Ο συνήθης ύποπτος Bob Katsionis επιστρέφει στις σελίδες του στο Rockway! Ο παγκοσμίου φήμης πληκτροφόρος μοιράζεται τις σκέψεις του ξανά, έχοντας ως κύριο θέμα στην προκειμένη, το πρόσφατο solo δημιούργημά του, ονόματι “Rest In Keys”. Άξιο λόγου πάντως είναι το ότι κάθε (μα κάθε) φορά, έχει όντως κάτι το ενδιαφέρον να πει, σε βαθμό που μόνο ο Chuck Norris θα είχε δώσει τόσες συνεντεύξεις χωρίς να επαναλαμβάνεται…
Καλησπέρα Bob! Αυτή τη φορά λέω να μην ξεκινήσουμε συμβατικά και να συνεχίσουμε από εκεί που σταμάτησε η προ ημερών κουβέντα μου με τον Gus… Δέκα χρόνια Firewind, επετειακά live, ηχογραφήσεις για νέο live album… Αλήθεια, υπάρχουν λόγοι για κάποιον fan να μην έρθει να σας δει;
(γέλια) Τι ερώτηση Θεέ μου! Ε, κοίτα, άμα είσαι όντως φαν αλλά έχεις μαζοχιστικές τάσεις, τότε, Ναι! Και μόνο για να μπεις επόμενη μέρα στο Youtube και να δεις τι έγινε, τι θα παίξουμε (που δεν θα έχουμε ξαναπαίξει στο παρελθόν) και να λες “Γουστάρω, πήγαν όλοι οι φίλοι μου, θα είναι στις φωτογραφίες του CD, στα video και εγώ δεν πήγα, fuck yeah! Γουστάρω!”
Πάμε λοιπόν στο νέο σου δίσκο… Πόσο καιρό τον ετοίμαζες;
Το παλιότερο κομμάτι του άλμπουμ είναι το “Gravity Dance”. Το έγραφα… 3 σπίτια πριν (γέλια)! Είναι ιδέες που ξεκίνησα μετα την ηχογράφηση του “Noemon” που δεν ήταν το 2008 που κυκλοφόρησε αλλά… το 2004! Τα περισσότερα όμως κομμάτια είναι φετινά!
Γενικά “πετάς” κομμάτια, ή χρησιμοποιείς ότι συνθέτεις;
Ναι, ΚΥΡΙΩΣ πετάω κομμάτια. Απλά πριν τα πετάξω, τα ολοκληρώνω. Τα έχω σαν demo και τα ακούω συνέχεια και παντού και μετά… κάδο απορριμμάτων. Δεν κοιτώ εύκολα πίσω στις ιδέες μου. Ξέρεις, όταν έχεις να κάνεις με τόσα χρόνια μεταξύ των άλμπουμ… αλλάζεις και εσύ και οι ιδέες σου και ο ήχος σου και όλα. Όταν κάτι σου ακούγεται καλό μετα από καιρό… μάλλον περνάει το τεστ του χρόνου. Πρέπει να πέταξα πάνω από 20-30 κομμάτια για το Rest In Keys.
Εξαιρετικό και το artwork…
Σε ευχαριστώ! Έχοντας βρει έναν τόσο δυνατό τίτλο, ήθελα το καλύτερο artwork και ο τύπος αυτός, ο Aurelien Police απλά… το έκανε με τη μία! Του έστειλα τη δουλειά, μου έκανε μια μίνι συνέντευξη στο τι ιδέες έχω, τι υλικά μου αρέσουν, τι θέλω να δείξω και… το έκανε! Ακριβός ο μπαγάσας, αλλά… άξιζε! Το CD πουλάει πριν καν το ακούσεις.
Αρκετά ενδιαφέροντα guest στο “Rest In Keys”! Θες εν συντομία να αναφερθείς στο καθένα και να μου πεις το πώς τα επέλεξες;
Ήταν όλοι περιπτώσεις που το ζητούσε το κομμάτι και έτυχε να γνωρίζω αυτά τα άτομα που είναι όλοι τους πολύ αξιόλογοι μουσικοί. Ειδικά στην περίπτωση των τραγουδιστών, ήθελα πάρα πολύ να κάνω ένα κομμάτι με την Maxi Nil αλλά και να “χρησιμοποιήσω” την φωνάρα του Peter Ellis που ήρθε και έδεσε. Στο “Rendez- Vous In The Sky” η συμμετοχή της Liv Kristine έκατσε αφού μια μέρα το είχα και έπαιζε στο backstage στο πρόσφατο tour μας με τους Leaves Eyes και το άκουσε μου λέει “μαγεύτηκα, θέλω να τραγουδήσω σε αυτό το κομμάτι” και έτσι από instrumental, προέκυψε αυτή η σύνθεση! Όσον αφορά στους guest σολίστες…ε, τι να πω. Gus G, Chris Amott, Gary Wehrkamp. Τα ονόματα μιλάνε από μόνα τους!
Ποιους καλλιτέχνες θα ήθελες να συμμετάσχουν σε κάποιον επόμενο solo δίσκο;
Μεγάλο ερώτημα αυτό! Θα ξαναέβαζα Jeff Waters, αλλά θα ήθελα περισσότερα ethnic όργανα. Ίσως ένα κλαρίνο να παίζει μια πολύ θλιμμένη μελωδία. Δεν ξέρω, πραγματικά είναι να μου σκάσει η ιδέα η οποία σκάει μόνο ακούγοντας το κομμάτι!
Έχεις γενικά συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες όλα αυτά τα χρόνια… Ποια θα έλεγες πως είναι η πιο επιτυχημένη συνεργασία σου και ποια η πιο αποτυχημένη;
Χμ..η αλήθεια είναι ότι είχα την τύχη να με εμπιστευτούν σε διάφορους τομείς διάφοροι μουσικοί και είναι μεγάλη τιμή για μένα αυτό! Θα έλεγα ότι μια ατυχής στιγμή ήταν η συνεργασία μου με το πάλε πότε ίνδαλμά μου, τον Timo Tolkki στους Revolution Rennaisance. Εγώ έκανα μια από τις καλύτερες δουλειές που έχω κάνει ποτέ, και αυτός κάποια φάση τα έχασε, παράτησε το άλμπουμ, δεν κράτησαν σχεδόν τίποτα και απλά…ηχογράφησε όλο το δίσκο ο παραγωγός για να τελειώσει και να πληρωθεί. Δεν κρατάω όμως κακία στον Timo. Είναι ευαίσθητος άνθρωπος, πέρασε πολλά και θέλει βοήθεια. Μια άλλη φάση που ήταν κοντά να γίνει ήταν πιο πρόσφατα με τους Place Vendome του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Michael Kiske. Η Frontiers έψαχνε songwriters για το νέο του άλμπουμ, τους έστειλα κάποιες συνθέσεις που ήμουν πολύ περήφανος για αυτές, όμως τις βρήκαν περισσότερο… “metal” ενώ είχαν αποφασίσει να μείνουν στα ΑΟR μονοπάτια τους. Κρίμα πάντως, θα ήταν τιμή μου κάτι τέτοιο να γίνει! Πετυχημένη να σου πω την αλήθεια θεωρώ την μακροχρόνια συνεργασία μου με τον Gus στους Firewind. Είμαστε φίλοι, επικοινωνούμε, δημιουργούμε… τι άλλο να ζητήσει κανείς!
Πρόσφατα, έδωσες και ένα κομμάτι σου στους Kamelot… Πως έκατσε αυτό;
Από πολύ παλιά, είχα μια ιδέα που ήταν κομμένη ραμμένη για αυτούς. Όταν κάποια στιγμή περιοδεύαμε μαζί και τους γνωρίσαμε, το είπα του Youngblood και μου λέει “στείλε να δούμε”! Αυτό ήταν το “Leaving Too Soon” που έχει μπει σαν Bonus Track στην Ιαπωνική έκδοση του Silverthorn. Το “Falling Like The Fahrenheit” που μπήκε τελικά στο άλμπουμ, προέκυψε όταν μου ζήτησε περισσότερα κομμάτια μιας και του άρεσε ο πιο μοντέρνος τρόπος που γράφω και… έτσι έγινε η φάση. Είμαι πολύ ικανοποιημένος με το πως ακούστηκε τελικά το κομμάτι.
Ένας instrumental δίσκος εν έτει 2012 δεν έχει την ίδια εμπορική αξία με αυτούς που κυκλοφορούσαν πριν μια δεκαετία και βάλε. Φταίει το αγοραστικό κοινό, η έλλειψη ποιοτικών instrumental album, τι τέλος πάντων;
Γι’ αυτό έβαλα και τρία κομμάτια με λόγια μέσα! Ε, καλά, έχει κορεστεί πολύ το θέμα ρε συ. Όλοι μα όλοι μπορούν να γράψουν ένα άλμπουμ και να το κυκλοφορήσουν μέσα σε μια μέρα. Αυτόματα το επίπεδο μέσω του μέσου όρου πέφτει στα πατώματα. Δεν λέω ότι ο δικός μου είναι καλύτερος, σε καμία περίπτωση. Απλά κοίταξα εγώ να τον κάνω όσο πιο πολύ να “μιλήσει” σε αυτόν που θα το ακούσει, δεν τον έκανα για να δείξω ότι παίζω γρήγορα ή οτιδήποτε. Αυτά τα έκανα στα πρώτα μου άλμπουμ. Νομίζω ότι το Rest In Keys είναι από εκείνα τα instrumental που ΟΝΤΩΣ δε χρειάζονται λογία για να μιλήσουν στον ακροατή.
Αν και ξέρω πως δεν το κάνεις για αυτό, αλλά χάριν συζήτησης, πιστεύεις πως το “Rest In Keys” θα βγάλει τα έξοδά του;
Το έχει κάνει ήδη και με το παραπάνω και αυτό από μόνο του μου δίνει κίνητρο να συνεχίσω και για 5ο άλμπουμ, πιο σύντομα αυτή τη φόρα! Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να ξέρεις ότι μεγαλώνει ο αριθμός ανθρώπων που ανυπομονούν να ακούσουν τη μουσική σου, χωρίς να χρειαστεί να τους παρακαλάς να την αγοράσουν.
Νέος δίσκος, συνεχείς περιοδείες με τους Firewind, Outloud, δικό σου studio, ηχογραφήσεις, video clip… Θεωρείς πως βρίσκεσαι στην πιο παραγωγική περίοδο της καριέρας σου;
Νομίζω πως ναι, αν και κάνω αυτό το πράγμα σχεδόν από τα 23 μου. Δηλαδή πάντα να είμαι στην πιο παραγωγική μου περίοδο! Μόνο έτσι γίνεται! Αν το αφήσεις… σε αφήνει. Κανένας δεν κρέμεται από πάνω σου για να του δώσεις μουσική. Αν αργήσεις εσύ, κάποιος άλλος θα βγει.
Ακόμη θυμάμαι το “αγόρι” στο εξώφυλλο του “Turn of My Century”, την εποχή που η αναγνωρισιμότητα και η ευρύτερη επιτυχία δεν του είχε χτυπήσει ακόμη την πόρτα. Τώρα που είσαι πλέον “άντρας” στα μουσικά δρώμενα, αναπολείς καθόλου τα πρώτα σου επαγγελματικά βήματα;
Καταρχάς, ποτέ μου δεν ξεχνώ αυτούς που με βοήθησαν! Επίσης αναπολώ εκείνες τις μέρες που όλα ήταν πιο αθώα. Ήσουν εσύ και η μουσική σου. Τώρα τα παιδιά κάνουν μουσική με τον φόβο του βούρδουλα του Dislike από πάνω τους. Δικαιολογούνται πριν καν παίξουν μια νότα. Φοβούνται να τολμήσουν. Τότε… απλά το κάναμε. Instrumental δίσκος από Έλληνα; Μόνο εγώ και ο Ζήρας ήμασταν τότε. Δεν νομίζω όμως ότι έκανα κάποιο λάθος. Ίσως θα έπρεπε μόνο να είχα φτιάξει ένα δικό μου σχήμα να παίζω τη μουσική μου.
Έχεις πολλάκις ταχθεί υπέρ της νεολαίας, είτε κάνοντας μαθήματα, είτε μέσω του studio, είτε απλά δίνοντας κάποιες συμβουλές. Για να μη μακρηγορώ… “Τόπο στα νιάτα”;
Προσπαθώ συνέχεια να μοιράζομαι αυτά που έμαθα αυτά τα χρόνια. Μου τη δίνει να βλέπω νέα παιδιά να καθυστερούν να κάνουν μουσική μπλέκοντας με επιτηδείους και άσχετους. Είτε αυτοί είναι γιαλαντζί παραγωγοί, είτε managers, οτιδήποτε. Σίγουρα..τόπο στα νιάτα. Κάποτε όλοι ήταν νιάτα, ακόμα και οι Maiden.
Θεωρείς πως υπάρχουν σχήματα που καλό θα ήταν να αποσυρθούν, ώστε να δημιουργηθεί χώρος για τη νεολαία; Και εάν ναι, ποια;
Δεν νομίζω ότι πρέπει να αποσυρθεί κανείς αφού..υπάρχει λαϊκή απαίτηση! Απλά..έτσι δεν θα βγει ποτέ η επόμενη μεγάλη μπάντα. Θα είναι μια ζωή ψυχολογικά ΚΑΤΩ από τον παλιό. Δεν γίνεται αλλιώς. Η κρίση μου είναι ότι μαζί με τους παλιούς, θα πεθάνει και μεγάλο μέρος αυτού που ξέρουμε 30 χρόνια ως metal.
Ουκ ολίγες φορές έχεις πετάξει ένα-δυο “γαλλικά” για διάφορους συντάκτες… Παρόλα αυτά, πως βλέπεις τα music zines στην Ελλάδα; Το κατέχουμε γενικά το άθλημα, ή μπα;
Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι αν ο καθένας μπορεί να γίνει μουσικός, τότε ο “κανένας” μπορεί να γίνει συντάκτης. Χωρίς καμία αξιολόγηση, τίποτα. Ανοίγεις μια σελίδα και απλά γράφεις. Ας πούμε, τα παιδιά εκεί στο Metal Hammer, που τους βρίζουν όλη μέρα για χίλιους λόγους, βάζουν κάτω από τα κείμενα την υπογραφή τους υπεύθυνα και παίρνουν το ζήτημα ΠΟΛΥ σοβαρά. Μελετάνε, έχουν γνώσεις και έχουν αφεντικά να λογοδοτήσουν. Δεν είναι έτσι απλά στο κουτουρού. Πρέπει να βγάλουν ένα προσωπικό στυλ, να αιτιολογήσουν αυτό που λένε γιατί ο άλλος ΠΛΗΡΩΝΕΙ να διαβάσει. Οπότε δεν είναι μόνο να το αγαπάνε, αλλά να κάνουν το κάτι παραπάνω. Στα sites τώρα… το πράγμα πάει στο φιλότιμο και μόνο. Έχει φανεί ποιοι είναι οι καλαμπουρτζήδες copy-paste του Blabbermouth που το κάνουν για να γίνουν και αυτοί “κάτι” στην metal κοινωνία και ποιοι δίνουν αγώνα για κάτι καλύτερο. Και βλέπεις όντως καλά κείμενα και άτομα αλλά και παιδιά που κακώς είναι εκεί που είναι και νομίζουν πως είναι και πιο πάνω και από τον Θεό.
Κάποιο live τύπου Bob Katsionis & Friends πρόκειται να δούμε;
Αχ… πονεμένη ιστορία. Το θέλω πάρα πολύ αλλά δε βρίσκω χρόνο. Τώρα όμως που βρήκα πολύ καλό drummer, τον Kostas Milonas που παίζει και στο άλμπουμ, είναι μια καλή αρχή. Το σκέφτομαι κάθε μέρα (το live, όχι τον Κώστα) και θέλω να είναι κάτι πολύ special!
Ωραία, για το κλείσιμο, θέλω να αφιερώσεις ένα από τα τραγούδια σου στην ομάδα του Rockway, ένα για τους αναγνώστες του Rockway και ένα για τη συμπαθέστατη γάτα σου…
Ω, τι ευγενικός! Λοιπόν, θα αφιερώσω το δεύτερο μέρος του πιανιστικού κομματιού του Rest In Keys, “The 4 Seasons Of Love”, που είναι το “Our First Summer” που αρχικά είχε κάποιο working title συσχετισμένο με τη γατούλα μου τη Λουκία! Είναι πάνω μου τώρα και σας χαιρετάει! Ε, οι υπόλοιπες 3 εποχές… πάνε στους άλλους, μοιραστείτε τις!
446 
