Προς τους απανταχού μουσικόφιλους και κυρίως λάτρεις των blues, rock παρακαλώ μια στάση εδώ.
Πως θα μπορούσα να φανταστώ βράδυ Σαββάτου με -12 βαθμούς θερμοκρασία, θα με έβρισκε στο δρόμο προς το γειτονικό Säffle, (που δεν ξεπερνά όλους κι όλους τους 16.000 κατοίκους), να περιμένω να ακούσω ίσως έναν από τους πιο γνήσιους εκπροσώπους των blues των ημερών μας, τον Marcus Bonfanti, γνωρίζοντας ήδη την τελευταία του δισκογραφική δουλειά “What Good Am I To You?”
Φτάνοντας στο σημείο όπου θα γινόταν η συναυλία, με ενημέρωσαν ότι πρέπει κάποια στιγμή να κατέβω από το αυτοκίνητο γιατί είχαμε ήδη φτάσει, δείχνοντας μου το μέρος. Αναρωτήθηκα, “που… εδώ;”, και σηκώνω τα μάτια μου και βλέπω μια παλιά εκκλησία η οποία έχει αξιολογηθεί καταλλήλως για συναυλιακά events, χωρίς να λείπει το παραμικρό. Προβληματίστηκα μήπως και έχει κρύο εκεί μέσα αλλά μετά από τα πρώτα λεπτά διαπίστωσα ότι φορούσα και ήδη αρκετά.
Ο κόσμος είχε αρχίσει να καταφτάνει από τις 19.00 περίπου όπως και μπάντες και σχήματα του ιδίου μουσικού ύφους κάνοντας τον κόσμο να διασκεδάζει, να τραγουδά και να χορεύει. Ναι! Εδώ χορεύουν στις συναυλίες. Στο ενδιάμεσο κάπου, με μέλη του σχήματος βρέθηκα λιγάκι πιο δίπλα σε ένα καταπληκτικό χώρο, για να περιμένουμε τον Marcus να καταφτάσει.
Δεν άργησε και κατά τις 21.30 περίπου ήρθε χαιρετώντας μας με πολύ θέρμη και πολύ καλή διάθεση θα έλεγα. Μολονότι ήταν λιγάκι ταλαιπωρημένος και κουρασμένος μετά από κάποιες ώρες ταξιδιού, ήταν ουσιαστικά διαθέσιμος για κουβεντούλα, αστεία αλλά παράλληλα και μοίρασμα πληροφοριών από τις χώρες από τις οποίες είμαστε. Σε παρέα μόλις 5 ατόμων κυριαρχούσαν οι χώρες Αγγλία – Σουηδία – Νορβηγία – Ελλάδα. Όταν κάποια στιγμή ρώτησα τον Marcus, τι ώρα υπολογίζει πως θα ξεκινήσει, μου απάντησε γελώντας, “εμμμ, δεν ξέρω θα δούμε, ότι ώρα μας πάρει”, κατάλαβα αμέσως ότι θα περνούσαμε “ζάχαρη”!
22.30 και ξεκινάμε να κατέβουμε στο συναυλιακό σημείο για να πάρει ο καθένας την θέση του. Λατρεύω τις στιγμές που θα απαθανατίσω αξιόλογους καλλιτέχνες από τόσο κοντά. Η ώρα έφτασε και πολύ ζεστά ο Marcus Bonfanti από το Λονδίνο, συστήνεται στο κοινό του και τους υπόσχεται ένα όμορφο βράδυ. Η μουσική συνοδεία του θα είναι ο Ronny Eriksson (Magnolia – My Brother The Wind) στο μπάσο ο οποίος έχει ξανασυνεργαστεί με τον Marcus στο παρελθόν και δένουν απίστευτα σαν ομάδα, και ο Dan Magnusson (Seasick Steve – John Paul Jones) πραγματικός δυναμίτης στα τύμπανα, ο οποίος και αυτός από το πολύ πίσω παρελθόν του ως και σήμερα έχει παίξει και συνεργαστεί με ένα τσουβάλι μπάντες και μουσικούς.
Πρόσφατα διάβασα και ένα σχόλιο που έχει ήδη δημοσιευτεί για τον Marcus στην “The Guardian” – “…Marcus Bonfanti deserves to become the next British Blues guitar hero…”, και ήρθε να κατοχυρωθεί στα δρώμενα της βραδιάς αυτής, κάνοντας με να πιστεύω πως ναι, υπάρχουν ακόμα μουσικοί που μπορούν και ανταποκρίνονται στις μουσικές τους αδυναμίες και με το παραπάνω.
Σχεδόν 2 ώρες μουσικού – blues rock – παροξυσμού και με τους παρευρισκόμενους Σουηδούς ακρο(θε)ατές ήδη στα πρόθυρα της μέθης, ο Bonfanti με την παρέα του άφησε το στίγμα του στην μικρή πόλη του Säffle, παίζοντας και τραγουδώντας κομμάτια αγαπημένα, θρυλικά και ιστορικά, όπως: Catfish blues (Maddy Waters) – Your Funeral My Trial (Sonny Boy Williamson) – Born Under A Bad Sign (Albert King) – House Of The Rising Sun (The Animals) – Midnight Special (C.C.R) – Red House (Jimi Hendrix) – Ice Man (Albert Collins) και πάρα πολλά ακόμα.
Το τελείωμα της βραδιάς ήρθε να με βρει πάνω στο stage να συγχαρώ (πρωτίστως), να βγουν οι αναμενόμενες φωτογραφίες – ενθύμια, όπως και να κουβεντιάσω, τα τεκταινόμενα με όλο το σχήμα, κρατώντας στα χέρια μου το EP, “Medicine Man” (το οποίο το αφιερώνει στην κόρη του).
Τελικά όσο περνάει ο καιρός αρχίζω να διαπιστώνω ότι στην γενέτειρα του Doom, του Death, και του Black πιο πολλές Blues και Rock συναυλίες έχω δει, οι Σουηδοί μάλλον αναζητούν ψυχική και πνευματική ανάταση όπως και καλοπέραση τελικά. Και γιατί όχι; Τους ρωτάς πως θα βγει ο χειμώνας τους; Άντε και στο επόμενο!
518 
