Ήρθε και το δεύτερο μέρος της “¡Uno!”, “¡Dos!” και “¡Tré!” τριλογίας από τους Green Day. Κι αυτό μόλις λίγες εβδομάδες πριν τον προκάτοχο του. Ή ακόμα λιγότερες απ’ τον διάδοχο. Τι προσφέρει λοιπόν;
Μια πιο ανάλαφρη έκδοση του “¡Uno!”. Αν και το “¡Dos!” έχει κι αυτό επιρροές από “Dookie” εποχή – σε στιγμές περισσότερο κι απ’ τον προκάτοχο του – καθώς και τις radio friendly στιγμές του, αποτελεί μια πιο νοσταλγική κυκλοφορία περιέχοντας μερικά απ’ τα πιο μελαγχολικά κομμάτια του συγκροτήματος. Η ανάγκη για το… σκληρό rock και το απελευθερωμένο punk έχει δώσει τη πρωταγωνιστική θέση στις εξαγνιστικές ερμηνείες του Billie Joe Armstrong, της χαλαρότερες συνθέσεις και την πιο old-school διάθεση.
Αυτά όμως είναι τα ψιλά γράμματα. Όσοι άκουσαν το “¡Uno!” θα ξέρουν ότι έχουν να κάνουν με το πιο μικρό και πιο αδύναμο αδερφάκι του, ένα ισάξιο album που κρατά με τον ρόλο του αμείωτο το ενδιαφέρον της τριλογίας.
580 
