Kim Larsen… εκεί που η φωνή δίνει το δικό της στίγμα, που η προσωπικότητα συναντά το σκοτάδι και η μόνη διαφυγή είναι ο ήχος. Ο Δανός που για πολλούς είναι ο μαέστρος των πιο ακατέργαστων συναισθημάτων, κάνει πραγματικότητα την επιθυμία της παρουσίας του για πρώτη φορά στον Ελληνικό χώρο. WOLFRUNE FESTIVAL & Of The Wand And The Moon στις 20 Οκτωβρίου στην Αθήνα, και αν δεν είστε έτοιμοι… είναι αυτός!
Kim γεια σου. Να σε ευχαριστήσω που μας αφιερώνεις τον χρόνο σου, παρότι είσαι σε περιοδεία. Πες μου, είσαι καθαρά σε κατάσταση “συναυλιακή”, ή εμπνέεσαι ταυτόχρονα για κάτι επόμενο δισκογραφικά;
Σε ευχαριστώ Ελένη για το ενδιαφέρον και τον χρόνο σου. Μπορεί να είναι δύσκολο να γίνει κάτι συγκεκριμένο ενώ είσαι στον δρόμο, με όλα τα soundchecks, πίνοντας, ξενυχτώντας, κτλ κτλ. Ωστόσο μου αρέσει να είμαι σε κίνηση, απλά να είμαι σε ένα αυτοκίνητο, αεροπλάνο ή οτιδήποτε, και οι ιδέες έρχονται στο μυαλό. Το ερώτημα είναι αν αυτό θα καταλήξει σε ένα άλμπουμ. Προτιμώ να έχω τον χρόνο μου με τη μουσική μου, αντί να πιέσω τα πράγματα για να κάνω ένα άλμπουμ κάθε χρόνο.
OF THE WAND AND THE MOON- BLACK WREATH-SOLANACEAE- THE LOVELESS- SATURNUS- BLAZING ETERNITY, κομμάτια της ζωής σου, αν και τα πιο πολλά από αυτά είναι παρελθόν. Η επαναδραστηριοποίηση των BLAZING ETERNITY ήταν γεγονός. Μπορείς ωστόσο να μας δώσεις ελπίδες για κάτι μελλοντικό;
Λοιπόν, είμαι ο αιώνιος session κιθαρίστας των BLAZING ETERNITY (γέλια)… από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 υποθέτω… Ήταν πολύ διασκεδαστικό να προβάρεις με την μπάντα μετά από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Απίστευτο να συνειδητοποιώ πόσα ακόμα θυμάμαι, εξετάζοντας πόσο μεθυσμένοι ήμασταν τότε στα ’90,s και στις αρχές του 2000 ενώ προβάραμε. Αλλά ήταν πραγματικά ωραίο να δεις και τα άλλα παιδιά ξανά, και τους είπα αν θα πρέπει να κάνουν πάλι κάτι νέο, θα πρέπει να είναι το παλιό ατμοσφαιρικό black metal υλικό. Πραγματικά απολαμβάναμε να παίζουμε τέτοιο υλικό. Αν αυτό συμβεί, αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Αλλά υπήρξε κάποια συζήτηση, οπότε θα δούμε….
Με τους BLACK WREATH έχουμε το “A Pyre Of Lost Dreams” και μετά τι; Γιατί μείναμε στο 2009;
Βασικά είχα χάσει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για αυτό το είδος της μουσικής, όταν οι Sunno))) και μπάντες αυτού του είδους εμφανίστηκαν και πρόσθεσαν κάτι καινούργιο στο είδος doom/drone. Άρχισα να πηγαίνω σε μερικά drone/funeral doom shows εδώ στην Κοπεγχάγη ξανά και εμπνεύστηκα από αυτό. Είχα κάποιο υλικό που δεν είχα χρησιμοποιήσει για τους Saturnus παλαιότερα. Μερικά πολύ παλιά riffs που ένιωσα ότι ακόμα είχαν κάτι να προσφέρουν. Έτσι έγινε η βάση των τραγουδιών και σιγά-σιγά τα πράγματα πήραν αναμονή. Ποτέ δεν το προόριζα να είναι κάτι πάρα πάνω από studio project, αλλά κάποια φεστιβάλ, κτλάρχισαν να με ρωτούν… έτσι, ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως μερικές ζωντανές εμφανίσεις εδώ και εκεί. Ωστόσο, είμαι πολύ απασχολημένος με το δικό μου project τους Of The Wand & The Moon, ώστε οι Black Wreath να ήταν μπάντα πλήρους απασχόλησης.
Σχετικά με τους THE LOVELESS, ένα άλμπουμ εδώ με το “Star Rover”, άλλοι ρυθμοί, πιο Gothic διάθεση πιο εύκολο άκουσμα γεμάτο μελαγχολία όμως. Από το 2002 όμως… on hold. Αυτό ήταν και το τέλος; Κάποια υπόσχεση;
Δεν βλέπω πραγματικά οι THE LOVELESS να αναγεννιούνται μέσα από τις στάχτες. Έκανα μερικά κομμάτια για ένα άλλο άλμπουμ των THE LOVELESS, τα οποία υπάρχουν μόνο σαν demos. Λοιπόν, στην πραγματικότητα το βασικό θέμα στα πλήκτρα στο ”A Pyre Of Black Sunflowers”, από το τελευταίο άλμπουμ των Of The Wand & The Moon, το “The Lone Descent”, είχε πράγματι γραφτεί ως demo των THE LOVELESS, αλλά κατέληξε να γίνει κομμάτι των Of The Wand & The Moon.
Το 2011 λοιπόν έχουμε OTWATM και το “The Lone Descent”, 6 χρόνια μετά την κυκλοφορία του “Sonnenheim”. Οι ρυθμοί λιγάκι πιο έντονοι εδώ αλλά στιχουργικά μας έχεις διαλύσει πάλι. Πιστεύεις πως …”we are dust” τελικά;
Λοιπόν, είμαστε. Τα πάντα πρέπει να διέλθουν. Ακόμα και το σύμπαν θα πεθάνει και συμπιεστεί ελευθερώνοντας στον εαυτό του κάποια μέρα. Είναι αναπόφευκτο. Αυτός είναι ο κόσμος.
Όλο αυτό το συναίσθημα που αποτυπώνεις στα τραγούδια, είναι βιωματικό ή έμπνευση από άλλους παράγοντες;
Νομίζω ότι το “The Lone Descent” είναι το πιο προσωπικό άλμπουμ που έχω κάνει ποτέ. Και απεικονίζει την ψυχική μου κατάσταση σε αυτή την περίοδο της ζωής. Ήρθε πολύ φυσικά να δημιουργηθεί κατά κάποιο τρόπο, και την ίδια στιγμή να είναι πολύ δύσκολο. Αυτό μπορεί να ακούγεται δραματικό, αλλά πραγματικά δεν ήξερα αν θα ήθελα να δω αυτό το άλμπουμ στο τέλος, και να γιατί έγινε το πιο ακριβό άλμπουμ που έχω ποτέ γράψει. Ήταν το μοναδικό πράγμα στην ζωή μου που με κρατούσε.
Τελικά πιστεύεις πως ο κόσμος έχει… “deaf ears”, ή ψυχισμό χωρίς αίσθηση; Δεν μπορεί να νιώσει πια; Και τι φταίει για αυτό; Ο τρόπος ζωής και εξέλιξης ή όλο αυτό βολεύει σε αυτήν την ανούσια και απαξιωτική πραγματικότητα των ημερών μας;
Συχνά αισθάνομαι και εγώ κάπως έτσι και αυτό μπορεί να είναι πραγματικά δύσκολο για μένα μερικές φορές, να δω πέρα από το κενό που με περιβάλλει.
“I Grave For You”, 1999 και ακόμα στοιχειώνει τις ψυχές μας. Μας αγγίζει και αισθανόμαστε μαζί σου. Πόσο δυνατή μπορεί να είναι η Απώλεια, πόσο πολύ πονάει, γιατί έχει διάρκεια;
Λοιπόν, η απώλεια μπορεί να είναι ένα πολύ καταστροφικό πράγμα. Ένα πράγμα που δύσκολα στον χρόνο το αντιμετωπίζω. Όλα τα πράγματα πρέπει να περάσουν. Αυτός είναι ο κόσμος.
SOLANACEAE, folk μουσικές, αρχαίες θεότητες, φύση, αύριο το πρωί αν γινόταν σε ποιο κομμάτι του χρόνου θα ήθελες να μεταφερθείς;
Πάντα εκεί που θα ήθελα να είμαι είναι στην Νέα Υόρκη στην δεκαετία του 1970. Μην με ρωτήσεις γιατί… ίσως είδα πολλές φορές το “Taxi Driver”.
Ζούμε όμως στην πραγματικότητα του 2012, πως μπορείς να συγχρονίζεις και να ισορροπείς το τώρα σου με τις ενδόμυχες επιθυμίες σου;
Είναι ένας σκληρός στόχος, αλλά εφόσον προσπαθείς να μην δίνεις δεκάρα για το τι σου λένε για σωστό οι άνθρωποι ή η κοινωνία τότε είσαι σε καλό δρόμο.
Εμείς ακούμε τα τραγούδια σου και μας πλημυρίζουν συναισθήματα. Εσύ αλήθεια τι ακούς; Τι είναι αυτό που σε γεμίζει ή να σε εμπνέει ενδεχομένως;
Ακούω πολλά πράγματα. Η μουσική στην οποία επανέρχομαι και με εμπνέει περισσότερο είναι οι Death In June, αλλά υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που με εμπνέουν και μου αρέσει να ακούω. Η λίστα είναι μεγάλη, αλλά κάποια που μου έρχονται στο μυαλό είναι: King Dude, Iceage (a young Danish punk band), Lee Hazlewood κα
Πιστεύεις πως η ιντερνετική βροχή πληροφοριών έχει σαν αποτέλεσμα την άμεση και σωστή παρέμβαση στην μουσική εξέλιξη, ή κάπου χάθηκε το νόημα και η ομορφιά της προσμονής κάθε νέας κυκλοφορίας άλμπουμ;
Μπορεί να είναι δύσκολο να βρεις το Καλό πράγμα, με όλη αυτή την “φασαρία” από όλες αυτές τις προσφορές, και μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά απλά και μόνο να απενεργοποιήσεις το internet και έτσι να βρεις την ησυχία σου. Τουλάχιστον για μένα…αλλά μερικές φορές έρχονται πολύτιμα πετράδια στην επιφάνεια που χωρίς τα μέσα ενημέρωσης όπως Youtube, Vimeo, Facebook δεν θα τα είχες βρει ποτέ.
WOLFRUNE FESTIVAL και 20 Οκτωβρίου θα έχουμε την χαρά να σε απολαύσουμε στην Ελλάδα για πρώτη φορά. Γιατί άργησες τόσο Kim;
Λοιπόν, βασικά κανείς δεν με ρώτησε. Είναι τόσο απλό…
Θέλω να ξέρεις πως υπάρχουν πολύ φανατικοί Έλληνες που σε ακολουθούν χρόνια πιστά στην μουσική σου πορεία. Τι να περιμένουν από την βραδιά αυτή;
Λοιπόν, κάποια από τα τραγούδια των Of the Wand & The Moon (γέλια), αλλά επίσης μια πολύ καλή μπάντα με την οποία είμαι πολύ ευτυχισμένος να είμαι μαζί και τυχερός που ήρθαν μαζί να παίξουν την μουσική μου, αλλά προσθέτοντας το δικό τους τρόπο για να γίνει αυτό.
Κάτι που θα ήθελες να προσθέσεις αποκλειστικά για τους αναγνώστες του Rockway αλλά και για όλους αυτούς που θα έχουν την τύχη και την χαρά να σε δουν ζωντανά;
Εγώ προσωπικά είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος για να πάω στην Ελλάδα και να παίξω, και θα είναι η πρώτη φορά που θα βρεθώ στην χώρα σας. Κοιτάζοντας για να σας δω όλους! Μέχρι τότε… ΑΓΑΠΗ!
411 
