Με τόσα σουηδικά που κριτικάρω τελευταία το αίμα μου έχει πάρει μπλε και κίτρινο χρώμα.
Αλλά τι να κάνω, την αγαπώ αυτή τη χώρα, αφού! Ξέρουν να ακουμπάνε τις χορδές τις ψυχής μας. Άλλο ένα εξαιρετικό γκρουπάκι από τα σπάργανα της Transubstans Records.
Μετά από το εξαιρετικό ντεμπούτο τους, “Electric” οι Egonaut επιστρέφουν σκαρφαλώνοντας στο “Mount Egonaut”.
Λατρεύω τα album που σου δείχνουν τα δόντια τους από την αρχή. Το “Crawl” που ανοίγει το δίσκο αυτόν, μυρίζει τσαμπουκά Torche και με κάνει να πετάξω προς τα πίσω την καρέκλα.
Ο ήχος του Εγωναύτη είναι μια διασταύρωση stoner, με περισσότερη βαρύτητα στη μεταλλική του πλευρά, σεβεντίλας που αποκαλύπτει το hammond organ, το οποίο βαστάει τη μελωδία από τα όπισθεν και κιθαριστικών επιλογών Metallica, στα μετά “Load” δημιουργήματα.
Τα φωνητικά είναι παθιασμένα και σε δαγκώνουν στο σβέρκο και σε κάνουν να συνοδεύσεις ουρλιάζοντας. Αν αγαπάς, την προ Apollo εποχή των Spiritual Beggars.
Ένας άνεμος αλητείας φυσάει εν μέσω των ρυθμών κομματιών, όπως το “Wasted Days” και “Something Nothing”, και δείχνει πως το sleazy ύφος των συμπατριωτών τους Mustasch, δεν άφησαν τα παιδιά αυτά ασυγκίνητα.
Ένα ακόμα πολύ καλό δείγμα μουσικής απόλαυσης με πανέμορφα ρεφρέν (“Awake”) από μια χώρα με δυνατή μουσική κουλτούρα, που δεν με αφήνει να κάτσω λεπτό χωρίς να αναρωτιέμαι τι τρώνε οι πούστηδες και βγάζουν σχεδόν όλοι καλό αποτέλεσμα.
Αγκαλιάζω πάντα με ευτυχία τέτοιες κυκλοφορίες! Ακουμπάτε άφοβα!
588 
