Βλέποντας το όνομα του σχήματος γεννιέται ήδη η υποψία, όταν όμως διαβάζεις πως ο τίτλος του τρίτου τραγουδιού είναι “Edipsos”, αρχίζεις πια με βεβαιότητα να ψάχνεις τον ηθικό αυτουργό.
Πράγματι λοιπόν, οι “The Oneira” είναι ένα project του Έλληνα συνθέτη και πολυοργανίστα, Filippos Gougoumis, που πλαισιώνεται από τρεις εξαιρετικούς Ιταλούς μουσικούς. Ο ίδιος έχει συνθέσει όλη τη μουσική, παίζει όλες τις κιθάρες, το μπάσο και κάνει δεύτερα φωνητικά. Ο Gianpaolo “Banjo” Begnoni, στα keyboards και το programming, αποτελεί ρυθμιστικό παράγοντα στο συνολικό αποτέλεσμα, λόγω της μουσικής τους κατεύθυνσης. Στα τύμπανα είναι ο Danilo “Sakko” Saccotelli, και στα φωνητικά ο Manuel Ruscigno.
Το “Injection” είναι το τρίτο τους άλμπουμ και το πρώτο μετά την υπογραφή συμβολαίου με την εταιρία “ROCKSHOTS RECORDS”. Είχαν προηγηθεί τα “Natural Prestige”του 2011, και “Hyperconscious” του 2014.
Από τις πρώτες στιγμές που το “Still Free To Choose” μας εισάγει στο πνεύμα του άλμπουμ, είναι ξεκάθαρο πως τα αγαπημένα πεδία του Φίλιππου έχουν να κάνουν με το progressive rock των 80’s. Με συντεταγμένες λοιπόν τους Rush εκείνης της δεκαετίας, λιγότερο τους Yes, και μια γενναία δόση της παράλληλης δράσης των Journey, οι The Oneira, βάζοντας το δικό τους στίγμα στη σύνθεση και τις διαδρομές, θα φέρουν έντονα στο μυαλό δυνατές εντυπώσεις από τους Enchant και τις πιο απλές και άμεσες στιγμές των Dream Theater.
Ιδιαίτερη προσοχή και επιμονή έχει δοθεί στην παραγωγή, που έγινε από τον Φίλιππο με τη συνδρομή του Oliver Philipps (Everon, Delain). Το αποτέλεσμα καταφέρνει να στέκεται ανάμεσα σε μια νοσταλγική υπενθύμιση των επιδράσεων και σε μια πιο σύγχρονη πρόταση, με τον βασικό συνθέτη να χρησιμοποιεί αρκετά εφέ και διαφορετικούς ήχους στις κιθάρες, επιζητώντας πιο τεχνοκρατικά αλλά και ντελικάτα αποτελέσματα. Άλλωστε ο συνολικός στόχος του γκρουπ είναι απόλυτα συγκεκριμένος και διαθέσιμος για το ανάλογο κοινό.
Συνθετικά, το άλμπουμ έχει μια ισορροπημένη ποιότητα με την ικανότητα των μουσικών να πειθαρχεί στη μελωδία, που είναι και ο ουσιαστικός πρωταγωνιστής και στα εννέα τραγούδια. Ακόμα και στα δυο instrumental του δίσκου, το “Behind The Sun”, και το εντυπωσιακό ομότιτλο, η ροή είναι υποδειγματικά ομαλή και ελκυστική, ακόμα και για ακροατές που δεν πεθαίνουν για τέτοιο ήχο. Σε όλα όμως τα τραγούδια υπάρχει ψυχή και συναίσθημα που τελικά κάνουν έναν περίτεχνο συνδυασμό με τα στιγμιαία στολίδια των μουσικών και τον φροντισμένο ήχο.
Σημαντικό μερίδιο έχουν τα πλήκτρα του Begnoni, που πλουτίζουν τις συνθέσεις με χρώματα και θέματα και κρατούν τελικά αυτή την ισορροπία ανάμεσα στο prog rock και το AOR. O Ruscigno τέλος, έχει μια ζεστή και ευέλικτη φωνή, ακούγεται όμως συνολικά κάπως συγκρατημένος και συντηρητικός.
Το “Injection” είναι ένα άλμπουμ που έχει το χάρισμα να μεγαλώνει γρήγορα με κάθε νέο άκουσμα, καθώς οι συνθέσεις είναι προσιτές αλλά και με πλούτο. Κι αυτή η πρόοδος της απόλαυσης μπορεί να αποδειχτεί μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για όσους διάβασαν αναφορές αγαπημένων τους σχημάτων σε αυτό το κείμενο.
627 
