Μια σχετικά καινούρια μπάντα αποτελούμενη από σχετικά παλιά μέλη της νορβηγικής Black Metal σκηνής δημιουργήθηκε στα τέλη του 2005 υπό το όνομα Endezzma, θέλοντας να μεταδώσει την δική της ερμηνεία για το τί σημαίνει σκοτεινή σκληρή μουσική! Κυκλοφόρησαν το πρώτο τους δισκογραφικό πόνημα το 2008, το “Alone” MCD, το οποίο διαδέχεται το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, “Erotik Nekrosis”…
“No more than He commands, must we perform…” ακολουθούμενη από ένα τρανσιστοράτο κήρυγμα και σκοτεινές συχνότητες σέρνεται η εντολή από τα ηχεία, μπαίνοντας σε ένα κλασικό μαυρομεταλλικό ριφ της παλιάς σχολής στο κομμάτι “Junkyard Oblivion”. Καθόλου άσχημο μπάσιμο, μεταδίδει την ατμόσφαιρα και την αίσθηση ότι οι Endezzma δεν έχουν όρεξη για αστεία. Το κατέχουν πράγματι το θέμα αποδίδοντας με πολύ παιχτικότητα την μουσική τους.
Οι συνθέσεις είναι μεγάλες σε διάρκεια ως επί το πλείστον, δεν είναι όμως κουραστικές! Τα βασικά θέματα της κάθε σύνθεσης εμπλουτίζονται με ατμοσφαιρικά περάσματα που δίνουν ένα πολύ ιδιαίτερο feeling, σχεδόν κλειστοφοβικό σε σημεία, καθαρτικό (μη γελάς δεν το εννοώ έτσι!) σε άλλα, πράγμα που το εκτίμησα. Πολλά credits σ’ αυτόν τον τομέα πρέπει να δοθούν στα πλήκτρα που υπογραμμίζουν τα ριφ πονηρά, σε στυλ Dimmu Borgir, χωρίς την τόση hollywood-ια και ιματζιλίκι!
Βέβαια και οι Endezzma επιμένουν στο πατροπαράδοτο “φαίνεσθε” της μαυρομεταλλικής κουλτούρας με corpse paint, καρφιά, γαμοσταυριλίκια φορεμένα, γυμνές λάγνες παρουσίες και υπεροπτικές πόζες, αλλά δεν με ενοχλεί μιας και η μπάντα είναι ακόμα στα πρώτα βήματά της δισκογραφικά, άρα κατανοητή η υπερβολή για να μας θυμούνται… Ούτως ή άλλως το ζητούμενο είναι η μουσική, τέχνη που παίζουν οι κύριοι στα δάχτυλα, είτε μιλάμε για μακρόσυρτες συνθέσεις με βαθύτερο νόημα, είτε για straight-up κοπανήματα στα 3-4 λεπτά!
Ακροβατούν ανάμεσα σε μουσικά ιδιώματα, επιμένουν στο σκοτάδι και στους πιο σκληρούς εκπροσώπους του είδους, σε πωρώνουν, σε πάνε βόλτα σε κήπους που φυτρώνουν μόνο αγκάθια, σε αφήνουν να πάρεις μια ανάσα και άντε πάλι από την αρχή! Σωστή και η παραγωγή που κρατάει την ατμόσφαιρα και τον ήχο σάπιο και old-school όσο πρέπει, ακούγονται τα πάντα όμως καθαρά και δεν κάνουν την ακρόαση ένα χαρούμενο κουίζ τύπου “τί έπαιξε τώρα?”, “κιθάρα ή κραυγή ήταν αυτό;”. Μου αρέσει…
Κομμάτια που ξεχωρίζω από την πρώτη κιόλας ακρόαση είναι τα “Enigma Of The Sullen”, με την μπασάτη εισαγωγή και το ατμοσφαιρικό ιντερλούδιο, το “καπάκι” “Against Them All” που sleaze-άρει θα έλεγα και είναι κομμάτι για live και παιχνίδια με το ακροατήριο, και τα “Swansong Of A Giant” και “Hollow” σαν πιο πολύπλοκες και απαιτητικές συνθέσεις-απόδειξη των μουσικών και ερμηνευτικών ικανοτήτων των Endezzma. Πολύ καλή αρχή λέω και θα τους έχω από κοντά… Horns up!
593 
