Οι The Sorrow είναι μια μπάντα από την Αυστρία και απλά γεμίζουν την λίστα στα μελωδικά hardcore συγκροτήματα που κατακλύζουν την αγορά.
Στα 7 χρόνια της ύπαρξης τους έχουν κυκλοφορήσει 3 δουλειές και επανέρχοντε φέτος στην μουσική σκηνή με την τέταρτη δουλειά τους που φέρει τον τίτλο “Misery Escape”. Να διευκρινίσω ότι αν ψάχνετε να ακούσετε κάτι πρωτοποριακό ή έστω κάτι “φρέσκο” ατυχήσατε μιας και δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο που να κάνει αυτή την μπάντα να ξεχωρίζει.
Από εκεί και πέρα τα πράγματα δεν είναι και τόσο άσχημα. Και ενδιαφέροντα riffs υπάρχουν και αξιόλογες μελωδίες, δυνατά ξεσπάσματα και πιασάρικα ρεφρέν. Το έχουμε ξαναπεί όμως πως με την πληθώρα των συγκροτημάτων για να ξεχωρίσεις σήμερα πρέπει να κάνεις το κάτι παραπάνω. Και οι The Sorrow δεν το κάνουν. Για να επανέρθουμε στα του “Misery Escape” τώρα, όπως προείπα δεν είναι εντελώς πάτος. Η πολύ καλή παραγωγή βοηθάει να αποτυπωθούν οι παικτικές ανησυχίες της μπάντας με τον καλύτερο τρόπο και τα φωνητικά παρότι είναι εκνευριστικά γλυκανάλατα κάποιες στιγμές εναλλάσσονται κατά κύριο λόγο με ενδιαφέρον τρόπο (brutal/καθαρά) και έχουν μια κάποια ταυτότητα. Αυτά τα εντελώς άκυρα πλήκτρα να μην υπήρχαν και κάπως καλύτερη θα ήταν η κατάσταση.
Κάτι που με έκανε να σκεφτώ λίγο παραπάνω ακούγοντας την συγκεκριμένη κυκλοφορία είναι η εκνευριστική μονοτονία στο σύνολο του δίσκο. Εξηγούμαι: ο δίσκος ξεκινάει και τελειώνει αφήνοντας την εντύπωση ότι ακούς ένα κομμάτι. Ένα κομμάτι μέτριο ίσως, άντε ίσως λίγο ανώτερο του μετρίου. Και δεν με πειράζει η άκρως συγκεκριμένα, μελετημένη θα έλεγα δομή των κομματιών, αλλά το γεγονός ότι πολύ λίγες στιγμές υπάρχουν σημεία που θα προσφέρουν αυτό το κάτι παραπάνω που θα κάνουν κάποιο κομμάτι ξεχωριστό.
Όσοι γουστάρετε μελωδικό metalcore τύπου As I Lay Dying, Bullet For My Valentine και τα συναφή ρίξτε μια ματιά στο “Misery Escape” και πιστεύω πως θα βρείτε σημεία να σας ικανοποιήσουν χωρίς να σας ξετρελάνουν βέβαια. Έχετε υπόψιν ότι, ότι ακούσετε θα το έχετε ξανακούσει σε μια καλύτερη version πιθανότατα. Απλά σε κομμάτια όπως τα “Retracing Memories” και “Buried In The Deep” μπορεί να βρείτε κάτι ενδιαφέρον. Μην περιμένετε και πολλά πάντως. Όσο για τους υπόλοιπους, αφήστε το και ασχοληθείτε καλύτερα με κάτι άλλο.
684 
