Το “Aeons Black” κυκλοφορεί σε βολική περίοδο. Τώρα μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι η νέα κυκλοφορία των Aeon είναι μια από τις πιο αδιάφορες του 2012.
Στοιχεία του δίσκου θα μπορούσε να είναι και θετικά, ακόμα κι αν στη πραγματικότητα δεν είναι: solos που ξεπετάγονται οποτεδήποτε, περίεργη blackened death μουσική, κλασσικά φωνητικά. Αυτά που κάνουν τον δίσκο να χάνει είναι τα πολύ “ψεύτικα” solos, η αστάθμητη και άνιση μουσική καθώς και τα βαρετά φωνητικά αντίστοιχα.
Όσο για τη στιχουργία, έχει γίνει μια σπάνια διοχέτευση χιλιοειπωμένων πραγμάτων, τα οποία μάλιστα αποδόθηκαν και με πολύ μέτριο τρόπο. Ως προς αυτό, μετά και το “I Wish You Death” ο ακροατής δεν έχει καμία αμφιβολία. Και μιλάμε για το τέταρτο – από δεκαπέντε – κομμάτια.
Πιθανώς να υπάρχουν συλλογές που να κρύβουν μια θέση για το “Aeons Black”, μόνο που θα πρέπει να έχουν κάνει απεργία για ολόκληρο τον υπόλοιπο χρόνο. Η θετική μεριά για τους Aeon είναι ότι απλά δεν δημιούργησαν κάτι καλό, απέφυγαν όμως να φανούν και οι ίδιοι μέτριοι, αφήνοντας έτσι ανοιχτά περιθώρια επιστροφής μας σε δουλειά τους (έστω για τη περιέργεια).
643 
