Γνωμικά του στυλ, “αν έχεις τύχη, διάβαινε”, “αυτός έχει αστέρι”, και όλα τα συναφή, θα με φέρουν σε αντίθεση με αυτό που πάντα πρέσβευα του “αν δεν βρέξεις πισινό, δεν τρως ψάρι”, και γενικότερα πως τίποτα δεν σου χαρίζεται σε αυτήν την ζωή. Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει μόνο το πρώτο, και σε κάποιες άλλες μόνο το δεύτερο. Η Γερμανίδα όμως ANDREA SCHROEDER ήρθε να με πείσει και για τα δύο.
Έψαχνα μέρες να δω πως θα διατυπώσω τα συναισθήματα και τις εντυπώσεις που αποκόμισα από το αριστουργηματικό “Blackbird”, χωρίς να βγάλω άκρη, και έτσι απλά θα τα παραθέσω. Πώς να πεις λόγια για μια βελούδινη φωνή χωρίς να φανείς λίγος; Πώς να περιγράψεις στιχουργικά ένα άλμπουμ χωρίς να παραλείψεις ίχνος από το πάθος που γράφτηκε; Τι να πεις για την γυναίκα-ερμηνεύτρια-ποιήτρια Andrea, που να μην είναι τουλάχιστον το ΑΡΚΕΤΟ; Δηλώνω ήδη φανατική και μαγεμένη από την παρουσία της και τα τραγούδια της, τόσο σαν δουλειά, όσο και στις συνεργασίες της. Το άρωμα της Αμερικής θα φτάσει σίγουρα και στις δικές σου αισθήσεις αλλά η αλήθεια είναι μόνο σαν ιδέα, αφού ο σύντροφος της και συνεργάτης της Δανός, Jesper Lehmkuhl έχει ποτιστεί στην Αμερικανική μουσική και κουλτούρα. Τραγούδια που μόλις νιώθεις να σε αγγίζουν, τόσο απαλά και αργά.
Στην ουσία πρόκειται για ποιήματα που έγιναν τραγούδια, με πρωταρχικό σκοπό να συνοδεύονται από κιθάρα και φωνητικά. Ποιος όμως να αντισταθεί και να μην προχωρήσει και σε άλλα instruments; Πώς να πεις σε έναν Μεγάλο Chris Eckman (The Walkabouts, Chris & Carla, Dirt Music or Long) να βάλει φρένο σε κάτι που του βγαίνει αυθόρμητα και αβίαστα. Εδώ εκτός από την παραγωγή, εμπλέκεται στα έγχορδα, καθώς είναι έντονη η παρουσία του σε κιθάρα και Hammond σε αρκετά κομμάτια. Πινελιές όπως του Gary Heffern που έγραψε τους στίχους στο “Blackberry Wine”, του Charles Plymell με τους στίχους του από το ποίημα του “Buffalo Bebop Blues” στο “Bebop Blues”, του συνθέτη Richard Horowitz (The Sheltering Sky, Any Given Sunday, Three Seasons) με την παρουσία του στην σύνθεση, του “Dark Nighingales”, όπως καθώς και συνοδεία εγχόρδων από την Metropolitan Symphony Orchestra της Πράγας.
Μετά από όλα αυτά λοιπόν θα καταλήξω σε αυτό που προλόγισα. Πως όσο και να το “έχεις”, η επιμονή και η επαγγελματική συνέπεια φέρνει αποτελέσματα. Η Κα SCHROEDER είναι ικανή να σε κάνει να την ερωτευτείς και το ξέρει καλά. Θα σου ψιθυρίσει σιγανά στ’ αυτί τραγούδια αγάπης, μοναξιάς, επιθυμίας, λαχτάρας, πάθους, λίγο πριν μπει για τα καλά ο χειμώνας. Η βαθιά όλο πάθος φωνή της, θα σε γυρίσουν πίσω στα χρόνια της μεγάλης Patti Smith, και θα σε καλέσει σε ένα private party ακουστικό έχοντας για παρέα τους Tindersticks, τον Nick Cave, και φυσικά όλη την παρέα των The Walkabouts. Ένα συνονθύλευμα από Alternative, Folk, και Blues ήχους που θα σε κάνουν να περάσεις πανέμορφα.
Πιστεύω πως και μόνο να σου τύχει να την ακούς να απαγγέλει τα ποιήματα της σου αρκεί, φαντάσου να την βλέπεις και να την ακούς ταυτόχρονα. Είναι απλά μια μαγεία. Ότι πιο ζεστό και τρυφερό έχω ακούσει την τελευταία χρονιά… “Singing melodies of warmth and nearness about the distance between you and me, straight into your heart, into your loving heart”…
832 
