Πέμπτος δίσκος ύστερα από σιωπή κοντά εννέα χρόνων για τους εξ Ιταλίας Heimdall, με αρκετές ανακατατάξεις στο σχήμα, καθώς συναντώνται νέα μέλη πίσω από το μικρόφωνο, το μπάσο και στις δύο από τις τρεις (!) κιθάρες…
Όσοι γνωρίζατε από πριν τους Heimdall (πιθανότατα από τα “Lord of the Sky” και “The Almighty” albums- 1998, 2002 αντίστοιχα), το ύφος παρά το πέρας των χρόνων, δεν έχει αλλοιωθεί ιδιαίτερα, με αποτέλεσμα το σχήμα να παραδίδει μια ακόμη αξιοπρεπή power metal δουλειά. Άλλωστε το group ποτέ δεν έπαιξε στην α’ εθνική του είδους και δε θα άλλαζε κάτι τώρα.
Το “Aeneid” φέρνει στο νου αρκετά Edguy, εποχής “Vain Glory Opera”, με αρκετές Kamelot επιρροές, ενώ οι πιο “μπασμένοι” θα συναντήσουν και κάτι από Manticora στις συνθέσεις. Τα υλικά λοιπόν είναι εύστοχα επιλεγμένα, απλά στην εκτέλεση της συνταγής, εύλογα, δε φτάνουν ποιοτικά τα προαναφερθέντα συγκροτήματα. Αυτό όμως δε σημαίνει κάτι για τους fan του είδους, που θα βρουν πολλές καλές και τίμιες στιγμές μέσα στη νέα δουλειά των Heimdall, ενώ οφείλω να ομολογήσω πως άπαξ και το “Aeneid” κυκλοφορούσε τις χρυσές εποχές του power, θα έκανε θραύση.
Επικός αέρας, χορωδιακά refrain, ψιλοαναμενόμενα περάσματα (που δεν ενοχλούν κιόλας), σαφείς αναφορές στο ένδοξο power παρελθόν και πάνω από όλα σιγουριά σε αυτό που κάνουν. Βέβαια, τη χρησιμότητα τριών κιθαριστών δεν την πολυκατάλαβα, αλλά μιας και μουσικά λειτουργεί, ας κάνουν ότι θέλουν. Επίσης μου άρεσε και η χρήση κάποιων folk στοιχείων, όπως και η ποικιλομορφία (για το είδος) που συναντάται στα κομμάτια. Έχει συνοχή ο δίσκος ρε παιδί μου και παράλληλα δεν κουράζει, σε αντίθεση με άλλες σύγχρονες power μπάντες. Προφανώς η πολυετή παρουσία του σχήματος, αποφέρει καρπούς.
Το διάλειμμα δεν πτόησε τους Heimdall και το comeback τους είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό, διατηρώντας το αρκετά καλό όνομα που μεθοδικά είχαν χτίσει στις αρχές των ‘00s. Όπως προείπα, δεν πρόκειται για δουλειά α’ εθνικής, αλλά θεωρώ δεδομένο πως υπό άλλες συνθήκες (για το είδος), το “Aeneid” θα αποτελούσε το εισιτήριο για το group ώστε να την πλησιάσει, μιας και παίζει καλή (και προπαντός τίμια) μπάλα.
1137 
