Σάββατο 8 Δεκέμβρη, το σωτήριο έτος 2012 και εν αναμονή της επικείμενης συναυλίας των Final Prayer για πρώτη φορά στην Αθήνα.
Τα λεπτά περνάνε, τα δευτερόλεπτα το ίδιο και η προσέλευση έξω απο το 7 sins είναι ασθενική ως ανύπαρκτη, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πως ενώ υπάρχει σκηνή στο συγκεκριμένο είδος στην χώρα μας, κανείς δεν είναι διατεθειμένος να την υποστηρίξει τουλάχιστον έμπρακτα.
Με καθυστερήση λοιπόν 1 ώρας και 25 λεπτών στην σκηνή εμφανίζεται το πρώτο opening act της βραδιάς που δεν είναι άλλοι απο τους Αθηναίους Word is Bond. Δυνατό και δεμένο brutal hardcore, έπαιξαν συνολικά 4 κομμάτια μεταξύ των οποίων και μια διασκευή στο “666 ( Family Friends Forever)” των Death Before Dishonor.
Ώρα 21.40 και στην σκηνή ανεβαίνουν οι Κρητικοί Below The Bottom. Οι Below the Bottom παίζουν κυρίως οld school hardcore με brutal φωνητικά και “μεταλλικά” περάσματα. Παίξανε σύνολο 8 κομμάτια εκ των οποίων τα δύο από το EP “ Pure Heart And Mind”.
Σειρά για τους Τούρκους Hatred Barricade και κάπου εκεί έχω αρχίσει και κουράζομαι γιατί πραγματικά νιώθω πως εδώ και κάποια ώρα ακούω το ίδιο πράγμα χωρίς εναλλαγές μουσικά , απλά με εναλλαγές προσώπων. Τι κι αν είχαν 2 τραγουδιστές; Τι κι αν η σκηνική τους παρουσία ήταν κάτι παραπάνω απο ενεργή; Τι κι αν ο δεύτερος τραγουδιστής προσπαθούσε φιλότιμα να είναι θεατρικός; Εγώ είχα χάσει το ενδιαφέρον μου ήδη και μόλις κάπου λίγο προς το τέλος το επανέκτησα. Κι εδώ hardcore με brutal φωνητικά και κάποια λιγα hip hop στοιχεία . Δεν ήταν καθόλου κακοί, αλλά και καθόλου πρώτοτυποι, αν λάβει και κανείς υπ όψην του πως είναι ένα νεοσύστατο σχήμα, κάθως μόλις το 2011 σχηματίστηκαν , επιδέχονται πολλά περιθώρια βελτιώσης για να ξεφύγουν απο την μάζα των τετριμμένων. Παίξανε συνολικά 8 τραγούδια δίνωντας την σκυτάλη στις 23.05 στους Θεσσαλονικείς Senseless.
Οι Θεσσαλονικείς Senseless σχηματιθέντες το 2006 , αποτελούν ένα απο τα γνωστότερα συγκροτήματα του είδους, με δύο δίσκους στο ενεργητικό τους ,ενω εχουν μοιραστεί την σκηνή με μερικά απο τα σημαντικότερα και αντιπροσωπευτικότερα συγκροτήματα του είδους. Με ήχο δυνατό και καθαρό και πολύ καλή σκηνική παρουσία, έπαιξαν συνολικά 8 κομμάτια “οργιώδους” beatdown hardcore εκ των οποιων κι ένα καινούριο άτιτλο καθώς μας ενημέρωσαν .Αν και πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν εντούτοις , τουλάχιστον για εμένα not my cup of tea.
Και έφτασε η ώρα που εμείς οι λίγοι και εκλεκτοί εναπομείναντες περιμέναμε. Και δεν ήτσν άλλη απο αυτή που πάτησαν το πόδι τους στο σανίδι(ή στο πάλκο όπως θα έλεγαν λαικιστί) οι Γερμανοί Final Prayer. Μόλις ακούστηκαν οι πρώτες νότες του “I Am Not Afraid” όλο το κοινό συγκεντρώθηκε μπροστά και απλά με μια λέξη μπάχαλο. Oι Γερμανοί με πολύ καλή διάθεση τα έδωσαν όλα δημιουργώντας μια σχέση δράσης – αντίδρασης με το κοινό, το οποίο επιδιδόταν σε συνεχόμενα circle pits. Δυνατό επιβλητικό hardcore με μεταλλικά περάσματα σαν οδοστρωτήρας , με ήχο τούμπανο και με τον τραγουδιστή σε τρελά κέφια μας έκανε να μην θέλουμε να τελειώσουν. Δυστυχώς όμως όπως όλα τα ωραία πράγματα διαρκούν λίγο, έτσι και οι Final Prayer έπρεπε να μας αποχαιρετίσουν αφήνωντας μας με τα στόματα ανοιχτά και με ακόμη μεγάλυτερες προσδοκίες για το μέλλον.
Final Prayer setlist:
I Am Not Afraid
Annihilation
Mind Eraser
Non Believer
The Only Thing
The Anthem
Final Hour
Guilt Trip
All Of Us
Best Of Times and Wartime
Danke schön aus Griechenland Final Prayer
photos: Ειρήνη Σταματογιαννοπούλου
Υ.Γ. Ενώ σχεδόν άπαντες γκρινιάζουν για τις συναυλίες σε αυτή την χώρα , όταν γίνονται τέτοιες διοργανώσεις και με τόσο χαμηλό αντίτιμο , που είναι; Μας έχει φάει το eyeliner και η δαντέλα μου φαίνεται…
422 
