Είναι πολύ πιθανό οι Led Astray να μην γίνουν ποτέ μεγάλο όνομα. Μπορεί να μην παίζουν τίποτα το εξεζητημένο ή τίποτα το καινοτόμο. Παρόλα αυτά με την δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά που φέρει τον τίτλο “Decades of Addiction” κέρδισαν την εκτίμησή μου και την συμπάθειά μου.
Ωμό death metal που φέρνει στο μυαλό πρώιμες κυκλοφορίες του είδους με grind και λίγο πιο hardcore περάσματα που δίνουν μια πιο μοντέρνα νότα στο τελικό αποτέλεσμα. Απλά πράγματα, κομμάτια που κινούνται γύρω στα 3 λεπτά και σου βγάζουν μια κάφρικη διάθεση είτε είσαι φίλος του είδους είτε όχι. Οι σαδιστικές μελωδίες του “Wounds” και το thrash παίξιμο του “Reaper Of Fate” είναι δείγματα της διάτασης που παίρνει το κατά κύριο λόγο death metal ύφος των Led Astray.
Ο σάπιος ήχος (με την καλή έννοια) θα μπορούσε να αγγίζει την τελειότητα αν δεν υπήρχε ο κάπως αποστειρωμένος όγκος της μπότας που μπορεί μεν να δίνει κάποιον παραπάνω όγκο αλλά καταστρέφει το old school death metal ύφος που κατά κύριο λόγο υπάρχει στο “Decades of Addiction”.
Πέρα από τα προαναφερθέντα τα “Demon” και “Traitors of Humanity” μου έκαναν την περισσότερη εντύπωση και νομίζω πως είναι τα καταλληλότερα κομμάτια για να πάρετε μια πρώτη γεύση. Επαναλαμβάνω πως δεν πρόκειται για τίποτα το συνταρακτικό που θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό αλλά είναι από την περιπτώσεις που αναγνωρίζω την προσπάθεια και παρά την μετριότητα του δίσκου μου μένει στο τέλος μια γλυκιά γεύση. Αν είστε φίλος του είδος ρίξτε μια ματιά.
581 
