Ακούγοντας το εν λόγω άλμπουμ των συμπαθέστατων Taste, μου ήρθαν στο μυαλό μνήμες από αντίστοιχα groups, που η μελωδία με τον σκληρό ήχο ήταν άριστα συνυφασμένα.
Η αλήθεια είναι ότι από το μυαλό μου, παρέλασαν πολλές μπάντες του παρελθόντος, τις οποίες δεν χρειάζεται να αραδιάσω εδώ, άφησαν όμως την έντονη επιρροή τους στους Taste. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι οι Europe, White Lion και FM, ίσως είναι τα πρώτα συγκροτήματα που έρχονται στο μυαλό του μυημένου στο μελωδικό στοιχείο, ακροατή, ακούγοντας το συγκεκριμένο δισκάκι.
Τα αδέρφια Christoffer και Phelix Borg σχημάτισαν την εν λόγω μπάντα το 2009, ευελπιστώντας να προσαρμόσουν τον ήχο των αξεπέραστων 80s στις επιταγές του σήμερα και μπορώ να πω ότι το καταφέρνουν σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό.
Μελωδίες διανθισμένες με όμορφο τρόπο, χωρίς να παρουσιάζεται κάτι το πρωτότυπο ή το νέο, απλά για να χαλαρώσεις και να ταξιδέψεις νοερά, σε στιγμές και γεγονότα του παρελθόντος που στιγμάτισαν τον καθένα μας. Προσωπικά δεν περιμένω να βρω κάτι το πρωτοποριακό σε τέτοια ακούσματα, δεν μπορώ όμως να μην παραδεχτώ ότι το συγκεκριμένο είναι αρκετά συμπαθητικό και με έκανε να νιώσω όμορφα ακούγοντας το.
Μουσικά τώρα η συγκεκριμένη κυκλοφορία, έχει γλυκές κιθάρες, που περισσότερο αγγίζουν την καθεαυτού μελωδία, παρά την σκληράδα, τα τύμπανα ακολουθούν πιστά τον υπόλοιπο ρυθμό, το μπάσο δένει με τον καλύτερο τρόπο, κρατώντας τον ρυθμό που χρειάζεται και τα φωνητικά δεν θα μπορούσαν να είναι καλύτερα για αυτό που θέλει να περάσει η μπάντα.
Τα “Back To The Future”, “Our Dreams” και “My Rose”, τράβηξαν περισσότερο την προσοχή μου, όχι τόσο ώστε να ξεχωρίσουν, μια και όλα σχεδόν τα κομμάτια είναι πανομοιότυπα μεταξύ τους.
Δεν ξέρω πόσοι θα χρειαστεί να αναζητήσουν με οποιοδήποτε τρόπο το συγκεκριμένο δισκάκι, το μόνο που μπορώ να εγγυηθώ στους ακροατές που θα το ακούσουν, είναι ότι θα περάσουν κάποια λεπτά ξεγνοιασιάς και τίποτα παραπάνω. Για το “βαρύ πυροβολικό”, σίγουρα πρέπει να ψάξουν αλλού… Η συγκεκριμένη κυκλοφορία θα παρουσιαστεί επίσημα στα δισκοπωλεία στα μέσα Γενάρη.
569 
