Μόνο θρας έπαιζε στο Αν αυτό το Σάββατο και ήταν (στην κυριολεξία) “όποιος αντέξει” με πέντε μπάντες έτοιμες να θρασάρουν αυτό το σύμπαν, ίσως και το διπλανό…
Ηλικιακά πάντως ένιωθα σαν να ήμουν επιβλέπων καθηγητής (μαζί με μερικούς ακόμα) σε πολιτιστική εκδρομή του “school of rock” στα Εξάρχεια… δε λέω είχε την πλάκα του…
Οι Exarsis είχαν μόλις αρχίσει όταν έφτασα και στην αρχή νόμιζα πως δε θα μου έλεγαν και πολλά. Με το που έφυγε η πρώτη μπύρα όμως (και προφανώς ζεστάθηκε λίγο και η μπάντα) όλα συντονίστηκαν. Ήταν σαν οι Onslaught να είχαν φέρει και τα ανίψια τους που έχουν μεγαλώσει ακούγοντας Municipal Waste να ανοίξουν τη βραδιά. Είχε μαζευτεί και σύσσωμο το φαν κλαμπ τους (αν και το μισό δεν έχει βγάλει ακόμα ταυτότητα) και έκανε και το σχετικό χαβαλέ με moshpit και stage diving παρόλο που ο κόσμος με τίποτα δεν κάλυπτε τα πλακάκια του Αν. Γενικά ήταν μια ανέλπιστα καλή αρχή.
Το σχήμα των Vomitile από την Κύπρο, αποδείχτηκε να είναι η πιο death μπάντα απ’ όλες. Κάτι μεταξύ Deicide και Morbid Angel (αν δεν κάνω λάθος έπαιξαν και μια διασκευή των τελευταίων) και παρότι δεν είχαν το φαν κλαμπ τους εδώ κατάφεραν να ξεσηκώσουν αυτό των Exarsis, συνεπώς το πάρτυ απλά συνεχίστηκε. Δεμένοι, επιθετικοί και επικοινωνιακοί πήραν ένα ζεστό χειροκρότημα για την εμφάνισή τους αν και προς το τέλος είχε χαθεί ο αρχικός ενθουσιασμός από κάτω. Πάντως η ατάκα πως “το επόμενο τραγούδι είναι βαρεμένο… δηλαδή δυνατό…” απλά έγραψε…
Στη συνέχεια έσκασε μύτη η έκπληξη της συναυλίας. Είχα ένα φίλο δίπλα που μου χτύπησε το καμπανάκι από πριν αλλά δεν περίμενα αυτό που ακολούθησε. Οι BioCancer είναι νέοι, επικίνδυνοι και έτοιμοι για όλα. Με απίστευτο αέρα και νεύρο στη σκηνή και με κάμποσους να φοράνε τα μπλουζάκια τους από κάτω κέρδισαν τον (άτυπο) διαγωνισμό για το καλύτερο moshpit και για τα περισσότερα stage diving ίσως ακόμα και από τους Onslaught. Δεν νομίζω πως μπορώ να τους πολυπεριγράψω μουσικά πέρα από το ότι παίζουν ένα death thrash on amphetamines με τελείως σκισμένα φωνητικά, στα όρια της σχιζοφρένειας, που και να ξεχάσει ο τραγουδιστής τους στίχους δεν τρέχει τίποτα. Μπιούτιφουλ! Είναι έτοιμοι να συνεχίσουν να χοροπηδούν εκτός συνόρων σύντομα. Μπεστ γουίσες γκάις…
Τους Acid Death όσες φορές τους έχω δει πάντα είναι πολύ καλοί και αυτή η φορά δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Τεχνικό και δυσκολοχώνευτο αλλά δουλεμένο και καλοπαιγμένο death που παραπέμπει άμεσα στους Death και που μετά το σετ τους απλά νιώθεις πως κάτι σε ξεζούμισε. Μπορείς να τους παρακολουθείς και να γουστάρεις αλλά όχι ακριβώς να διασκεδάσεις μαζί τους. Φαντάζομαι για αυτό και το δικό τους moshpit το οργάνωσαν καλύτερα στη διασκευή του Iron Fist.
Είχα πάρει απουσία την προηγούμενη φορά που είχαν έρθει οι Onslaught οπότε δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης άλλο από το ότι οι τύποι ήταν άψογοι! Με βετερανικό αέρα, ξεπετάξανε (λέμε τώρα) τα νεότερα κομμάτια και μετά ξεκίνησε ένα old school ιστορικό αφιέρωμα με το The Force να έχει την τιμητική του για αρχή, και σχεδόν το μισό Power from Hell για encore, τι άλλο να ζητήσει κανείς; Ο ήχος ήταν καλός γενικά σε όλη τη συναυλία, πράγμα που δεν άλλαξε σε αυτούς, και το σφυροκόπημα υψηλού επιπέδου συνεχίστηκε μέχρι τέλους. Λετ δερ μπι ντεθ του ολ…
Αυτό που μέσα από τις συναυλίες καταλήγω σε σχέση με αυτές τις παλιές, επανασυνδεμένες thrash μπάντες επιπέδου Onslaught (πχ Death Angel, Heathen, Sacred Reich…) είναι το ότι έχουν τη γνώση του αντικειμένου, το “know how” που λέμε στο χωριό, συνεπώς είναι αρκετά δύσκολο να σε απογοητεύσουν. Θα ανέβουν στη σκηνή και θα σου προσφέρουν αυτό ακριβώς που περιμένεις, ένα φλας μπακ 20-25 χρόνια πίσω τιμώντας με αυτό τον τρόπο το ότι δεν τους έχεις λησμονήσει μετά από τόσο καιρό.
Onslaught setlist
Born for War
Killing Peace
Sound of Violence
Destroyer of Worlds
Let There Be Death
Metal Forces
Fight With The Beast
Demoniac.
Flame Of The Antichrist
Contract in blood
Thrash ’till the death
Power From Hell
Angels Of Death
Thermonuclear Devastation
photos: Πάνος Ματθαιογιάννης
787 
