PINK CREAM 69: “Ceremonial”

Σημαντικό album για τους γερμανούς Pink Cream 69 και αυτό γιατί πολύ απλά έρχεται ύστερα από το μεγαλύτερο κενό που έχει κάνει η μπάντα στην καριέρα της (κοντά έξι χρόνια- αν και για να είμαι δίκαιος, στο μεταξύ κυκλοφόρησαν και ένα διπλό live cd).

Τα κλασσικά χαρακτηριστικά των PC69 βρίσκονται εδώ, με τη διαφορά πως αυτή τη φορά κάτι λείπει… Ή μάλλον κάτι με χαλάει… Ίσως φταίει η παραγωγή που για πρώτη φορά δεν είναι καλογυαλισμένη… Μπορεί να είναι και το γεγονός ότι μετά από ένα τέτοιο διάλειμμα περίμενα κάτι καλύτερο από τόσο έμπειρους μουσικούς.

Δεν είναι δα ότι πρόσμενα κάτι το τρομερό… Άλλωστε (για να μην κρυβόμαστε κιόλας) το σχήμα παρότι ξεκίνησε την καριέρα του ιδανικά (το 1989), πέρασε μεγάλη περίοδο κάμψης, ενώ ύστερα από το μεγάλο μπαμ των “Electrified” και “Sonic Dynamite”, που τους επανέφερε, δεν έκανε ανάλογη πορεία, με τα “Thunderdome” και “In10sity” να περνάνε κάπως απαρατήρητα (παρότι πολύ αξιόλογες δουλειές). Εύλογα λοιπόν, σα fan, ανέμενα κάτι λιγότερο τετριμμένο, ή έστω κάτι στα χνάρια των πιο πρόσφατων κυκλοφοριών τους.

Στην προσπάθειά τους να ακουστούν πιο hard rock, πέφτουν σε μια παγίδα που καθιστά το “Ceremonial” ανούσιο, που παρά τις πολλαπλές ακροάσεις του δε μπορεί να αναδείξει πάνω από 3-4 ψιλοκαλές στιγμές (“Wasted Years”, “Find Your Soul”, “Passage of Time”, “I Came to Rock”), με τις υπόλοιπες συνθέσεις να φαντάζουν ως b sides. Τα έφερα από εδώ, τα έφερα από εκεί και το ενδέκατο πόνημα των Pink Cream 69 περνάει και δεν “ακουμπάει”!
Λίγη περισσότερη προσπάθεια βρε αδερφέ! Κρίμα είναι!

597
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1412 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.