Σε κάποιες μικρές γειτονιές του κόσμου, εκεί όπου μουσικόφιλοι και καλλιτέχνες συνυπάρχουν, θα αισθανθείς πολύ τυχερός και μόνο απλά να στέκεσαι δίπλα τους. Εκεί που το να είσαι “φίρμα” δεν υπάρχει σαν προσδιορισμός και που μόνο το ταλέντο αποθεώνεται. Το Σάββατο στις 3 Νοέμβρη λοιπόν βρέθηκα σε ένα τέτοιο μέρος και όχι μόνο το κατά-ευχαριστήθηκα, αλλά το πόσο γρήγορα πέρασαν οι ώρες μέσα σε blues, rock ρυθμούς ούτε που το κατάλαβα.
Το Åmål, μια μικρή κοινότητα στην Σουηδία αλλά τεράστια σε δραστηριότητες και κυρίως μουσικού περιεχομένου, φιλοξένησε τον JEREMY SPENCER (Fleetwood Mac) με την μπάντα του και μας έδειξε απλά πως όσος όγκος του λείπει τόσο μεγάλος δεξιοτέχνης και λάτρης των blues είναι.
Νωρίτερα λοιπόν στον χώρο του Arena Karlberg, ο οποίος βρίσκεται μέσα σε σχολικό συγκρότημα και είναι πραγματικά υπέροχος, και κάνοντας μια βόλτα να δω τα κατατόπια, παρατηρούσα τους μουσικούς να έρχονται όλοι στην ώρα τους για sound check. Απίστευτες, γραφικές ίσως, μορφές ανθρώπων που στα πρόσωπα τους είναι χαρτογραφημένη η μουσική παιδεία και το ταλέντο. 3 σχήματα με τις δικές τους ιστορίες μα πάνω από όλα με κοινό παρονομαστή, την διάθεση να διασκεδάσουν τον κόσμο και να περάσουμε όλοι καλά μέχρι το τέλος.
HARRY BANKS, GEIR WESTBY BAND & JEREMY SPENCER BAND, ήρθαν να μας κάνουν να κουνηθούμε στους ρυθμούς του rock, blues, gospel μέχρι και country.
Ο HARRY BANKS ερχόμενος από την Αγγλία πριν από αρκετά χρόνια και μόνιμος πια στην Σουηδία, μοναχικός στην σκηνή με την κιθάρα του μόνο να τραγουδά για τουλάχιστον 25 λεπτά δικά του τραγούδια σε πολύ αργούς ρυθμούς gospel και blues.
Τη συνέχεια την πήραν ο Νορβηγός GEIR WESTBY όπου και αυτός ερχόμενος από την Νορβηγία έχει εγκατασταθεί μόνιμα πλέον στην χώρα, έχοντας μαζί του τον γιό του, Ludwig και τα αδέρφια Ronny και Tomas Eriksson (MY BROTHER THE WIND & MAGNOLIA) στο μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα, για τα επόμενα 40 λεπτά. Οι μουσικές από rock n’roll και blues κατέκλεισαν την αίθουσα και τα αυτιά μας σε σημείο που ο κόσμος σηκώθηκε και χειροκροτούσε ενώ το live συνεχιζόταν, και μεταξύ μας καθόλου κακό, μιας και προετοιμάστηκε άρτια το έδαφος για να υποδεχτεί έναν από τους μεγάλους του παρελθόντος.
Ο JEREMY SPENCER είναι από τις μορφές εκείνων των μουσικών που ποτέ δεν ξεπρόβαλαν με το προσωπείο του μουράτου καλλιτέχνη. Μέσα από τα πρώτα δισκογραφικά χρόνια των μεγάλων (όπως και να έχει) FLEETWOOD MAC και για τα 4 πρώτα άλμπουμ (1968: Peter Green’s Fleetwood Mac, 1968: Mr. Wonderful, 1969: Then Play On, 1970: Kiln House). Είναι τόσο μικρός και τόσο μεγάλος συγχρόνως που και η παρουσία του σε μαγεύει. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που τον άκουσα να παίζει με τέτοια φλόγα blues νότες, σαν να ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά.
Σχεδόν 2 ώρες μουσικής εξέγερσης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, αν και ακούστηκαν μόνο 2 τραγούδια από Fleetwood Mac εποχή (Stranger Blues & Shake Your Money Maker), αλλά και στο κάτω – κάτω τι μας πείραξε κιόλας; Μια χαρά περάσαμε και με το παραπάνω!
Μέσα στα κομμάτια που ακούστηκαν, Ireland, Bitter Lemon, It Hurts Me too, All Around Man, Double Trouble και το εκπληκτικό σε Λατινοαμερικάνικο ύφος Maria D’ Santiago. O ήχος απίστευτα καλός και η ατμόσφαιρα στον χώρο μαγική. Να σημειώσω πως η μπάντα που τον συνόδευε είναι από την Νορβηγία με Γάλλο κιθαρίστα και πάρα πολύ καλή όλη η ομάδα. Άνθρωποι όλων των ηλικιών αλλά με πρωταρχικό σκοπό να διασκεδάσουν, και το κατάφεραν.
Η συνέχεια με βρήκε στα παρασκήνια να κουβεντιάζουμε και να γελάμε με το χιούμορ του J.Spencer, και να μιλάμε για χίλια-δύο πράγματα μα πάντα για μουσική. Είναι πολύ ωραίο να ξέρεις πως στην κοινωνία που ζεις υπάρχουν άνθρωποι που συνεισφέρουν και προσπαθούν για την ποιότητα ζωής και μουσικής διασκέδασης. Ένας από αυτούς είναι και ο Nils Lönnsjö ο οποίος από το 1991 κατάφερε και διοργανώνει κάθε χρόνο από τότε το Åmål’s Blues Fest (το οποίο είναι και το μεγαλύτερο στην Σουηδία) και κατά την διάρκεια του, παρελαύνουν πάρα πολλά γνωστά ονόματα της σκηνής. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους ανθρώπους, όπου και αν βρίσκονται, σε όποια γωνιά της γης.
photos: Ελένη Λιβεράκου
570 
