Αυτή η Πέμπτη ήταν η καλύτερη μέρα για μία τέτοια συναυλία. Αν και είχε Europa League, η ποιότητα της ομάδας που αγωνιζόταν σε αυτό, δεν ήταν λόγος αρκετός να κρατήσει του Αθηναίους Goblinistas σπίτι. Δεν θα επεκταθώ για τα ποδοσφαιρικά, πρώτον επειδή μόνο η μουσική χωράει στο άρθρο, και δεύτερον γιατί η συζήτηση αυτή με πονάει.
Φτάνοντας στο An Club γύρω στις 9, δεν περίμενα ότι η διοργάνωση θα είναι τόσο τυπική. Είχαν πει ότι το πρώτο act θα ξεκινήσει στις 9, 9:05 οι Πορτογάλοι Aspen ήταν επάνω στη σκηνή. Πρωτοεμφανιζόμενοι δισκογραφικά με ένα ΕΡ, με ένα set 30 λεπτων instrumental stoner/doom, που κάπου κάπου groove-αρε κιόλας.
Αν και ξεκινώντας, δεν υπήρχε αρκετός κόσμος στα μπροστινά μέρη της πίστας του Αn, η μουσική των Aspen, κέρδισε περίεργους θαυμαστές που όλο και ζύγωναν.
Με αρκετά καλή, σκηνική παρουσία και δεμένο βαρύ ήχο, άνοιξαν με αξιώσεις ένα βράδυ που θα στοίχιωνε όλους μας.
Κοντά στις 10:00 κατέλαβαν τη σκηνή οι δικοί μας Lucky Funeral, που αν και πάλεψαν λίγο με τον μέτριο ήχο του χώρου, άφησαν εξαιρετικές εντυπώσεις, αποδεικνύοντας ότι είναι ένα από τα group που χαίρεσαι να βλέπεις live.
Ο επιβλητικός frontman, Mike (o οποίος θα μπορούσε να κάνει δίδυμο πάλης με τον Ben των Orange Goblin) σάρωνε στη σκηνή και το πλήθος ακολουθούσε ρυθμικά κάθε τους νότα. Αφού παρουσίασαν και 3 νέα τους κομμάτια, ευχαρίστησαν όλους εμάς, που παρόλη την κρίση, τα ακουμπήσαμε για να είμαστε εκεί, κατέβηκαν από της σκηνή και έδωσαν τη σκυτάλη το road crew των Goblin!
Αφού όλα τσεκαρίστηκαν ότι είναι έτοιμα, στις 23:00, οι Άγγλοι που όλοι περιμέναμε ανέβηκαν στη σκηνή και ξεκίνησαν δυναμικά με το “Red Tide Rising”. Ο χαμός μόλις είχε ξεκινήσει και τα crowd surfing έδιναν και έπαιρναν εξαρχής.
Ήταν λίγο αστείο να βλέπεις τον γίγαντα Ben, δίπλα στον τίμιο, πλην μικρόσωμο κιθαρίστα Joe, που έμοιαζε σαν να κάθεται σε καρέκλα, αλλά ήταν τεράστιος μουσικά και ισορροπούσε τα πράγματα.
Ακολούθησαν με δύναμη τα “The Filthy and the few” και “The Ballad of Solomon Eagle”, για να προετοιμαστούμε για το πρώτο αστρικό μας ταξίδι με το “Time Travelling Blues”. Και ήρθε η στιγμή να ξεχάσω πως ήμουν εκεί ΚΑΙ για να κάνω ανταπόκριση. Το “Some you lose some you win” μου άναψε φωτιές και θυμάμαι τον εαυτό μου να τραβολογώ λυσσασμένα ένα φιλαράκι που είχε την τύχη να βρίσκεται δίπλα μου!
Δεν σταματήσαμε εκεί μιας που το επόμενο κομμάτι ήταν απο το εμβληματικό “Frequencies from Planet Ten” και είχε τον τίτλο “Aquatic Fanatic”. Σκοτωμός! Ένας λόγος για να απελευθερώσω ανεμίζοντας τη χαίτη μου. Ε, και εκεί κάπου, πάλευα για να θυμηθώ το τι παίχτηκε. Η αδρεναλίνη είχε πίασει τιμές σεισμικών δονήσεων. “Cities of frost” και “Αcid trial” ακολούθησαν με ιαχές και τρέλα!
Ο Ben μιμούμενος με Οσκαρική εμηνεία το ζόμπι, προλόγισε το “They come back” και προσέφερε και στιγμές γέλιου στο ακροατήριο.
Τελειώνοντας το βασικό τους set με τα “Stand for something” και “Blue Snow”, o Ben είπε πως κανονικά πριν το encore, εξαφανίζονται για λίγο στο καμαρίνι και έρχονται γρήγορα πίσω. Αλλά επειδή εκείνο είναι μακρυά από τη σκηνή , απλά κάθησαν εκεί και μας πυροβόλησαν με τρεις κομματάρες. Back To Back παίξανε τα “Quincy The Pigboy”, “Death on Aquarius” και “Scorpionica”.
Όλα τα groups, με αποκορύφωμα τους Orange Goblin μας χάρισαν μια όμορφη νύχτα και για αυτό τους ευχαριστούμε.
Τελικά, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να μην χάσει από τους συντοπίτες των Goblin, Tottenham και εμείς απολάυσαμε πανέμορφη μουσική! Win win!
Orange Goblin setlist
Red Tide Rising
The Filthy and the few
The Ballad of Solomon Eagle
Time Travelling Blues
The Fog
Some you lose some you win
Round Up The Horses
Aquatic fanatic
Cities of frost
Acid trial
They come back
Stand for something
Blue Snow
Quincy the Pigboy
Death on Aquarius
Scorpionica
Photos: Πάνος Ματθαιογιάννης
584 
