Από την εποχή που κάναμε μαύρα μάτια να δούμε νέο album από τους Green Day περνάμε στη τριλογία “¡Uno!”, “¡Dos!”, “¡Tré!”. Το πρώτο εκ των τριών ήδη έχει να επιδείξει τρία singles τα οποία συνοψίζουν το όλο σκηνικό του δίσκου…
Το οποίο σκηνικό δεν έχει ουσιώδη συγγένεια με το “21st Century Breakdown”. Στη πραγματικότητα, αυτό που ξεχωρίζει τη νέα προσπάθεια των Green Day από αυτό και το “American Idiot” είναι τα αποτελέσματα που φέρνει το πέρασμα των χρόνων. Το “¡Uno!” αν και περισσότερο punk από τον προκάτοχο του, σίγουρα λαμπερότερο και πιο συνειδητοποιημένο, είναι κλασσικό Αμερικάνικο rock για ερωτικούς μπελάδες και ατελείωτα πάρτυ.
Το “¡Uno!” κρύβει επίσης μερικές εκπλήξεις. Ακούγεται σαν το “Dookie” του 1994, σε άλλα (πολλά) σημεία σαν τους Sum 41 και σ’ άλλα σαν τους… The Who. Πάνω απ’ όλα φέρει τη δυναμική, την επινοητικότητα και το στρώσιμο που απουσίαζαν από τους δύο προκατόχους του. Αποτελεί συγχρόνως ένα άψογο δείγμα μοντέρνου rock και pop και διακατέχεται από πνεύμα μπάντας παρέας που “δημιουργεί” στο γκαράζ της.
Τα κομμάτια “Carpe Diem”, “Kill the DJ” και “Troublemaker” είναι ίσως τα περισσότερο radio friendly, catchy. Ο Billie Joe Armstrong μεγάλωσε και φαίνεται πως βρίσκεται στη καλύτερη του φόρμα για τα τελευταία χρόνια. Οι φίλοι του, Mike Dirnt και Tré Cool, είναι ακόμα αναπόσπαστο κομμάτι της παρέας που φτάνει σε νέα standards.
Οι Green Day με το “¡Uno!” κρατάνε τη φλόγα ζωντανή και την αναζωπυρώνουν ώστε να κάψει δρόμους. “Let Yourself Go” λοιπόν και εντυπωσιαστείτε από το εντυπωσιακό γύρισμα του τροχού των Αμερικανών.
685 
