Όταν πρωτογνώρισα τους ENOCHIAN THEORY με το “a monument to the death of an idea” το 2006,ήταν πολύ σύντομα και σχεδόν επιφανειακά. Μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και περίμενα την επερχόμενη κυκλοφορεία τους. 3 χρόνια μετά βρισκόμαστε εδώ… με το “Εvolution: creation ex nihilio”. Ένα progressive αγγλικό άλμπουμ (που η Αγγλία έχει πολύ καιρό να βγάλει κάτι τέτοιο),με την μπάντα να έχει ένα μουσικό μέλος λιγότερο αλλά πιο πολύ… παράνοια! Και όταν η παράνοια κάνει παιχνίδια με το μυαλό και την ψυχή τότε σίγουρα οι ήχοι θα μοιάζουν κάπως έτσι!
“Every ending has a beginning..” μία εντυπωσιακή εισαγωγή που σε γραπώνει για να ακούσεις την συνέχεια η οποία δεν είναι άλλη από το “The dimensionless monologue”.. ένα υπέροχο τρίπτηχο κομμάτι με φοβερές μουσικές εναλλαγές μεταξύ οργάνων της μπάντας με ένα υπέροχο instrumental τελείωμα.
“At great odds with..” ένα ιδιαίτερο κομμάτι που παντρεύει τις κιθάρες με τα ορχηστρικά σημεία, με γρήγορες εναλλαγές αργού-γρήγορου, με διαλόγους μεταξύ κιθάρας-βιολιού, πολύ ωραίες λεπτομέρειες με πιάνο, ήχοι που θα ορκιζόσουν πως έρχονται από τα βάθη των πιο παρανοικών νευρώνων ενός εγκεφάλου!
Όσο για το “Apathia” που ακολουθεί, εδώ έχουμε ένα αρκετά άγριο και επιθετικό τραγούδι με έναν πόλεμο στην κυριολεξία κιθάρας-βιολιού και καθαρών και brutal φωνητικών. Μετά από όλο αυτό, με το “Triumvirate” αισθάνεσαι την ‘μετάβαση’ στην απορεία και το άγνωστο να σε πλησιάζει… και χρειάζεται μόνο μια κίνηση..
“Movement” ένα πολύ όμορφο μελωδικό κομμάτι με πολύ έξυπνη τεχνική στα όργανα και στα φωνητικά με echoes. Αξίζει να σημειώσω το εξής: όσο παίζει το κομμάτι κοιτάω τον χρόνο που έχει απομείνει και είναι περίπου στα 35 δεύτερα, και εκεί που πιστεύω πια πως ξέρω πως θα τελειώσει, συμβαίνει το αναπάντεχο!
Μια εκπληκτική ανατροπή, μάχη στην κυριολεξία, και χωρίς να προλάβω να δω τα τελευταία δεύτερα, έρχεται να με επαναφέρει το “After the movement”, ένα instrumental κομμάτι με βιολιά – εδώ η Lost Orchestra κάνει θαύματα!
“Waves of ascension” ,έχεις την αίσθηση πως η φωνή του HAYES ηχεί σαν…κύμα! Την ακούς τόσο έντεχνα άτεχνη σε κάποια σημεία που τελικά ξέρεις ότι έχει κερδίσει το στοίχημα του prog singer. Mε το “The fire around the lotus” ξεκινάει άλλος ένας πόλεμος με την φωτιά.
Μελωδικό-επιθετικό, βιολί-κιθάρα, καθαρά και σκληρά φωνητικά ταυτόχρονα. άψογο! Και έρχεται το “The living continuum” να σου δώσει άλλη μία να πας ακόμα πιο κάτω!
Είναι ένας ψυχεδελικός εγκλωβιστικός διάδρομος για το τελικό πέρασμα στο “A monument to the death of an idea” …..
Με άλλα λόγια?
Οι Άγγλοι μας τρέλαναν με αυτήν την κυκλοφορία.
Ένα απρόβλεπτο άλμπουμ που δεν ξέρεις τι θα ακούσεις και πάντα πριν το τέλος σε περιμένουν εκπλήξεις!
Τα δυνατά σημεία?
Η πολύ καλή παραγωγή, συνθέσεις χωρίς υπερβολές και η ιδιαίτερη φωνή του HAYES.
Άσσος στο μανίκι?
Η “LOST ORCHESTRA” Σίγουρα είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, και όπως λένε και οι ίδιοι… “ Remember one thing. Choose your own path… no one can live the mistakes and the joys for you”.
610 
