Και πάνω που λες, ότι η χρονιά ουσιαστικά και μουσικά έχει φτάσει στο τέλος της και τι άλλο μπορεί κανείς να περιμένει, νιώθοντας ότι ήδη τα έχεις ακούσει όλα, πόσο μα πόσο λάθος κάνεις καλέ μου μουσικόφιλε, αφού μόνο και όταν η Σουηδία, εξαφανιστεί από τον χάρτη, βουλιάξει σαν χώρα, και αφού γλιτώσαμε έτσι κι αλλιώς από την “συντέλεια”, όλα μπορούν να συμβούν στην ζωή σου μέχρι και το τελευταίο λεπτό.
Ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς 2012 ήρθε να εγκατασταθεί στην μουσική μου βιβλιοθήκη, σαν Χριστουγεννιάτικο δώρο, κάνοντας το σπίτι που μένω να τρίζει από τα ντεσιμπέλ.
Οι QOPH με το τρίτο κατά σειρά άλμπουμ τους, “Freaks”, στην κυριολεξία με φρικάρανε με την καλή έννοια βέβαια. Είναι μια μπάντα που δεν έχει πολύ μεγάλη σχετικά ιστορία αφού τα άλμπουμ που βγάζουν πάνε χαρακτηριστικά αργά, έχουν όμως περίεργη ιστορία και όλο αυτό μπορείς να το καταλάβεις και να το νιώσεις μόνο μέσα από τις μουσικές τους. Η Transubstans Records έκανε πάλι το θαύμα της, δίνοντας μας έτσι για το τέλος ένα αριστούργημα ροκ ήχων, από βαρύ υλικό, με συμπλέγματα ψυχεδέλειας και τρέλας θα μπορούσα να πω. Όσο πιο πολύ τους ακούς τόσο πιο πολύ κολλάς και θες κι άλλο, σε σημείο να τελειώνει το άλμπουμ και να βρίζεις που δεν έχει άλλο τόσο. Παίζουν οτιδήποτε μπορεί να χαρακτηριστεί μέσα στον όρο Rock, αποφεύγοντας ταμπέλες και παρομοιώσεις του στυλ prog-70-stoner-psych hard rock (μολονότι από το label τους βγαίνουν σαν Stoner/ Doom Metal), δίνοντας μου την αίσθηση για άλλη μια φορά πως είσαι σίγουρος, μόνο ότι πραγματικά ακούν τα αυτιά σου, και έχει καταγράψει σαν γνώσεις ο εγκέφαλος σου.
Το “Freaks” έκανε πολλά χρόνια να βγει (“Pyrola” 2004 – “Kalejdoskopiska Aktiviteter” 1998) δίνοντας έτσι επάξια βέβαια τον όρο “underground” στην μπάντα, και σε αυτό το σημείο θα ξανατονίσω πως 1000 φορές στο περίμενε κάποιων τέτοιων διαμαντιών παρά κάθε ένα ή δύο χρόνια μουσικές παραγωγές με το ζόρι κάτω από την στυγνή παρακολούθηση των δισκογραφικών. Το “Pyrola” ήταν ίσως και η μεγάλη τους στροφή προς τον έξω κόσμο, αφού γράφτηκε στα Αγγλικά, και κυκλοφόρησε στη Σουηδία, τη Γερμανία και την Ιαπωνία, (με πάρα πολλούς “επισκέπτες” όπως Mats Öberg (Mats / Morgan), Joakim Svalberg (Opeth, Yngwie Malmsteen) και Nicklas Barker (Anekdoten), κάνοντάς τους πια ευρέως γνωστούς, αλλά και σιγά μην τους ένοιαξε, αφού εξαφανίστηκαν πάλι για 8 χρόνια και εμφανίστηκαν με αυτόν εδώ τον δυναμίτη. Ένα κατάμαυρο τρίπτυχο artwork σε περιμένει με τα απολύτως απαραίτητα πληροφοριακά στοιχεία του στυλ, band members, φωτογραφία, παραγωγή, και το μόνο που σε ωθεί να κάνεις είναι να το βάλεις να παίξει.
Πιο βαρύς ήχος από τις προηγούμενες 2 κυκλοφορίες με ονειρικές κιθάρες (οργασμός από πλήκτρα, έγχορδα και πνευστά), απίστευτα όμορφες συνθέσεις (“Seconds And Minutes” και “Feverland” σου δίνουν την εντύπωση ότι έχουν ξεπηδήσει από αστυνομικές ασπρόμαυρες ταινίες), φωνητικά δυνατά, και έναν και μοναδικό Karl Asp στο σαξόφωνο στα “Ride” και “The Devils Rides Out”, να σου εξιτάρει όλες τις αισθήσεις. Από τον Hendrix στους Sabbath και από τους Doors στον μέγιστο Miles Davis, από τους πιο μελωδικούς ήχους, στους πιο παραμορφωτικούς παραλογισμούς των QOPH. Όλα τέλεια δεμένα, με την ομορφιά του ακατέργαστου.
Μην προσπαθήσεις για κανέναν λόγο να διακανονιστείς με την μπάντα, άφησε την απλά να σε κάνει να την λατρέψεις. Για περισσότερα και πιο διψασμένους και “άρρωστους” μουσικόφιλους εισχωρήστε στους ROAD, FLARED, MAGNOLIA, MANGROVE, LUGNORO, CATAPILLA. Άντε και περαστικά μας!
595 
