Με καινούριο δίσκο στις αποσκευές τους και με “καύσιμο” τις “thunder pop” μελωδίες τους, το Φλοριδιανό κουαρτέτο (πλέον) έρχεται να μας “ταρακουνήσει” για τα καλά, με 2 εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Αδράξαμε λοιπόν την ευκαιρία, για μία ευχάριστη συνομιλία με τον ιδιαίτερα “εκφραστικό” και “ενθουσιώδη” Jonathan Nunez, σχολιάζοντας συν τοις άλλοις το “Death Metal”, το Roadburn και… τα Iguana.
Καλώς όρισες στο Rockway.gr Jonathan! Καταρχάς, συγχαρητήρια για το καινούριο σας άλμπουμ “Admission”. Πραγματικά μου άρεσε. Έχουν περάσει 7 μήνες από την κυκλοφορία του. Ποιά ήταν η ανατροφοδότηση μέχρι στιγμής; Είστε ικανοποιημένοι; Θα αλλάζατε κάτι;
Ήταν υπέροχα!!! Όλοι δουλέψαμε πάνω στο συνθετικό κομμάτι και εγώ εργάστηκα στην ηχογράφηση και στη μίξη συνετά, για να βγάλω από το κεφάλι μου τους ήχους που είχα απορροφήσει. Είναι το άλμπουμ όπου οι άνθρωποι έχουν πραγματικά παρατηρήσει και σχολιάσει λεπτομέρειες, που είμαι πραγματικά υπερήφανος.
Ξεκινήσατε την μπάντα σαν κουαρτέτο, στη συνέχεια για πολλά χρόνια υπήρξατε τρίο, και πλέον, με την προσθήκη του Eric Hernadez, συνεχίζετε ως κουαρτέτο ξανά. Τί επιπλέον σημεία δίνει στην ηχητική παλέτα της μπάντας; Και πώς σου φαίνονται τα νέα σου καθήκοντα στο μπάσο;
Αυτό έφερε όντως ένα νέο και μοναδικό δίσκο στον κατάλογο της μπάντας. Έχουμε αναπτύξει μία νέα ενέργεια και έναν ζωντανό ενθουσιασμό στα lives, κάτι το οποίο βρήκε το “δρόμο” του στο δίσκο και ενέπνευσε τη διαδικασία γραφής. Υπάρχουν περισσότερα πράγματα που συμβαίνουν με τη δυναμική των κιθάρων, καθώς και τη διαστρωμάτωση διαφορετικών riffs και solos που “ντύνουν” τα τραγούδια. Εγώ προσωπικά, πραγματικά απολαμβάνω το να “σκάβω βαθιά” την ταυτότητα του τραγουδιού και να προσθέτω πράγματα στην κιθάρα, που προωθούν την αίσθηση των τραγουδιών.
Αυτό είναι το δεύτερο άλμπουμ, μετά το “Restarter” (2015) με την Relapse Records. Πώς πηγαίνουν τα πράγματα; Πιστεύετε ότι θα έχετε μία μακροχρόνια συνεργασία;
Τα πράγματα είναι καλά και εργαζόμαστε σε ένα label που σέβεται και αναγνωρίζει την ταυτότητά μας, και τα μοναδικά χαρακτηριστικά μας ως μπάντα.
Έρχεστε από το Μαϊάμι της Φλόριντα, ένα μέρος γνωστό για τις death metal μπάντες, όσον αφορά στο “βαρύ”, μουσικό υπόβαθρο. Τί πήγε “λάθος” με εσάς και πώς παραστρατήσατε;
Είμαστε μία ομάδα ατόμων που ακούμε πολλά είδη μουσικής και αντλούμε έμπνευση από αυτά για να δημιουργήσουμε μουσική που είναι διασκεδαστική για μας, είτε αυτό που παίζουμε είναι μελωδικό, ονειρικό, είτε “poppy”. Αν και δεν επηρεάζεται τόσο από το death metal … μπορούμε σίγουρα να προσφέρουμε μία ηχητική εμπειρία πιο “brutal” και “punishing” από το death metal καθευτό, haha.
Πριν από μερικές εβδομάδες, διάβασα ένα άρθρο σχετικά με τις πρωτοφανείς χαμηλές θερμοκρασίες στη Φλόριντα, που προκάλεσαν την πτώση των ιγκουάνα από τα δέντρα. Είναι αλήθεια; Έχετε οικολογικές ανησυχίες; Ανησυχείτε για την αλλαγή του κλίματος;
Yup, είχε τόσο κρύο που έπεσαν από τα δέντρα σε θερμοκρασιακό σοκ. Η αλλαγή του κλίματος συμβαίνει με τρελούς ρυθμούς και θα έλεγα ότι είναι πολύ πραγματική. Με ανησυχεί σίγουρα το γεγονός ότι το ήμισυ της πολιτείας (εννοεί τη Φλόριντα), θα βρίσκεται κάτω από τη στάθμη του νερού τα επόμενα 30 χρόνια.
Λοιπόν, έχουν περάσει 11 χρόνια από την πρώτη σας επίσκεψη εδώ (Αθήνα-Ελλάδα), όταν παίξατε στο Φεστιβάλ Rockwave (μαζί με τους Slipknot, Down, Mastodon, Kylesa) και 5 από την τελευταία σας επίσκεψη. Έχεις κάποιες αναμνήσεις από αυτές τις εμφανίσεις; Και τί σε εντυπωσίασε περισσότερο από την Ελλάδα γενικά;
Ναι, το φεστιβάλ ήταν καταπληκτικό! Προσωπικά αγάπησα το φαγητό, τους ανθρώπους και το πόσο όμορφα ήταν εκεί έξω!
Σε μερικές εβδομάδες θα παίξετε ξανά εδώ, συγκεκριμένα στις 11 Μαρτίου. Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από την επικείμενη εμφάνισή σας; Και τί θα πρέπει να περιμένουν οι θαυμαστές σας από εσάς;
Περιμένω να παίξω μία “δυνατή” παράσταση, με “τόνους” ενέργειας και ενθουσιασμού, όχι μόνο από εμάς αλλά και από το πλήθος! Επίσης … θα είναι “δυνατή σαν κόλαση”!(Loud as…. hell!)
Έχουν περάσει περίπου 16 χρόνια από τότε που ξεκινήσατε τη μπάντα. Ποιο ήταν το κίνητρο όλα αυτά τα χρόνια;
Το γεγονός ότι μετά από τόσα χρόνια μπορούμε να γράφουμε και να ταξιδεύουμε, ενώ αυτοπροσδιοριζόμαστε ως μουσικοί και ως μπάντα κάθε φορά που γράφουμε και ηχογραφούμε νέο δίσκο. Η μουσική για μένα είναι μία άμεση σύνδεση με το να παίζεις αμέτρητα shows μετά την κάθε νέα κυκλοφορία, και επίσης να θέλεις να κάνεις καινούρια πράγματα για τον επόμενο κύκλο ηχογραφήσεων και περιοδειών.
Ευτυχώς τα αστέρια έχουν ευθυγραμμιστεί, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της Emma Ruth Rundle και τελικά θα κάνετε το ντεμπούτο σας στο Roadburn το 2020. Πώς νιώθεις γι’ αυτό; Θα ετοιμάσετε κάποιο ιδιαίτερο setlist;
Ναι, είμαι πολύ ενθουσιασμένος που θα παίξουμε στο Roadburn τελικά. Έχω την εντύπωση ότι θα είναι το τελευταίο live έπειτα από ένα σύνολο 37 εμφανίσεων (ή στο περίπου τόσες), στο πλαίσιο της περιοδείας και πρόκειται να είναι μία σπουδαία “Torche παράσταση”, που “θα γραφτεί στα βιβλία”! Δεν έχουμε συντάξει ακόμα κάποιο setlist, αλλά θα περιλαμβάνει μία συλλογή από τραγούδια που θα προσφέρουν στον καθένα ένα μοναδικό, ηχητικό ταξίδι με την υπογραφή μας.
Τί προτιμάτε περισσότερο; Να παίζετε σε μεγάλους χώρους ή σε μικρά clubs;
Μου αρέσει να κάνω μία μίξη συνδυάζοντας και τα 2, ανάλογα τι ταιριάζει στο μέρος ή στην πόλη που παίζουμε. Όσο η ενέργεια είναι σωστή και το πλήθος είναι έτοιμο να “παρτάρει” και να “αφεθεί”, θα είναι μία μεγάλη βραδιά!
Ποιες ήταν οι κυριότερες επιρροές σας όλα αυτά τα χρόνια, που διαμόρφωσαν τον ήχο σας;
Οι κορυφαίοι καλλιτέχνες που έχουν μόνιμο αντίκτυπο σε εμάς και τον ήχο μας (αν και υπάρχουν πολλοί), είναι οι Voices, Black Sabbath και οι Kraftwerk.
Αυτά από μένα, σε ευχαριστώ πολύ Jon. Ανυπομονώ να παρακολουθήσω τα shows σας στην Αθήνα και στο Roadburn Festival. Τα τελευταία λόγια ανήκουν σε εσένα.
Ανυπομονώ τόσο να επιστρέψω στην Ελλάδα! Τελευταία φορά ήταν όλα υπέροχα, όπως επίσης και την προηγούμενη από αυτήν, δεν μπορώ να περιμένω!
965 
