Επιτέλους, 11 χρόνια μετά, οι πατεράδες των The Hellacopters προσγειώνονται απλά στα ηχεία μας.
Οι άνθρωποι που έθεσαν τα όρια του σουηδικού garage rock, με δίσκους σαν το “Outburst”, επιστρέφουν τώρα στο μέρος, όπου μεγάλωσαν.
“Solna” λοιπόν, είναι ένα προάστιο της Στοκχόλμης, όπου ζουν και αρκετοί Έλληνες και είναι και η πόλη που έβγαλε τους The Nomads.
Με το που πατάς το play, αρχίζει ο χορός με ένα κομμάτι που ακούγεται χιτάκι (“Miles Away”) και συνεχίζεις τα λικνίζεσαι στους rock n roll ρυθμούς του “Hangman’s walk”.
To “Solna” ακούγεται σαν τη φυσική συνέχεια του “Up Tight” (2001) με τους Σουηδούς να είναι σε εκπληκτική φόρμα και να φαντάζουν σαν να μην υπήρξε ποτέ δισκογραφικό κενό. Αναπολούν τις παλιές τους αγάπες με τα “The Bad Times Will Do Me Good” και “You won’t break my heart” θυμίζοντας σε όλους μας το λόγο που τους αγαπήσαμε.
Ο ήχος τους είναι για μια ακόμη φορά τόσο ώριμα νεανικός και ξεχνάς ακούγοντας ότι άσπρισαν τα μαλλιά του Nick και θέλεις να φορέσεις το γιλεκάκι σου και να χορέψεις ασταμάτητα με το ταίρι σου. Γιατί έτσι είναι το rock n roll, δε σε γερνάει ποτέ!
Αν δεν έχεις ήδη κοινωνήσει το γλυκό κρασί των Nomads, να η ευκαιρία! Και όταν θα έχεις μετανιώσει που τους αγνοούσες, κοίτα και τα παλιότερα! Αφέσου στην όμορφη μελωδία του “2000 Miles” και ζήτα συγχώρεση για την άσχημη συμπεριφορά σου. Τι σημαίνει δεν ήξερα; Να μάθεις…
Και κοντά στο τέλος, σε περιμένει το καλύτερο κομμάτι του album, “Up, down or sideways”, ένα κλασικό Nomads τραγούδι, που πιστεύω ότι ζωντανά θα είναι μπόμπα.
Εύγε, ρε μάγκες, εσείς δε γερνάτε με τίποτα!
Το “Solna” είναι αυτό που θα περίμενε κανείς από αυτούς τους τύπους! Φρέσκο, τίγκα στην τεστοστερόνη και η μουτζούρα του garage απλωμένη σε κάθε νότα και κάθε στίχο. “Can’t go back, we’re not the same anymore”…
686 
