στην τελετή μιας και θεωρούσε δεδομένο ότι το βραβείο θα το κέρδιζαν οι Metallica!
Το κομμάτι One αποτελεί και το πρώτο βιντεοκλίπ του συγκροτήματος. Αυτό περιλαμβάνει σκηνές από την κλασσική γουέστερν ταινία Johnny got his gun τα δικαιώματα της οποίας αγόρασαν οι Metallica. Το βιντεοκλίπ αποστέλλεται στο MTV σε 2 εκδόσεις, μία χωρίς και μία με τα αποσπάσματα από την ταινία σε περίπτωση που το μουσικό κανάλι απορρίψει τη μία! Τελικά το κανάλι προβάλλει τη δεύτερη και το 1999 θα κατατάξει το βιντεοκλίπ στη θέση νούμερο 38 με τα 100 καλύτερα βιντεοκλίπς όλων των εποχών.
Μελανό σημείο του …And Justice for All θα αποτελέσει για πολλούς κριτικούς το δυσδιάκριτο μπάσο του Newsted και το “κροτάλισμα” των ντραμς του Ulrich κάτι που θα αποδοθεί την όχι και τόσο καλή παραγωγή από τον Flemming Rasmussen!
Έτσι οι Metallica προσέλαβαν τον παραγωγό Bob Rock (The Cult, Bon Jovi, Motley Crue) και ηχογράφησαν το νέο τους δίσκο που κυκλοφόρησε το 1991 και τιτλοφορήθηκε ως Metallica (γνωστό και ως “The Black Album“). Εμπορικά ο δίσκος σηματοδοτεί τη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα επιτυχία του συγκροτήματος αφού φτάνει στο νούμερο 1 του Billboard 200 και γίνεται 15 φορές πλατινένιο πράγμα που το κατατάσσει στους 25 πιο εμπορικούς δίσκους όλων των εποχών! Ταυτόχρονα αποκτά οπαδούς που δεν ανήκουν στο χώρο του Metal και γενικότερα του σκληρού ήχου. Ηχητικά το album κινείται σε πιο κλασσικά Heavy Metal μονοπάτια αφού για πρώτη φορά εγκαταλείπονται τα γρήγορα κιθαριστικά riffs, τα στακάτο και τα βραγχνά φωνητικά ενώ ο στίχος αποκτά προσωπικό παρά κοινωνικό περιεχόμενο. Παράλληλα για πρώτη φορά δεν περιλαμβάνονται instrumental κομμάτια. Τόσο η στροφή προς τον ήχο όσο και η θεώρηση του συγκροτήματος ως mainstream θα διχάσουν για πρώτη φορά τους οπαδούς. Παρόλ’ αυτά τα τραγούδια “Nothing Else Matters“, “The Unforgiven“, “Wherever I May Roam“, “Enter Sandman“, “Sad but True” και “Don’t Tread On Me” θα αποτελέσουν τα πιο δημοφιλή και διαχρονικά κομμάτια της Metal σκηνής.
Στη συνέχεια οι Metallica έδωσαν συναυλίες για περίπου 3 χρόνια με σημαντικότερες τη GNR-Metallica Tour (μαζί Guns ‘N’ Roses κατά τη διάρκεια της οποίας ο Hetfield έπαθε εγκαύματα 3ου βαθμού από τα πυροτεχνήματα που χρησιμοποιήθηκαν ως εφέ) και τη Live Shit: Binge & Purge. Στις 27 Ιουνίου 1993 έδωσαν και στη χώρα μας, στο γήπεδο του Πανιωνίου, μία τρομερή συναυλία εκστασιάζοντας το ελληνικό κοινό (support The Cult και Λευκή Συμφωνία)! Ενώ το 1995 εμφανίστηκαν στο Donington Park στην Αγγλία μαζί με τους Slayer, Skid Row, Slash’s Snakepit, Therapy? και Corrosion of Conformity.
Το 1996 το γκρουπ επιστρέφει δυναμικά στο χώρο της δισκογραφίας με το πιο μακροσκελές χρονικά album τους, το Load (78:59 λεπτά), και με παραγωγό ξανά το Bob Rock. Αυτή τους η δισκογραφική δουλειά θα διχάσει για δεύτερη φορά κριτικούς και κοινό καθώς χρησιμοποιεί Hard Rock και Heavy Metal φόρμες (με Blues επιρροές ακολουθώντας το Grunge ρεύμα της εποχής! Η έλλειψη κιθαριστικών σόλο, η εγκατάλειψη των double-bass drums και των staccato, το εξώφυλλο του δίσκου (ονομάζεται “Semen and Blood III και απεικονίζει το σπέρμα του δημιουργού του Andres Serrano αναμεμιγμένο με βόειο αίμα μέσα σε 2 στρώματα από πλέξιγκλας), τα κοντοκουρεμένα πλέον μαλλιά των μελών του συγκροτήματος καθώς και η εμφάνιση του στην εναλλακτική ροκ συναυλία Lollapalooza (με συγκροτήματα όπως οι Red Hot Chili Peppers, Nine Inch Nails, The Smashing Pumpkins) θα δυσαρεστήσουν πολλούς οπαδούς! Παρόλες όμως τις αντιδράσεις ο δίσκος θα φτάσει στο νούμερο 1 του Billboard 200 και τραγούδια όπως τα “Hero of the Day“, “King Nothing“, “Until It Sleeps“, “Ain’t My Bitch” και “Mama Said” θα αποδείξουν πως μια τέτοια μπάντα δεν χάνει ποτέ την αίγλη της!
Το υλικό που ηχογραφήθηκε για το Load ήταν τόσο μεγάλο που χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθεί και δεύτερος δίσκος που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά με τον τίτλο ReLoad. Το εξώφυλλο ανέλαβε και πάλι ο Andres Serrano (μάλιστα το ονόμασε Piss and Blood και αποτελεί συνέχεια του πρώτου). Ο ήχος θα είναι αυτή τη φορά πιο ριζοσπαστικός από το Load καθώς στο κομμάτι “Low Man’s Lyric” χρησιμοποιήθηκε βιολί και ένα είδος βιολιού της γαλλικής και ουγγρικής φολκ μουσικής ονόματι hurdy gurdy (ή αλλιώς wheel tiddle). Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί η συμμετοχή της Marianne Faithfull στο “The Memory Remains. Αυτά καθώς επίσης και τα κομμάτια “The Unforgiven II“, “Fuel” και “Better than You” (που κέρδισε το 1999 Grammy για την κατηγορία Best Metal Performance) χάρισαν στους Metallica το τρίτο τους νούμερο 1 στο Billboard 200 ενώ μέχρι σήμερα έχει πουλήσει 4.000.000 αντίτυπα στις Η.Π.Α.
Το 1998 το συγκρότημα κυκλοφόρησε το διπλό album Garage Inc. Ο 1ος δίσκος περιλαμβάνει εξολοκλήρου νέες διασκευές σε κομμάτια των Diamond Head, Killing Joke, The Misfits, Thin Lizzy, Mercyful Fate, και Black Sabbath. Ο 2ος δίσκος συνιστά επανέκδοση του The $5.98 E.P.: Garage Days Re-Revisited, που μέχρι τότε είχε εξαντληθεί, και επιπλέον θα περιέχει ένα mini tribute στους Motörhead! Έφτασε στο νούμερο 2 του Billboard 200 ενώ μέχρι σήμερα έχει πουλήσει 3.000.000 αντίτυπα στις Η.Π.Α.
Στις 21 και 22 Απριλίου του 1999 οι Metallica ηχογράφησαν 2 ζωντανές εμφανίσεις με τη συμφωνική ορχήστρα του San Francisco διευθυντής της οποίας ήταν ο, μακαρίτης πλέον, Michael Kamen ο οποίος είχε συνεργαστεί ξανά με το γκρουπ στο τραγούδι “Nothing Else Matters”. Ο δίσκος ονομάζεται “S&M” (“Symphony & Metallica”) και εμπεριέχει κομμάτια από το Ride the Lightning ως το ReLoad, 2 νέα:το “No Leaf Clover” και “−Human” καθώς και μία διασκευή στο Ecstasy of Gold” του Ennio Morricone που κατά το παρελθόν είχε ανοίξει πολλές συναυλίες του συγκροτήματος. Αξιοσημείωτο αποτελεί το γεγονός ότι στίχοι κουπλέ και ρεφραίν τραγουδιών όπως το “The Thing That Should Not Be” θα αφαιρεθούν. Τελικά το album έφτασε στο νούμερο 3 Billboard 200 ενώ το “The Call of Ktulu” κέρδισε βραβείο Grammy το 2001 για την κατηγορία Best Rock Instrumental Performance! Την ίδια χρονιά και συγκεκριμένα στις 19 Ιουνίου οι Metallica επισκέφτηκαν για δεύτερη φορά τη χώρα μας, στο γήπεδο της Ριζούπολης, εντυπωσιάζοντας μια 2η γενιά οπαδών(για την ιστορία τη συναυλία άνοιξαν οι Monster Magnet!
Το 2000 βρίσκει το συγκρότημα σε δικαστική διαμάχη με την εταιρεία Napster η οποία παράνομα είχε διαθέσει δωρεάν στο διαδίκτυο μουσικό υλικό τους. Μετά από δικαστικό αγώνα η εταιρεία αναγκάστηκε να διαγράψει πολλούς χρήστες και να ξεφορτωθεί όλο της το υλικό. Μετά από αυτή τους την περιπέτεια και συγκεκριμένα στις 17 Ιανουαρίου του 2001, ο Jason Newsted αποχώρησε από τη μπάντα! Επικαλέστηκε προσωπικούς λόγους και κόπωση παίζοντας την αγαπημένη του μουσική. Αργότερα όμως απεκάλυψε ότι ετοίμαζε ένα project με τον τίτλο Echobrain κάτι με το οποίο διαφωνούσαν ριζικά τα υπόλοιπα μέλη καθώς θεωρούσαν ότι θ’ απορροφούσε από τον Newsted την ενέργεια που θα έδινε στους Metallica. Σαν να μην έφτανε αυτό, στις 19 Ιουνίου 2001, ο Hetfield μπήκε σε πρόγραμμα απεξάρτησης από το αλκοόλ και άλλες ουσίες! Το γεγονός αυτό καταγράφεται μαζί με τη διαδικασία ηχογράφησης του επόμενου δίσκου στο ντοκιμαντέρ Some Kind of Monster!
Τον Ιανουάριο του 2003 οι Metallica κυκλοφόρησαν το 8ο κατά σειρά album τους (με παραγωγό και πάλι τον Bob Rock) υπό τον τίτλο St. Anger. Ο δίσκος έφτασε στο νούμερο 2 Billboard 200 ενώ το ομώνυμο κομμάτι χάρισε στο γκρουπ το 2004 το βραβείο Grammy στην κατηγορία Best Metal Performance! Αν και πέτυχε εμπορικά, δημιούργησε ανάμεικτες κριτικές διχάζοντας το κοινό. Η αρνητική άποψη υποστήριξε πως οι κιθάρες σάρωναν η μία την άλλη μ’ έναν απαίσιο ήχο και ανύπαρκτα σόλο, τα ντραμς ακούγονταν σαν αλουμινένιοι σκουπιδοτενεκέδες με τον Ulrich να μην κρατάει καθόλου χρόνους ενώ όσον αφορά την παραγωγή αυτή αποτελούσε φάντασμα καθώς ο ήχος ήταν ανεπεξέργαστος! Η αντίθετη άποψη ωστόσο ισχυρίστηκε πως σκοπός του γκρουπ ήταν να δώσει έναν ωμό και ακαλλιέργητο ήχο γεμάτο πάθος και ενέργεια που αντικατόπτριζε τις αντιπαραθέσεις και τις αλλαγές στην προσωπική ζωή των μελών του. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του Bob Rock (που έπαιξε και το μπάσο στο δίσκο):Ακούγεται σαν μια μπάντα που τζαμάρει σ’ ένα γκαράζ,τονίζοντας έτσι τον πρωτογενή ήχο του γκρουπ! Τραγούδια όπως το “St.Anger“, “Frantic“, “The Unnamed Feeling” και “Some Kind of Monster” αποτυπώνουν μουσικά μ’ έναν άγριο και ενστικτώδη τρόπο θέματα όπως τα ναρκωτικά, η κλειστοφοβία και η επικείμενη καταστροφή του κόσμου!
Μετά την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων του St.Anger οι Metallica έκαναν οντισιόν για να βρουν νέο μπασίστα. Το όνομα αυτού Robert Trujillo (πρώην Suicidal Tendencies και Ozzy Osbourne’s band). Ενώ ο Newsted συμμετείχε στην καναδική thrash metal μπάντα Voivod καθώς και ως αντικαταστάτης του Trujillo στη μπάντα του Ozzy!
Το διάστημα 2004-2006 βρίσκει το γκρουπ σε ζωντανές εμφανίσεις με σπουδαιότερη το Download Festival όπου ο Ulrich αντικαθίσταται λόγω προβλημάτων υγείας από τους Dave Lombardo (Slayer) και Joey Jordison (Slipknot)!
Το Δεκέμβριο του 2006 οι Metallica κυκλοφόρησαν ένα DVD που ονομάζεται The Videos 1989–2004 και περιέχει αυτό που ο τίτλος λέει (έφτασε στο νούμερο 3 του Billboard Top Videos). Ενώ τον ίδιο μήνα της επόμενης χρονιάς ηχογράφησαν τη διασκευή στο Ecstasy of Gold” του Ennio Morricone για το tribute album ‘We All Love Ennio Morricone’. To 2007 λήγουν τη συνεργασία τους με τον επί 15 χρόνια παραγωγό τους Bob Rock. Τη θέση του αναλαμβάνει ο Rick Rubin (Danzig, Slayer, Slipknot και System of a Down). Ενώ την ίδια χρονιά (3/6) επισκέπτονται για τρίτη φορά τη χώρα μας στο πλαίσιο του Rockwave Festival με support τους Dirt Spawn Disease, My Dying Bride και Mastodon.
Το συγκρότημα επιστρέφει στη δισκογραφία (με εταιρεία πλέον την Warner Bros) με το album Death Magnetic που αποτελεί μια επιστροφή της μπάντας στις ρίζες που την ανέδειξαν καθώς επανέρχονται τα κοφτερά riffs και τα γρήγορα tempos ενώ περιέχει για πρώτη φορά μετά το …And Justice for All instrumental τραγούδι. Οι κριτικοί που μέχρι τότε κατέκριναν την αλλαγή μουσικής πλεύσης του συγκροτήματος μίλησαν με θετικά σχόλια για το δίσκο χαρακτηρίζοντάς τον ως μεγάλη βελτίωση από το St.Anger ενώ για πολλούς θεωρήθηκε ο καλύτερός τους από το …And Justice for All! Έφτασε στο νούμερο 1 του Billboard 200 στις Η.Π.Α. αλλά και στα charts 32 χωρών σ’ όλο τον κόσμο!
Τον Οκτώβριο του 2008 η μπάντα άρχισε το World Magnetic Tour ενώ πήρε και την υποψηφιότητα για τις κατηγορίες Rock out Headliner στα MTV Europe Music Awards. Τον επόμενο μήνα έληξαν τη συνεργασία με τη Warner Bros.
Τον Απρίλιο του 2009 οι Metallica εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame. Στη βραδιά της τελετής έπαιξαν επί σκηνής μαζί Trujillo και Newsted ενώ ήταν προσκεκλημένος ο πατέρας του Burton, Ray! Ο Mustaine αν και προσκλήθηκε αρνήθηκε να συμμετάσχει επικαλούμενος την περιοδεία των Megadeth! Τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς το συγκρότημα ανακοίνωσε πως θα συνεχίσει τις περιοδείες μέχρι το 2010 ενώ στα σχέδιά του υπάρχει η ηχογράφηση νέου δίσκου που πιθανώς να κυκλοφορήσει μέσω διαδικτύου!
Η ιστορία του φοβερού αυτού γκρουπ συνεχίζεται για να μας δώσει κι άλλες ανεπανάληπτες στιγμές..!
Νίκος Καπίρης
960 
