Είναι απίστευτο το πως μπορεί μια μπάντα να επιστρέψει μετά από πέντε χρόνια από τον προηγούμενο δίσκο και να σου δώσει ένα album πραγματικά κλωτσιά στα αχαμνά.
Και ο λόγος γίνεται για τους prog rokcers Threshold και το νέο τους πόνημα, “March of Progress”.
Όπως κάθε οπαδός της, περίμενα αυτήν την κυκλοφορία πώς και πώς. Η επιστροφή του Damian Wilson για να αντικαταστήσει τον Andrew “Mac” McDermott (που δυστυχώς χάσαμε στης 3 Αυγούστου αυτού του έτους) ήταν κάτι που δεν με χάλασε στον αποτέλεσμα του δίσκου. Το “March of Progress”, από το πρώτο κιόλας κομμάτι (“Ashes”) μου έπιασε την καρδιά και μου την έτριψε στα μούτρα και με έκανε να θέλω να κοπανιέμαι και να ξεσβερκώνομαι.
Σε κάθε κομμάτι που πέρναγα ένιωθα σαν να τοποθετείται στην σωστή θέση άλλο ένα κομμάτι του puzzle…
Ο δίσκος από την αρχή μέχρι το τέλος λούζεται με μελωδίες που σου μένουν και σου καρφώνονται στο μυαλό και θες δεν θες, εθίζεσαι σε αυτόν σαν βαρύ ναρκωτικό.
Είναι ευαίσθητος, μελωδικός, σκοτεινός και βαρύς ταυτόχρονα με έναν τρόπο που σε αφήνει να σκέφτεσαι “μα καλά τώρα τι έγινε; τι πέρασε από τα αφτιά μου;”
Σίγουρα ένα album που αξίζει να ακούσει ο καθένας ασχέτως τα ακούσματα του… Προσωπικά ξεχώρισα τα “Colophon”, “Ashes” και “The Rubicon”. Από εκεί και πέρα τα συμπεράσματα δικά σας.
Καλή ακρόαση!
Άγγελος Αρνιώτης
718 
