“Burning Daylight” από τον King Dude ή κατά κόσμον T.J.Cowgill.
Ένας δίσκος που έχω την εντύπωση ότι όποιος τον ακούσει ή θα τον λατρέψει ή θα τον μισήσει – δε νομίζω ότι υπάρχει μέση οδός. Προσωπικά, ανήκω στη δεύτερη κατηγορία, παρά τις προσπάθειες να τον ακούσω και να τον ξανακούσω μήπως και πιάσω κάτι από αυτά που θέλει να πει ο ποιητής.
Ο κύριος Cowgill, μέλος επίσης της death μπάντας Book of Black Earth, για τα solo projects του έχει επιλέξει ένα όνομα που πιο πολύ ταιριάζει σε rap ή country μουσικό, αν και αυτό που παίζει είναι ένα καταθλιπτικό dark folk που θυμίζει αρκετά τους Death in June.
Η φωνή φέρνει αρκετά σε country, στο πιο βραχνό της ίσως, και η κιθάρα σε ορισμένα σημεία κάτι πάει να πει (το οποίο όμως τελικά δε λέει), ενώ το άλμπουμ δίνει την αίσθηση ότι έχει ηχογραφηθεί unplugged.
Riffs, solos και λοιπά, ούτε γι’ αστείο. Τα τραγούδια είναι μικρά σε διάρκεια, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι βαρετά και μονότονα ή τέλος πάντων ό,τι πρέπει για να κόψει κάποιος τις φλέβες του. Χμμ, μήπως πρέπει να αφήσω το φτυάρι;
640 
