Παράξενη μέρα για live που δεν υπάγεται σε πολιτική δράση, όσο και ρίσκο για την διοργάνωση και ομαλή διεξαγωγή, μιας και μιλάμε για καρακέντρο μαγαζί όπως το Κύτταρο. Κάπως έτσι συλλογιζόμενος πήρα τον δρόμο να φτάσω να παρακολουθήσω μια από τις μεγαλύτερες μπάντες του αμερικάνικου και γενικά Hardcore κινήματος.
Ταλαιπωρία βέβαια η κατάβαση στο άδειο κέντρο που θύμιζε ντοκιμαντέρ γνωστού καναλιού με τίτλο “Πως θα ήταν ο κόσμος αν κυριαρχούσαν τα στρουμφάκια”, μεταφράζοντας αυτό σε λεωφορείο, περπάτημα, ταξί, περπάτημα, fitness καταστάσεις γενικά, αλλά βρήκα την “Ιθάκη” τελικά μαζί με ανέλπιστα πολύ κόσμο και μπήκαμε!
Πρώτοι ανέβηκαν οι All Vows Collapse με intro και το metal/core, αν θες, ύφος τους. Άνετοι πάνω στην σκηνή κάνανε τον χαβαλέ τους και το διασκέδαζαν, με διάφορους φίλους να υποστηρίζουν από κάτω, αλλά ο μέτριος ήχος δεν άφησε να αναδειχτούν τα 5-6 κομμάτια τους που ομολογούμενος είχαν τα σημεία, δεν με τρέλαναν κιόλας… Παρόλα αυτά δεμένη και ωραία εμφάνιση εισέπραξαν τον δέοντα σεβασμό.
Από Σαλόνικα μεριά είχαν σειρά οι Overpain. Oldschool κατάσταση με ριφ στο ριφ, breakdown στο breakdown και τον φρόντμαν τους να σκούζει το μίσος του κατευθείαν στο κοινό δημιουργώντας τα πρώτα circlepits, moshing και γηπεδικές ομοφωνίες στον κόσμο που τον πηγαινοέφερνε, παίρνοντας και το μικρόφωνο να βοηθήσει με τους στίχους! Προσωπικά με φτιάξανε άσχημα, με το λιτό in-your-face attitude της μουσικής τους! Γούστα πολλά και πολλά respect στα παιδιά!
Και ήρθε και η στιγμή που όλοι περίμεναν! Enter Madball! Η μπάντα έχει επισκεφτεί αρκετές φορές την Ελλάδα, κάτι που φάνηκε από την πρώτη στιγμή που πατήσανε επί σκηνής. Άνετη με τον κόσμο και ο κόσμος άνετος με αυτούς, ξεκίνησε το πανηγύρι κατευθείαν! Ηχάρα, ξύλο και πάλι ξύλο! Επικεντρώθηκαν κυρίως στις παλαιότερες δουλειές τους, με κομμάτια όπως The Beast, Spit On your Grave, Down By Law, Hold It Down, Can’t Stop-Won’t Stop, Heavenhell, Infiltrate The System, και διάφορα καλούδια!
Το pit μεγάλωνε, το stagediving ξεκίνησε και δεν σταματούσε, πράγμα που μάλλον μόνο οι σεκιουριτάδες δεν απολάμβαναν κυνηγούσαν πάνω στην σκηνή τον εκάστοτε πηδίκουλα…
Πάνω στην ώρα μας άφησαν τα παλικάρια από τη Νέα Υόρκη, μόνο να επιστρέψουν υπό χειροκροτήματα και φωνές με encore For My Enemies, το Pride και έτσι για σφηνάκι το Hardcore Still Lives, δίνοντας το μήνυμα στους οπαδούς και εχθρούς…
Ταλαιπωρία ή όχι μετά από αυτή την liveάρα δεν σε νοιάζει και πολύ. Υπήρχαν πολλές ευκαιρίες να ξεδώσεις και να βγάλεις το άχτι σου! Respect λέμε!
Photos: MindFrame
550 
