Θυμάμαι περίμενα με ανυπομονήσια την εν λόγω συναυλία απο τα τέλη Αυγούστου όπου ανακοινώθηκε και επίσημα. Η ανυπομονησία όπως ήταν φυσικό μου δημιούργησε και προσδοκίες, ανεκπλήρωτες όμως μεν και θα εξηγηθώ παρακάτω…
Καταρχήν πολλά μπράβο στους διοργανωτές , που μας εδωσαν την ευκαιρία να απολαύσουμε 2 συγκροτήματα που υπό άλλες συνθήκες ούτε μέχρι στο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν θα έφταναν.
Ώρα 21.23 και επι σκηνής εμφανίζονται οι Glimmer Void ,με τους οποίους συναυλιακά είχα μια επαφή στο παρελθόν, αλλα ομολογώ ότι με κερδίζουν όλο και περισσότερο στο πέρασμα των ετών. Mε εμφανείς επιρροές απο ethereal και neofolk συγκροτήματα και τη Θάλεια στα φωνητικά να δίνει ρέστα, έπαιξαν μεταξύ άλλων από όσα κατάφερα να συγκρατήσω το “Oblivion”, απο την πρώτη τους επίσημη κυκλοφορία καθώς και 2 ή 3 καινούρια κομμάτια που θα εμπεριέχονται στο επερχόμενο τους album. Στα συν να σημειωθεί η χρήση του ακορντεόν.
Ώρα 22.00 ακριβώς και την σκυτάλη παίρνουν οι Skull & Dawn (πρώην Dedfile des Ames). Πρώτη φορά τους άκουγα και μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις με την σκηνική τους παρουσία και την δυναμική τους. Αν και έπαιξαν αρκετές διασκευές ομολογώ προς το τέλος με το medley Boyd Rice και Death in June, με κέρδισαν απόλυτα προετοιμάζωντας την ατμόσφαιρα για το δυναμικό martial ντουέτο των Der Blaue Reiter.
Περίπου στις 11 ανέβηκαν στην σκηνή οι ισπανοί Der Blaue Reiter. Ομολογώ πως στην αρχή τους βρήκα λίγο βαρετούς αλλά όσο περνούσε η ώρα κέντρισαν όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον μου. Αν και κινήθηκαν κυρίως σε martial ρυθμούς το βιολί λειτούργησε θετικά ως προ το σύνολο .Μεταξύ άλλων έπαιξαν και τα “The Fall Of Light” και “The Last Days Of Pripiath”… Στα θετικά να σημειωθεί εν τέλει η πολύ θετική σκηνική τους παρουσία και η επικοινωνία που υπήρχε με το κοινό.
Τέλος στις 12.15 έφτασε η ώρα για τους Of The Wand And The Moon. Αν και στην αρχή αντιμετώπιζαν κάποια προβλήματα με τον ήχο, στην συνέχεια έστρωσε… Το setlist τους περιελάμβανε τα “Sunspot”, “Absence”, “Tear It Apart”, “We are Dust”, “The Lone Descent”, “Immer Vorwärts”, “Lost In Emptiness”, “My Devotion Will Never Fade”, “Lucifer”, “My Black Faith”, “Hollow Upon Hollow”, ενώ στο”I Crave For You” έγινε χαμός καθώς ίσως ήταν και το πιο αναμενόμενο και αγαπημένο track του κοινού.
Στα μείον ότι τελικά δεν έπαιξαν το “Silver Rain”, καθώς επίσης και η σκηνική τους παρουσία που προσωπικά την βρήκα ψυχρή και σε κάποια σημεία μου φάνηκε σαν να κάνουν αγγαρεία. Παρ όλα αυτά δεν έχω κάποιο παράπονο, ίσως εκφράζω κάποια πικρία διότι στο μυαλό μου είχα δημιουργήσει προσδοκίες οι οποίες δυστυχώς δεν εκπληρώθηκαν.
Μέχρι το επόμενο Wolfrune festival, εδώ θα είμαστε…
photos: Δημήτρης Μαρσέλος
663