Οι Γερμανοί Freitod κυκλοφορούν το δεύτερο αποκλειστικά Γερμανόφωνο album τους, το “Regenjahre”, και παίζουν αρκετά με τα συναισθήματα τους προσπαθώντας να γίνουν ακόμα και ρομαντικοί.
Το depressive στοιχείο τους εμποδίζει απ’ το να το καταφέρουν όμως. Το Γερμανικό black metal σχήμα καταπιάνεται πολύ περισσότερο με αισθήματα που εν τέλει οδηγούν σε αυτοκτονία, κάτι που σχετίζεται και με το ίδιο τους το όνομα, παρά με οτιδήποτε άλλο. Το ίδιο στοιχείο πάντως δεν τους χαρακτηρίζει και σαν είδος μιας και στο δεύτερο full-length τους παίζουν μελωδικό black που προβάλλει τα clean vocals του σαν το μήλον της Έριδος.
Τα περισσότερα κομμάτια του δίσκου ξεπερνούν τα έξι λεπτά κι αυτό λειτουργεί αρνητικά στη προκειμένη περίπτωση. Η πλειοψηφία του δίσκου υπερκαλύπτεται από εμφανή σημάδια κόπωσης και έλλειψης έμπνευσης. Σημεία που επαναλαμβάνονται υπάρχουν διασκορπισμένα στο σύνολο του δίσκου, κάτι που αμαυρώνει ακόμα και την απόδοση των δύο διαφορετικών τύπων φωνητικών του album. Οι όποιες doom επιρροές των Freitod καταλήγουν στο κενό αφού δεν αποτελούν ολοκληρωμένες σκέψεις παρά μόνο τυχαία riffs που πνίγονται από τη κουρασμένη μελωδικότητα του “Regenjahre”.
Συγκεντρωμένα λοιπόν τα θετικά είναι τα όμορφα καθαρά φωνητικά (παρόλο που μερικές φορές κάνουν τον ακροατή να ξεχνά πως ακούει black), το γεγονός ότι οι depressive στίχοι επιτυχημένα σου μεταδίδουν το συναίσθημα και οι ενδιαφέρουσες κλασσικού black στιγμές. Χάνει όμως σε διαχρονικότητα χάρη στη κουραστική διάρκεια των τραγουδιών, τη μέτρια παραγωγή, το σχετικά χαμηλό επίπεδο των περισσότερων συνθέσεων και την έλλειψη συγκεκριμένης ταυτότητας.
902 
